Zeg je Vlissingen, dan zeg ik het HZ toernooi. De geworden traditie in augustus beviel ook dit jaar weer uitstekend. Met prima weer, fijn spel, en een goed gezelschap konden we net als menig buitenlands jeugdtalent heeft gedaan, met veel gewonnen ratingpunten huiswaarts keren. Een sfeerverslag.

Het begon meteen al goed op de eerste zaterdag. Nadat ik Martijn de Wit en Sernin van de Krol had opgehaald, reden we door richting het nieuwe adres van schaakvriend Michaël van Liempt. Het eerste gespreksonderwerp onderwerg was uiteraard het mooie nieuws dat de 'cheater' eindelijk is gepakt in Dieren (goed werk heren van het scheidsrechtersgilde!). Zie meer daarover op Schaaksite.

Eenmaal op de snelweg richting het zuiden raakte we door een ongeluk in een file terecht. We stonden even stil op de A9 wat voor onze voorligger het sein was om uit zijn auto te stappen, en een spitskool van de achterbank te halen. Een paar tellen later ging de hobby spitskolenteler ze zelfs uitdelen. Ach, waarom ook niet: doe er ook maar eentje. De spitskool heeft ons dus de hele week achtervolgd.

Al snel konden we de weg vervolgen om na een tussenstop gevoelsmatig nog zo’n 385 km rechtdoor te rijden om Vlissingen binnen te rijden. Rustig alles even regelen, hapje eten, en door richting de vertrouwde HZ. Eenmaal in de speelzaal viel op dat et deelnemersaantal wat mager was dit jaar. Meestal is het uitverkocht, ditmaal haalde de organisatie de 200 niet. Wel was het gelukt om topgrootmeester Gata Kamsky naar Vlissingen te halen.

Zelf was ik er na een matig schaakseizoen helemaal klaar mee en wilde nu echt weer eens een goed toernooi spelen. Met een degelijke voorbereiding en een goede mindset wilde ik een poging wagen. Dat het goed zat merkte ik in de eerste ronde al.

Het was net als vorig jaar niet moeilijk om mijn bord voor de eerste ronde te vinden. Ditmaal zelfs op bord 2 op het podium. Geen Kamsky, maar GM Erwin L’Ami. Met zwart kon ik weer eens wat nieuws uitproberen, hetgeen goed beviel. Ik vond veel goede zetten en kwam eigenlijk niet eens zo slecht te staan. In tijdnood zette L’Ami steeds meer druk op de stelling wat mij fataal werd. Achteraf gaf ik eigenlijk nog te snel op na 29 zetten.

Mijn drie huisgenoten waren ook goed begonnen. Sernin speelde een uitstekende partij tegen de op papier veel sterkere Henrik Westerweele wat hij bekroonde met een punt. Michaël won, terwijl Martijn goed tegenstand bood, maar het net niet kon bolwerken.

Vol goede moed nog even langs Vlissingen Zingt op het Bellamy Park om vervolgens de ogen te sluiten voor een pittige dubbelrondige zondag. Een wekker hoefden we niet te zetten de ochtend erna. We verbleven namelijk naast een kerk, die ons de gehele week heeft gewekt. Heerlijk.

Op de zondag werden desalniettemin wel veel punten gescoord. Zelf speel ik eigenlijk niet graag tegen jeugdtalenten, maar gek genoeg is mijn score wel redelijk goed. Enfin, ik kreeg dus twee buitenlandse jeugdtalenten voorgeschoteld op de zondag. Je moet dan bij de les blijven waar mijn (normaal gesproken) ongeïnteresseerde houding achter het bord niet bij helpt. Dat doen we dus niet meer. In tegendeel zelfs; ik was erg scherp en pakte de eerste de beste kans om mijn Oostenrijkse opponent te trucen. In de avond was het nog veel makkelijker. Na 13 zetten had ik met zwart al een volle toren meer.

Sernin bleef ons verbazen. Met zwart bezorgde hij de sterke Erik Sparenburg een zware middag. Nadat hij zelfs beter heeft gestaan kon hij Erik in het toreneindspel met gemak op remise houden. Leuk detail is dat Sernin correct (uiteraard) remise heeft geclaimd vanwege zettenherhaling. In de avond speelde hij ook prima, maar moest hij wel zijn meerdere herkennen in Simon Elgersma.

Ook Martijn zette zijn goede spel voort en versloeg twee sterkere tegenstanders door goed de focus te houden. Michaël won van een talent uit India om vervolgens tegen de vrouw van Gata Kamsky; WGM Vera Nebolsina te spelen. In een strakke partij liet hij de Russische dame glippen. Je gaat ook niet zomaar vrijwillig in een dubbelschaak staan.

Als je voor een norm wilt gaan is het zo goed als vereist om tegen buitenlanders te spelen, liefst ook met een titel. Ik vind zelf Dr. ook gewoon een titel. De Duitse routinier Dr. Bernd Skutta moest er in de vierde ronde in ieder geval aan geloven na een voor mij prettige partij. Ik kan dus zeggen dat ik mijn eerste titelhouder heb verslagen. Helaas is Dr. geen door de FIDE erkende titel. Klein detail.

Vlak voor de ronde kondigde hoofdarbiter Paul van Rooijen  iets heel opvallends aan. Een bijzondere paring die al een paar jaar had kunnen plaatsvinden werd werkelijkheid: Martijn de Wit – Johan de Zwart. Oftewel mister White against mister Black. Veel camera’s en glimlachende mensen rond het bord voor en tijdens de partij. Dat bedenk je toch niet?! Johan de Zwart won uiteindelijk met zwart van Martijn de Wit die met de witte stukken speelde. Michaël en Sernin haalden ondertussen soepele remises.

De weersverwachtingen waren aanvankelijk niet heel spetterend voor de week in Vlissingen. Gek genoeg hebben we daar weinig van gemerkt. Bijna alle dagen prima weer met volop zon. Terrasje pakken, drankje erbij, en voorbereiden maar. Oftewel: de ideale voorbereiding voor een partij die start om 18:30 uur.

Dat ontspannen gevoel had ik ook zeker bij aanvang van de vijfde ronde totdat de Duitse Dirk Weber geen 1.e4, maar 1.c4 speelde. Hij speelde zo behouden en solide dat het mij ook niks had verbaasd als hij bij Opel had gewerkt. Met zwart kreeg ik een stelling die stond als een huis. In tijdnood verprutste ik echter een prima eindspel waarna Weber er als de kippen bij was om niet gescalpt te worden.

Martijn en Sernin verloren jammerlijk, terwijl Michaël een volgende titelhouder liet glippen. Eindspelcomponist Yochanan Afek mocht tevreden zijn met een halfje.

De zesde ronde werd maar een magere ronde. Sernin haalde als enige remise. De nul op mijn bord kwam niet zo maar tot stand. Niels Mijnster moest er hard voor werken en opletten in een gecompliceerde stelling. Op deze leuke partij hebben we later nog wel even een lekker biertje gedronken met Niels.

Het laatste drieluik begon ik tegen Johan de Wolf. Johan staat in Zeeland nu beter bekend als Anish de Wolf doordat hij al zijn negen partijen in het HZ toernooi remise heeft gespeeld. De remisekoning kreeg met wit wel een iets makkelijkere stelling, maar kon het door mijn lastige zetten niet winnen. Ondertussen hadden ook beide M's een halfje gescoord en Sernin een mooi vol punt.

In de voorlaatste ronde viel ik net als vorig jaar weer in de prijzen. Het Singaporese talent Kai en Gerard Lian (ja, dat is zijn hele naam) had met het grootst mogelijk gemak van sterke tegenstanders gewonnen of remise gespeeld. Ik wilde echter echt niet verliezen, en tevens ook revanche nemen voor Rens Minnema. Met lekker spel lukte dat overtuigend. Toernooi zo goed als geslaagd.

Het spel van Martijn is ook een stuk meer stabiel geworden. Dat liet hij zien in ronde acht, hetgeen opnieuw uitmondde in een vol keurig punt. Sernin had een lastige partij en verloor, terwijl Michaël in zijn handen mocht knijpen voor een half punt.

De laatste dag aan de Zeeuwse kust was er één met veel wind. Bij het wegbrengen van de fietsen werden we heerlijk gezandstraald, en was vanwege een ‘hurricane’ het HZ terras gesloten.

Inmiddels hadden Martijn, Sernin en ik al een zodanige plusscore dat daar weinig meer mee kon gebeuren. Michaël moest daar nog wel even voor werken hetgeen ook lukte. Hij voelde zich niet zo lekker, maar sloeg zijn tegenstander van het bord af, nadat hij eerder remise had aangeboden.

Martijn, die terugkijkt op een sterk toernooi, was op in de laatste ronde en kon het niet bolwerken tegen zijn sterkere Zeeuwse tegenstander. Sernin speelde ook nu weer een goede partij, maar gaf het eindspel plots helemaal uit handen.

Tot slot had ik van een mindere stelling een gelijkwaardig of zelfs iets beter eindspel gemaakt. Ook ik was gaar en vond remise wel prima, ondanks dat ik het nog wel even had kunnen proberen. Ik vond het mooi zo, en wilde geen onnodige risico's nemen in de slotronde.

Met lekkere scores konden we even later de terugreis aanvaarden richting het noorden. In het toernooi dat is gewonnen dat Kamsky, kwam Sernin uit op 3,5 punt, met een dikke overscore van +1,72. Martijn deed er nog een schepje bovenop met 50% en een +2,67. Zelf had ik ook nog nooit meer dan 4,5 punt gehaald in Vlissingen. Daar kwam nu verandering in met 5 uit 9. Door de ondergerate jeugdtalenten valt de overscore (+1,42) gevoelsmatig nog wat tegen zelfs. Michaël eindigde met 5,5 punt volgens verwachting.

Al met al kijk ik terug op een zeer geslaagde week in verschillende perspectieven. Prima score, een mooie boost voor mijn spel. Bovenal weer een geweldige week waar ik eenieder voor bedank.

Foto's: Facebook HZ University Chess.

Alle uitslagen: zie de toernooiwebsite.

 

PS. de spitskool hebben we niet tegen de kerk aan gegooid, maar is naar de kip van Sernin gegaan.