Kreek wak wou (10)

‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil. Er wordt momenteel niet geschaakt, maar we gaan het toch hebben over de ronde die op 3 november is gespeeld. We gaan terug naar het jaar 1987.

Het clubblad van Caïssa krijgt in het seizoen 1987-1988 een nieuw jasje (rechts).

Ook 33 jaar geleden heeft het in het najaar gestormd, zij het niet door moeder Natuur maar door godin Caïssa. De jaren tachtig staan voor onze schaakvereniging in het teken van vernieuwingen (gebruik maken van de ratings) en de aanwezigheid van een sterke jeugdlichting. Verschillende clubgenoten hebben daar ideeën over en zitten niet op één lijn. Op de jaarvergadering van 1 september neemt Fred Avis de voorzittershamer over van Frans Bouwman, nadat hij met het kleinst mogelijke verschil de verkiezing heeft gewonnen: 43 stemmen tegen 42 voor Ronald van Gent, de andere kandidaat. Niet iedereen is het eens met de gang van zaken en er komt een buitengewone vergadering op 12 januari, waarin het bestuur en bloc aftreedt, en nog een op 2 februari, waarin Caïssa weer een bestuur krijgt. Met Fred opnieuw als voorzitter.

De clubbladen (per december in een oranje gekleurde omslag en een andere voorpagina) staan vol met informatie over zienswijzen, profielschetsen, achtergronden en verslagen van de jaarvergaderingen en zijn nog nooit zo dik geweest. Want de club-, jeugd- en bondscompetities worden natuurlijk niet vergeten.

Er zal op al die dinsdagavonden vast veel zijn gepraat over de ontwikkelingen, maar op 3 november komt ook een ander onderwerp aan de orde: aanwas. Caïssa is het schaakjaar gestart met vijf nieuwe leden: Gerard Akkerman, Chris Boon, André Mulder, Co Pater en Eddy Saraber. In de zesde ronde maakt Ben Zuurveld zijn debuut in de clubcompetitie, een week later meldt Miranda Beets zich aan. Op de eerste dinsdag van november ziet competitieleider Henk van Rietbergen in één klap drie nieuwe gezichten: van George Huijzer, Ko Knol en Wim Pieterse. Later verwelkomt hij Peter Beuving, Evert Broersma, Timo Bijkerk, Caty Kaag, Karin Loos, Johan Schouten, Van der Starre en Theo Welling, zodat aan het einde van het seizoen de teller op liefst achttien nieuwkomers staat.

Het is een drukke dinsdagavond voor Henk van Rietbergen. Naast het opvangen van de drie kersverse Caïssanen is hij in de weer om het programma aan te passen. Peter van den Broek en Ger Roos moeten plotseling in het vlaggeschip – dat voor de topper tegen 0-0-0 naar Alkmaar vaart – spelen en Arend Stapel wordt als invaller in Caïssa 3 (thuis tegen Pat Mat 2) opgesteld. En hij loopt op Jan Haijer af om ook hem hartelijk te begroeten. Om gezondheidsredenen is Jan een maand afwezig geweest. Als basiskracht van Caïssa 2 heeft hij het uitduel tegen De Vennep 2 moeten missen, maar teamgenoot Arnold van der Wolff heeft een passend medicijn: een beterschapskaart als ‘wedstrijdformulier’. Het inspireert de routinier om tijdens zijn comeback de verrassend sterk spelende Cor Mak op het omgekeerde Morragambiet te trakteren. De aanvaller Jan, met wit, mist echter een winnend loperoffer (21. Lxg6 in plaats van het gespeelde Tfe1) en zet een bewonderend uitroepteken achter de 31e zet van zijn prima verdedigende opponent: … Ld1. Er komt geen winnaar uit de bus.

Het 'wedstrijdformulier' als medicijn. Aan het eerste bord heeft Gerrit van der Wolff (de vader van Arnold) de score geopend.

De notatie van de partij Jan Haijer - Cor Mak en de beterschapskaart.

Op 3 november wordt eveneens een begin gemaakt met de tweede periode van de kleurengroepcompetitie. Het is een idee van eersteteamspeler Jan Posch. De resultaten van de clubcompetitie leveren binnen een kleurengroep waardepunten op en die zijn bepalend voor de eindstanden van die groep. Jan Haijer zit in de blauwe, Cor Mak in de paarse groep. Blauw is de kleur van de geest, intelligentie en verstand, paars de kleur van visie, waarheid en wijsheid. Geen wonder dus dat hun partij in remise is geëindigd.

1 thought on “Kreek wak wou (10)

  1. Nou, of 1987 een jaar was wat ik wilde…. pfff

    In veel opzichten een leerzame periode, dat wel. In een vereniging moet je ” het ” met elkaar doen om het draagvlak in een vereniging te behouden, en zo mogelijk uit te breiden. Gelukkig hebben we dat met zijn allen gedaan. Veel praten : dat moet wel want als je handelt zonder vooraf met degenen die het aangaat gepraat te hebben dan vraag je om problemen.

    Ik kijk dan ook met stomme verbazing naar wat er aan de overkant van de grote plas gaande is : hoe je nu met het zaaien van verdeeldheid de boel bij elkaar denkt te kunnen houden enkel en alleen om je eigen positie te behouden: dat werkt op de lange termijn echt niet.

    Die overtuiging is door het jaar 1987 en de opgedane kennis ervaringen erna alleen maar versterkt.

    In het schaken werkt dat ook al niet, maar gelukkig kunnen we daar probleemloos ooit weer aan een volgend potje beginnen…

Reacties zijn gesloten.