Caïssa-Eenhoorn heeft in bijna honderd jaar honderden leden gehad. Van veel (oud-)clubgenoten heb ik partijen en die verzameling hoeft niet in een kast bewaard te blijven. Daarom gaat de deur open, wordt het stof verwijderd en komen in de serie ‘De terugzet’ herinneringen te voorschijn. In deel 3: Arnold van Walstijn.

Arnold van Walstijn: klaar om weer een partij te spelen.

Arnold komt voor het eerst in beeld tijdens het open Hoorns kampioenschap van 1992. Hij is een van de 68 deelnemers en wordt in groep 2 in een veld van 44 spelers met 2½ punt (zeven partijen) 32^e . Een jaar later doet hij opnieuw mee (34^e in een eindstand met 38 namen) en meldt zich na de zomer aan als lid van HSV De Eenhoorn. Wellicht dat het schaken op vrijdagavond beter past dan op dinsdagavond.

Het lukt in die periode niet om een vaste ploeg voor het gezamenlijke clubblad – van GZ/De Eenhoorn – te vormen. Na een jaartje sfeerproeven wordt Arnold in het seizoen 1994-1995 de verantwoordelijke man. Namens De Groene Zes zorgen Wim Burghouwt en Rob Ott voor tekst, Jeroen Brandsma zal als Hoornse vertegenwoordiger actief zijn en als er weinig kopij binnenkomt, schrijft de Berkhouter onder het pseudoniem ’t Mannetje (later ’n Ander Mannetje en ’t Kleine Mannetje) een pagina vol. Met ingang van het novembernummer heeft het clubblad zelfs een naam: d'EenhoornGaZet.

Clubblad d'EenhoornGaZet met als hoofdredacteur Arnold van Walstijn.

Zoek de verschillen. Links het clubblad van GZ/De Eenhoorn, rechts van HSV De Eenhoorn. Als na tien jaar samenwerking De Groene Zes en De Eenhoorn weer op eigen benen staan, moet de omslag worden aangepast, zo beseft de redactie. De grote G en de grote Z worden kleine letters.

Op 14 oktober maakt Arnold zijn debuut als bondsspeler, in het vierde team in het thuisduel tegen Julianadorp.  Het levert hem een nul op, maar een kleine maand later gaat het beter en wint hij. Zijn eerste zege in de NHSB-competitie, op 7 november in de uitwedstrijd tegen Schaaklust 2, is de enige partij die ik van Arnold heb en het is nog een korte ook: tien zetten.

In het koningsgambiet heeft de clubbladredacteur 4. Lc4 gespeeld, met uitzicht op veld f7. Zijn opponent – de naam is niet bekend – gaat met 7. … Lg4 te voortvarend te werk, al is het ook de klasse van Arnold dat hij direct zijn kans pakt. Zwart reageert helemaal verkeerd op het klassieke loperoffer, maar zal bij correct tegenspel ook slecht staan. Nu geeft hij zijn dame weg. Later in het seizoen komt er voor Arnold nog een tweede punt bij, GZ/De Eenhoorn 4 eindigt in 4A in de middenmoot.

De eerste helft van het bondsseizoen 1995-1996 verloopt opvallend. De ‘Vierhoorn’ gaat met een 3½-4½ nederlaag tegen Heerhugowaard 4 van start, maar telt twee wedstrijdzeges later weer mee. Op 23 februari heeft GZ/De Eenhoorn 4 een thuiswedstrijd tegen Anna Paulowna 3. Er zijn drie afberichten bij teamleider Jeroen Brandsma binnengekomen. Alle spelers uit de Kop van Noord-Holland zijn gearriveerd, maar er is in De Huesmolen ook een superliga-avond en niemand is bezig met de bondswedstrijd. Als enkele schakers uit Anna Paulowna denken dat Arnold de teamleider is, gaat de Berkhouter wat regelen. Clubvoorzitter Vincent Verweij ziet dat, helpt mee en binnen de korte keren is de bovenzaal speelklaar. GZ/De Eenhoorn 4 wint weer. In het team zitten onder meer Barry en Sjoerd Plukkel en Joseph Molenaar. De bondscompetitie krijgt een geweldige finale. In de slotronde is de ongeslagen koploper Julianadorp gastheer voor het Hoornse achttal dat twee punten achter staat. De topper krijgt een bizarre uitslag: 1-7 en feest in Hoorn, omdat de thuisploeg iets minder bordpunten heeft.

Maar het leven van een teamleider gaat niet altijd over rozen, bemerkt Arnold als hij in die functie actief is. Op 30 oktober 1998 speelt HSV De Eenhoorn 3 een thuiswedstrijd tegen Caïssa 3. ,,Onze tegenstander was onze buur Caïssa. Zij spelen in dezelfde locatie als wij. Dus kwamen zij op bekend terrein’’, schrijft hij in het clubblad het thuisvoordeel subtiel weg. Als Arnold in De Huesmolen naar de bar gaat om voor opponent Ben Zuurveld en zichzelf koffie te bestellen, moet hij lang wachten. Daar hoort hij in de tussentijd dat zijn team met 0-1 achter staat en terug in de speelzaal is er een tweede partijnederlaag bijgekomen. De gastploeg wint met 2-6 – het 13-jarige talent Sjors Broersen maakt zijn debuut in de NHSB-competitie en verslaat Co Pater – en zal tweede worden. De Eenhoorn 3 degradeert.

Een leuke kant van het ‘vak’ is dan weer dat de Berkhoutse schaakliefhebber HSV De Eenhoorn vertegenwoordigt op de kerstborrel van het COS, het Centraal Overleg Sport (een maandelijks platform, waar over de sport in Hoorn wordt gesproken).

Als verenigingsman doet hij mee aan alle activiteiten bij de club. De interne competitie, snelschaak- en rapidavonden, NSI-toernooien, noem maar op. Arnold neemt plaats in de kascommissie, zit kortstondig in het bestuur en in de organisatie van het toernooi om ‘De Koning van Lombardije’, het rapidtoernooi van de stichting Schaakplatform Hoorn.

Er wordt diep nagedacht in de wedstrijd HSV De Eenhoorn 4 – Aartswoud 4 (23 april 2004). Vlnr door Nikolay Khachaturian, Arjon Buikstra, Roy Verhoef en helemaal achteraan Arnold van Walstijn.

Na de millenniumwisseling zorgt de populariteit van het internet in het eerste decennium voor de grootste verandering. Het clubblad houdt op te bestaan. De Eenhoorn heeft drie seizoenen een hoofdsponsor gehad (Nieuwe Steen Investments, kortweg NSI)  en als die in de zomer van 2009 stopt en de sponsorinkomsten terugvallen, moet er een bezuiniging worden doorgevoerd. De vereniging heeft dan al een website, waarop snel nieuws en verslagen kunnen worden geplaatst. Om papier te besparen zal De Eenhoorngazet korte tijd ‘langs electronische weg’ verschijnen. Arnold is zeventien jaar hoofdredacteur geweest en bijzonder is dat zijn overlijden op 23 maart 2010 bijna samenvalt met het definitieve einde van het clubblad.

Hij is nooit een ambitieuze schaker geweest, maar wel een echte clubman. In een in memoriam noemt Sander Bischoff hem een huis-, tuin- en keukenschaker. ,,Was er een oneven aantal, dan deed Arnold nog wel mee of trok zich juist terug om uit te komen.’’ Een mooie typering voor een schaakliefhebber bij wie de vereniging altijd bovenaan heeft gestaan.