Het zal niet vaak gebeuren dat er een verslag gemaakt wordt van een 7-1 nederlaag. Laat ik dan maar als teamleider het goede voorbeeld geven. In de eerste wedstrijd van de NHSB competitie van Caïssa-Eenhoorn sinds tijden kwam het team namelijk niet verder dan twee halfjes tegen het sterkere Aartswoud.

In een behoorlijk andere samenstelling komt Caïssa-Eenhoorn N1 dit seizoen uit in de eerste klasse A van de NHSB en konden we met frisse moed beginnen. Toch hadden we al twee vaste krachten die de eerste wedstrijd aan zich voorbij moesten laten gaan. Roy Kerkhoven was verhinderd, en voor Fred Avis was het geen doen om mee te spelen. Hij moest de volgende ochtend immers al om 08:00 uur in Hoogeveen zijn voor de eerste ronde van het toernooi aldaar. In Mason Brouwer en Sernin van de Krol hadden we twee prima invallers.

Zo konden we dus met vier bestuursleden sterk en veel talent op naar de Hooghe Heeren: de  mooie nieuwe locatie van de club uit Hoogwoud. Het is wel even wennen als je het welbekende Huis van Egmond gewend bent, maar de sfeer was er niet minder om. Het beloofde dus een leuke en spannende avond te worden!

Onze man in vorm Kevin de Rooij speelde met wit tegen Aartswoud’s kopman Marc Helder. In razendsnel tempo speelden beiden richting een eindspel waarin wits stukken niet lekker gepositioneerd stonden en Marc gebruik kon maken van verschillende gepende stukken en een stuk won en zorgde voor de eerste nul voor het team uit Hoorn.

Ondertussen zag het er bij invaller Mason goed uit. Hij zette de taaie en ervaren Wilko van der Gracht al snel aan het denken met fris en actief aanvalsspel. Jammer genoeg lukte het hem niet om door te drukken, en moest uiteindelijk ver in het eindspel het onderspit delven.

Martijn de Wit kwam ogenschijnlijk prima te staan tegen oud-collega Jasper Seelemeijer. Na een misrekening werden de lichte stukken van Jasper echter te sterk wat een volgende nul opleverde.

Naast dat Martijn tegen een nul aanliep lukte het bij zijn collega bestuursleden ook niet. Sernin van de Krol kreeg op zijn buurt ook een invaller tegenover zich, en niet de minste: Rob van de Heuvel. Lang kon hij goed mee, maar werd langzaam weggedrukt. Datzelfde gold eigenlijk ook bij Ger Roos. Hij kon de stelling lang goed houden, maar kon het niet bolwerken in een lastig toren-eindspel.

Was er dan ook nog een positief resultaat? Jazeker! Piet Aardenburg scoorde namelijk een prima halfje tegen de altijd gevaarlijke Lukas Boots. Hetzelfde was het geval bij Sjoerd Kelder. Ondanks de hevige tijdnood vond hij elke keer a tempo prima zetten tegen Erik van Tooren wat hem remise opleverde in een ongelijk loper eindspel.

Tenslotte was ondergetekende weer bezig aan een worsteling met de witte stukken waar hij wonderbaarlijk goed uit leek te komen. Hij won zelfs een pion en leek op een goed resultaat af te stevenen. Nadat hij in denktank ging koos hij echter de verkeerde voortzetting – mat dreigen is niet altijd goed - , en verloor een stuk. De pionnen ter compensatie waren onvoldoende: 7-1.

Ondanks de deceptie was het wel een prettig weerzien met onze buren uit Hoogwoud op de nieuwe locatie. Zo zie je maar, de schakers zijn niet te vervangen, de speellocatie wel. Aan al het moois komt namelijk altijd een keer een einde. De eerste paar weken schaken in De Kreek waren voor ons ook onwennig. Nu willen we er niet meer weg.