Een van de leuke aspecten van het naspelen van partijen is dat je wel eens teruggrijpt naar het verleden. Fred Avis stuurde mij zijn Tata Steel-partij tegen Theo de Vries op en meldde: ,,In oktober 2011 speelde ik dezelfde variant tegen Theo: die is in de partij ook terug te vinden. Ik had mij voorbereid op die variant.’’

Het gaat om de wedstrijd Caïssa – De Wijker Toren 2, van zaterdag 29 oktober 2011. Caïssa heeft een maand eerder zijn rentree in de promotieklasse van de Noordhollandse Schaakbond gemaakt en het eerste thuisduel is in De Huesmolen, samen met de twee landelijke teams van HSV De Eenhoorn. Wedstrijdleider Erwin Denissen lokt met zijn openingswoord veel reacties en gelach uit. Hij verwelkomt De Eenhoorn 1 en De Eenhoorn 2 en, kijkend naar de Caïssa-hoek in de speelzaal, ook De Eenhoorn 3. De besprekingen over samenwerking dan wel fusie tussen beide Hoornse clubs zijn in volle gang, maar nog niet afgerond. ,,Ik kom van de andere kant van de Afsluitdijk’’, verontschuldigt de sympathieke Fries zich.

Aan het vijfde bord neemt Fred het, als routinier van Caïssa, op tegen Theo. De respectievelijke ratings zijn dan 1855 en 1937; op het zondag beëindigde Tata Steel-toernooi 1714 en 1834. Het Hoornse achttal neemt een 2½-½ voorsprong, maar verliest de overige vijf partijen. ,,Het gevoel overheerst dat Caïssa zijn tweede competitiewedstrijd door drie eigen doelpunten heeft verloren’’, staat er in het wedstrijdverslag op de website. Ook Fred – met kansen op een beter resultaat – delft het onderspit; de bordpunten worden binnengebracht door de talenten Wouter Strating (remise), Marten Ploeger en Bart Voorn.

Ruim acht jaar later neemt onze oud-voorzitter in schaakzaal De Moriaan revanche op Theo de Vries. De Beverwijker speelt een sterke eerste toernooihelft (vier uit vijf), als hij het in de zesde ronde tegen Fred opneemt. Op het bord verschijnen de eerste elf zetten van de partij uit 2011: de Tsjigorin-verdediging in het Gesloten Spaans. Wit vervolgde toen met 12. Lxe4, in De Moriaan is zijn 12. Pg5 een betere voortzetting. Hij houdt zijn pion voorsprong vast, maar stelt aanvalsspeler Fred wel in staat om 13. … f5 uit te voeren.

Het is het begin van een spectaculaire finale. De opmars van de zwarte f-pion eindigt op g2 en de Hoornse koningstoren wordt via f5 naar h5 gemanoeuvreerd. Pg3 is een reddende zet die echter te laat is gespeeld. Met een soort stikmat rondt Fred de aanval af. Opvallend is dat in de partij van 27 zetten zijn toren op a8 en de loper op c8 helemaal niet hebben meegedaan.

 

Na de rustdag gaat het crescendo met de Caïssa-Eenhoorn-speler. De Trompovsky wordt tegen Rob Kalkman van stal gehaald. Er is na 25 zetten niets aan de hand. Als zwart de stelling openbreekt, komt hij op achterstand. De meeste centrumpionnen worden geruild en Fred staat machtig met een paard op e6 en verdubbelde torens op de e-lijn. Hij kiest echter voor een verkeerd plan, waardoor zijn opponent de laatste lichte stukken kan ruilen en een pion wint en met 38. … f5 zelfs een toren kan veroveren. Vervolgens doet de zwartspeler het niet goed en verknalt een gewonnen stelling.

 

De achtste ronde zit er voor Fred al na 25 minuten op, als de Canadese rodelantaarndrager Jean-Luc Grenier zijn dame in de opening laat insluiten. Op de slotdag kan John Christopher Hojstrup Christensen met winst op Fred op de gedeelde eerste plaats komen, maar de Deense witspeler zet een belabberde opening op het bord en kan niet anders dan op de zestiende zet een remise-aanbod accepteren. Voor de koploper voldoende om de eindzege veilig te stellen.

 

Om bovenin mee te draaien moet je voor een plusscore zorgen. Na een zwartzege in de eerste ronde komt Peter Holscher tegen de hem bepaald niet onbekende Aad de Bruijn (Haarlem) op plus 2. Met in de notatie de analyse van de winnaar, ook in de volgende drie partijen.

 

Aan het einde van de vierde ronde staat Peter nog steeds op honderd procent.

 

Peter heeft de eerste plaats in zijn groep moeten afstaan aan Sierk Kanis (ook geen onbekende voor menig Caïssa-Eenhoorn-speler), die hij overigens op remise houdt. Ondanks een zwaar slotprogramma komen de eentjes binnenzwemmen, zoals in de zevende ronde tegen concurrent Jelle Wiering.

 

Ook Martijn Pauw delft het onderspit tegen Peter die in de slotronde zijn tweede plaats in 3C en promotie veilig stelt.

 

Robbert van Dijkhuizen is ingedeeld in groep 4H en treft daarin clubgenoot Vladimir Bartels. Het Purmerendse talent staat via zijn eerste vereniging op de deelnemerslijst, Robbert als Caïssa-Eenhoorn-speler. Ze treffen elkaar in de vijfde ronde, een herhaling van de interne partij van 14 mei 2019. Vladimir, met wit, zegevierde toen. Ditmaal wordt het remise.

In een Franse partij ontstaat snel veel ruimte. De witspeler dreigt even met het gevaarlijke Dxh7+, maar zwart kan het simpel oplossen. Vervolgens mist hij de mogelijkheid op pionwinst: 19. … Db6+ 20. Kh1 Pxe5. Robbert plant een aanval op de koningsvleugel (verdubbelde torens op de f-lijn), Vladimir wil actie op de andere flank. De paardzet met pionwinst volgt alsnog, als wit de tweede verdediger van zijn toren op f1 weghaalt. In een eindspel met alle zware stukken zijn er duidelijke Hoornse winstkansen. Met 35. … De1 zit er zelfs een mat in zoveel in de stelling en in ieder geval damewinst. Zwart wil zijn vrijpion op de  d-lijn laten promoveren, maar die strandt op de tweede rij en stelt Vladimir in staat om met zetherhaling remise af te dwingen.

 

Tegen Koen Beentjes (zevende ronde) wordt het eveneens Frans. In een wat dichtere stelling besluit Robbert om twee lichte stukken te geven voor een toren. Met zijn zeven pionnen – tegen vijf voor wit – blokkeert hij een goede samenwerking van de Almeerse stukken. Er ontstaan kansen over en weer en in een dame-eindspel met een loper is de Hoornse pionnenvoorsprong gestegen van twee naar vier. Kort na de tijdcontrole wordt evenwel tot remise besloten.

 

In De Moriaan tekent Robbert voor drie winstpartijen, maar die tegen Tomasso Martelli (nota bene de groepswinnaar) is wel heel bijzonder. Meestal worden op de website van Caïssa-Eenhoorn notaties vanaf de tiende zet of daaromtrent geplaatst. Dat is nu niet mogelijk, want de in Londen wonende Italiaan verliest in negen zetten. Het Aangenomen Damegambiet wordt door hem verkeerd behandeld en dat kost hem al snel de queen dan wel de donna, om in Tomasso’s talen te schrijven.

 

Tenslotte mijn eigen partijen. Je kunt heel wat teksten op papier zetten (over pech en zo), maar kloppen die allemaal wel? We beginnen met de eerste dag, waarop ik tegenover de sympathieke Belg en Witte Paard-speler Vincent Schepens zit.

 

Ik ben nu negentien Tata Steel-partijen op rij ongeslagen en wil de twintig vol maken. Helaas.

 

De derde ronde brengt de eerste partij, waarover ik niet tevreden ben. Toch had er meer in kunnen zitten.

 

Na opponenten van ver(der) weg tref ik net voor en net na de rustdag streekgenoten.

 

Uitgerust na de rustdag? Met hernieuwde energie komt de volgende Bert op mijn weg: oud-Caïssa-speler Bert Buitink.

 

In de laatste ronde speel ik tegen Luuk van Essen, een plezierig slot van een voor mij, als debutant in groep 4, memorabel Tata Steel-toernooi. Tijden veranderen. Mijn eerste partij tegen Luuk (Open Hoorns 2013) won ik, een half jaar later had ik in de bondswedstrijd Caïssa-Eenhoorn 4 - Volendam geluk. Duidelijk minder staand bood ik remise aan. De Volendam-speler vertrouwde de stelling niet helemaal en bij remise kwam zijn ploeg op 4½ bordpunt, waarmee de wedstrijdzege - het werd 2-6 - binnen was. Daarom ging Luuk akkoord. Zeven jaar later is hij nog sterker geworden en een van de toppers in groep 4A. Dat wordt onderstreept door de tweede plaats en promotie. Benieuwd hoe Luuk het in januari 2021 doet.