‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.
De zussen Robin (rechts) en Stella Duson op weg naar twee partijzeges. Ze spelen tegen respectievelijk Thomas van der Knaap en Carel Brouwers.
Spelen op het eerste bord is voor menig schaker iets bijzonders. Het rondeprogramma wordt bepaald door de ranglijst en de koploper heeft zijn partij aan het hoogste bord. Altijd is het een topper die daar zit.
Vorige week dinsdag had ik me voor de derde ronde van Caïssa-Eenhoorns clubcompetitie afgemeld wegens verblijf in Zuid-Limburg. Schaakvereniging Maastricht vierde het 100-jarig bestaan en ik had een uitnodiging gekregen om op zondag 26 september aanwezig te zijn in de Nuie Zoal in sportcomplex De Geusselt. Een van de onderdelen van het feest was een snelschaaktoernooi en wie zat er voor aanvang van de eerste ronde aan het eerste bord? Jazeker, mijn persoontje.
Uiteraard was schrijver dezes niet de topspeler, maar Christian Seel. De 37-jarige Duitse internationaal meester heeft bij Voerendaal en het huidige Zuid-Limburg als invalkracht dertien partijen in de meesterklasse gespeeld en zijn naam stond bovenaan de plaatsingslijst van het snelschaaktoernooi. Zelden tref ik een titelhouder tegenover mij, maar het plezier duurde slechts vijf minuten. Na een aangenaam gesprek met Christian – die Nederlands, Duits en Engels spreekt – meldde organisator Helmer Wieringa dat er een herindeling aankwam. Door een misverstand ontbrak een van de deelnemers.
Snelschaken is niet mijn favoriete bezigheid en zeker niet, als het tempo minder dan tien minuten bedraagt. In De Geusselt hadden we drie minuten en per zet twee seconden toegevoegde tijd op de klok. Daarom keek ik er van op dat ik in twaalf ronden zeven punten verzamelde en de zes zwartpartijen zelfs vijf overwinningen opleverden. Het belangrijkst waren de ontmoetingen. Bijvoorbeeld met Dirk Goes en René Weerts die ook aanwezig waren op het Oscar Romero Open Hoorns, waar we het toen al hadden over de jubileumviering van schaakvereniging Maastricht.
In deze vierde ronde in De Kreek zit ik bijna weer aan het eerste bord: bord 3. Hoe ouder, hoe gekker. Ik had me voorbereid op een partij met zwart tegen oud-clubkampioen Roy Kerkhoven, het wordt er een met wit tegen oud-clubkampioen Fred Avis. Fred biedt zelden remise aan en dat dat nu na 26 zetten gebeurt, moet mij eigenlijk een half punt extra opleveren. Maar dat staat niet in het wedstrijdreglement.
Op bord 1 spelen Peter van den Brink en Nick Manshanden; een echte bord 1-partij. Beide clubgenoten hebben de hoogste ratings en staan bovenaan in de clubcompetitie. Het wordt de langste partij van de avond. Heel leuk is het dat om kwart voor twaalf bij de bar nog een man of vijftien wachten op de uitslag. Peter wint en neemt revanche voor zijn nederlaag tijdens het Oscar Romero Open Hoorns van vorig jaar.
De speelzaal biedt een volle aanblik. Caïssa-Eenhoorn-voorzitter Robbert van Dijkhuizen rept in zijn openingswoord van een record in 2021: 23 partijen. Thomas van der Knaap en Carel Brouwers nemen het op tegen respectievelijk Robin en Stella Duson. De zussen zitten naast elkaar en dat levert natuurlijk een mooi plaatje op. En mooie resultaten: Robin en Stella winnen allebei.
Op de tafel ernaast zijn de borden 1 en 2 opgesteld. Kevin de Rooij naast Nick Manshanden, ook een mooi plaatje. De jeugd lijkt dit seizoen in onze clubcompetitie te domineren. Kevin houdt de nog steeds regerend clubkampioen Gijs Leene op remise. Supervisor Rinus van de Krol maakt af en toe foto’s en komt bij twee routiniers uit voor de opvallendste stelling. Bert Spil en Ton van Dijk spelen geen Berlijnse verdediging, maar na negen zetten is er toch een muur te zien. Een volle d-lijn verdeelt het bord in een westelijke en oostelijke helft. Als de muur is afgebroken, levert de eenheid in gedachte een vriendschappelijke remise op.
Zoals we in een schaakpartij tegenwoordig met toegevoegde tijd werken, zo kan er in een artikel toegevoegde tekst zijn. De website van Caïssa-Eenhoorn is enige tijd uit de lucht, maar we kunnen toch nog een bijzonder resultaat vermelden. Nizar Alayoubi stunt door Ger Roos te verslaan, al speelt de clubsecretaris niet zijn beste partij. Kijk naar zijn slotzet, als de witte koning op e3 staat. Naar e2 is remise, maar het gespeelde Kd4 stelt zwart in staat de matzet uit te voeren. Het is de tweede sensatie van Nizar binnen een week. Hij doet ook mee in de clubcompetitie van KTV en hield in Enkhuizen afgelopen vrijdag Tom Balla op remise. Vraag: is Nizar nu even sterk als de landelijke eersteklasser (bij Philidor 1847) Jippe Kamstra?
Bord 1-speler in Maastricht, voor vijf minuten. De Duitse IM Christian Seel blijft ook na de herindeling bij de witte stukken zitten, Co Buysman moet wat verderop in de zaal plaatsnemen.
Bord 1-spelers in De Kreek, de hele avond. Peter van den Brink heeft in de topper tegen Nick Manshanden de witte stukken.
Mijn eerste opponent in Maastricht is Roel Wiche. Het wordt een partij van twee sportjournalisten. Roel is werkzaam bij De Limburger. Tijdens de viruscrisis werd hij toegevoegd aan het coronateam van de krant en waande zich een chef droevige verhalen. Een prachtig artikel van hem is te lezen op de website van de Nederlandse Sportpers ('www.nsp.nl').
Mijn opponent in De Kreek is Fred Avis. Het wordt een partij van twee oud-voorzitters van Caïssa-Eenhoorn. Een prachtig artikel van de zwartspeler is te lezen op de website van het Noordhollands Dagblad (8 september 2017).
Een mooi gezicht. De jeugd domineert op de toptafel. Kevin de Rooij maakt het met wit clubkampioen Gijs Leene moeilijk (voorgrond), naast hem is Nick Manshanden in gedachten verzonken in zijn partij tegen Peter van den Brink.
Geen Berlijnse verdediging, maar wel een muur (op de d-lijn) in de partij Bert Spil-Ton van Dijk.
Nizar Alayoubi (rechts) is zichtbaar meer tevreden met de uitslag van de partij tegen Ger Roos dan zijn opponent.
Nog even terug naar Maastricht. Het ziet zwart van de mensen rondom de partij Tom Koolen - Gino de Mon (die zichtbaar is). De langste partij van de tweede ronde van het snelschaaktoernooi van de 100-jarige schaakvereniging Maastricht krijgt geen winnaar.
Drieminutenschaak in de Nuie Zaol, de speelzaal van schaakvereniging Maastricht.
Dirk Goes neemt het met zwart op tegen Gino de Mon. Gino is een kleinzoon van Bob de Mon, oprichter van de Alkmaarse schaakvereniging 0-0-0, later met VVV en ASG gefuseerd tot De Waagtoren. Als sportverslaggever van de Alkmaarsche Courant had ik regelmatig contact met Bob.
René Weerts aan zet tegen Guus de Boer. Bijzonder is dat zowel René als Dirk Goes aanwezig was op het Oscar Romero Open Hoorns, waar we met z'n drieën tot de ontdekking kwamen dat we elkaar ook in Maastricht zouden zien.
Na het schaken volgt het officiële gedeelte, met onder meer een lezing van Frank Clevers over honderd jaar schaken in Maastricht. Hij is ook de auteur van het jubileumboek., waaraan ik een kleine bijdrage heb geleverd.
Frank Clevers (links) wenst Caïssa-Eenhoorn succes op weg naar het 100-jarig bestaan.
Mooi verslag weer , Co! Angst inboezemen…. Mooi spelletje… ! Dat levert kennelijk voordelen op….