‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.
De eerste dinsdagavond van november is een sombere. Het trieste weer past goed bij het begin van de clubavond. Yvonne, de vrouw van oud-clubkampioen Peter Holscher, is overleden. Ze was supporter van Peter en van Caïssa-Eenhoorn en heeft onze speelzalen – De Huesmolen en De Kreek – regelmatig bezocht. Het scorebord dat ze speciaal voor de vereniging heeft gemaakt, is een blijvende herinnering aan haar en staat bij de ingang van de zaal, als de Caïssa-Eenhoorn-leden Yvonne met een minuut stilte herdenken. Bij alle acht partijen op het scorebord hangt een ‘1’. Voor ons was ze de beste supporter.
Het leven gaat door en de eerste zetten voor de achtste ronde van de clubcompetitie worden gespeeld. Rond zeven uur is het mailtje met het programma binnengekomen en ik speel met zwart tegen Ger Roos. Tegen onze secretaris heb ik een overtuigende minscore. In mijn database zitten 75 partijen van Ger en snel zoek ik die tegen Robin Duson – zij heeft ook de zwarte stukken – van 21 september j.l. op. Robin won en in een paar minuten probeer ik de opening in mijn geheugen op te slaan. 1. c4 e5 2. Pc3, tot zover gaat alles goed. Maar Robins tweede zet (… Lb4) wordt mijn derde, haar negende en tiende zijn mijn vijfde en zesde. Kortom, ik maak er een janboel van. Mijn variant van de Duson-variant van het Engels levert wel een vermakelijke en spannende partij op en met remise doe ik het half zo goed als Robin. En daar ben ik tevreden mee.
Verderop in de zaal valt de keuze op het Frans, de doorschuifvariant. Oud-collega (als sportverslaggever) Roel Ridderikhoff neemt het met wit op tegen Jan Kuin die een kleine veertig seizoenen op dinsdagavond bij onze club schaakt en op vrijdagavond bij Aartswoud. Jan delft het onderspit, maar als hij volgende week zijn achtste partij bij Caïssa-Eenhoorn wint, komt hij uit op dezelfde score: drie zeges, één remise, vier verliespartijen.
Deze avond staat de hele theaterzaal ter beschikking – de tussenwand blijft open – en daardoor kunnen we ruim zitten. Fred Avis neemt plaats aan de vrouwentafel. Hij speelt tegen Robin Duson en naast hem bindt Mai Movrin de strijd aan met Robins zus Stella. Gerard Groot treft koploper Peter van den Brink die ruim zeshonderd ratingpunten sterker is. Hoe kan dat? Gerard legt uit dat ik op de website naar de indelingslijst moet kijken. De competitieleider van de Noordhollandse Schaakbond – die na het maken van de indelingen verschillende afzeggingen kreeg en die indelingen in de prullenmand kon gooien – is nog maar één dinsdagavond geweest en heeft toen gewonnen. Daardoor staat hij op de derde plaats van de indelingslijst, waarbij de nummers 1 en 2 al tegen elkaar hebben gespeeld. Zo leer je, nog voor er een zet is gedaan, ook weer iets. Peter wint overigens.
Wout Druijf – Steven de Waart krijgt geen winnaar. De twee houden tot en met de twaalfde zet alles op het bord. De witspeler, vaak goed voor een eindklassering rond de twintigste plaats, heeft het initiatief en de stelling begint er ernstig uit te zien, wanneer hij een paard stevig op d6 posteert en zijn torens op de open d-lijn verdubbelt. Ook de dame is bij het offensief betrokken en als Steven haar met 26. … g6 aanvalt, krijgt Wout de kans op groot voordeel. De keuze om de vorstin in veiligheid te brengen is begrijpelijk, maar als later na een ruil van alle torens dat voordeel afvlakt, lukt het zwart om met enkele dameschaakjes remise af te dwingen. Hij zal daar net zo tevreden mee zijn als ik.