Een feest der herkenning is het verslag van Ardjan Langedijk van de bondswedstrijd Caïssa-Eenhoorn – Kennemer Combinatie 2. Maar in tegenstelling tot die laatste zaterdag van september valt er op dinsdag 8 oktober weinig te vieren. Het N2-team van onze club verliest met 1½-6½ van De Waagtoren 2 en daar draag ik mijn steentje aan bij.

De strijd op bord 8 nadert zijn beslissing. De voorzitter van de NHSB (op de rug gezien) zit er meer ontspannen bij dan de voorzitter van de thuisclub.

Ardjan haalt er een partij van Anish Giri bij. Beide schakers belanden in stellingen die anders zijn dan ze vermoeden. De grootmeester staat beter, al is de stelling lastig te verdedigen. Onze clubgenoot voelt zich niet op zijn gemak na agressief spel van zijn opponent, maar wit staat beter dan hij denkt.

Na drie weken vakantie in Duitsland (en in Ströbeck de ouders ontmoet van Janna Krassenburg, een aantal jaren gastvrouw in De Kreek) begint het normale leven op de vijfde clubavond. Geen intern gevecht, wel een optreden in het achttal van Caïssa-Eenhoorn N2. ,,Voorzitter tegen voorzitter’’, introduceert wedstrijdleider Robbert van de Dijkhuizen mijn partij tegen NHSB-preses Jan Poland. Op het eind wordt het ook een hamertje tik.

Met wit kom ik goed uit de opening, maar word verrast door 15. … Th5. Een aardig detail is dat in de partij van Ardjan tegen KC’s Marcel Canoy de zwarte dame op veld h5 belandt. En net als Ardjan steek ik veel tijd om mogelijke dreigingen te kunnen beantwoorden. Vanaf Jans vijftiende zet denk ik dat ik tegen een moeilijke stelling aankijk, maar Fritz16 zal lange tijd een stevige plus aangeven. Achteraf gezien heb ik te veel gelet op de Alkmaarse kansen en te weinig op de eigen mogelijkheden.

Na de torenzet ligt veld h2 onder vuur. Ardjan stipt in de analyse van zijn partij hetzelfde probleem aan. Met een zwarte dame van d8 naar h4 gaat wit gewoon mat. Zo lang het paard op f3 verblijft, kan de vorstin niet naar het veld. Maar de zwartspeler zal natuurlijk proberen dat paard te verjagen (met de g-pion) of te ruilen (met de loper of het paard).

De druk op de koningsvleugel blijft groot. De klok tikt door, ik denk door, de tijdsachterstand bedraagt een half uur en ondertussen moet je opletten niet plotseling tegen stukverlies aan te lopen. Na 20. … Tg5 is mijn g3-pion gepend en kan de Alkmaarse dame het paard op h4 slaan.

Met nog een paar minuten zinspeel ik met 27. Dd1 op dameruil, terwijl het aanvallende 27. Tad1 bijna +2 oplevert. Na het antwoord … dxe4 geeft Fritz zelfs een ruime +3 aan. Zelf heb ik gelijkwaardigheid in mijn hoofd. Het wordt dameruil en het toreneindspel met lopers van gelijke kleur en elk vier pionnen ziet er remise-achtig uit. Als de laatste kans (36. Lh3 in plaats van het gespeelde Lf3) is gemist, stapelen de fouten zich op en hamert Jan de Hoornse verdediging kapot. Terwijl de computer wat rode blokjes laat zien, valt de vlag. In plaats van een 2½-2½ tussenstand – en mogelijkheden op een goed teamresultaat, want onder meer Arend Stapel staat prima – wordt het 1½-3½ en daar komen nog drie Alkmaarse bordpunten bij.