Kreek wak wou (13)

‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.

David Verweij - Nick Manshanden is zojuist afgelopen. Wit heeft 42. Tb3 gespeeld en na de slotzet (... Th2) dreigt zwart op h1 mat te geven. Dat is niet te verhinderen.

‘Het eindspel van de pandemie komt in zicht’ kopt het Noordhollands Dagblad vandaag op de vijfde pagina. Hoeveel duizenden keren zijn er op de krantenredacties koppen met een verwijzing naar het schaakspel bedacht? Onderhuids zijn wij schakers nog steeds niet vergeten.

Mijn partij tegen Wout Druijf is op een redelijk tijdstip afgelopen, waardoor de gelegenheid zich voordoet om een aantal rondjes langs de velden te maken. Goed voor de conditie. Met mondkapje op kijk ik naar partijen die bij het podium worden gespeeld en vervolgens loop ik een ruim tiental meters naar het achterste gedeelte van de zaal. Overal is het spannend en de wandeling van voor naar achter en van links naar rechts herhaalt zich diverse malen. Juf Roos zingt nog net niet mee.

Bij ‘meester’ Roos gaat het ondertussen niet goed. Robbert van Dijkhuizen spoelt een kater weg met een keurige overwinning op de secretaris van onze club. De voorzitter stond een week eerder tegen Fred Avis op plus zeventien en dat was niet genoeg om het punt te incasseren. Als Robbert opstaat om ook een rondje te maken, vraag ik hem, fluisterend: ,,Sta je nu op plus achttien?’’ Hij kan er om lachen. In het eindspel valt een toren van  Robbert de ene loper aan en een loper de andere loper van Ger. Het vervelende voor zwart is dat er een vrijpion op c7 staat. Die sneuvelt ten koste van een stuk, waarna met actief spel en een vrijpion op b5 het verlies uit de vorige ronde naar de vergetelheid wordt gestuurd.

Van links in de speelzaal gaat het naar achter, waar Marc Baank en Jelle de Jong een interessant eindspel op het bord hebben gezet. Marc, met wit, heeft twee paarden die het opnemen tegen het loperpaar. De witspeler heeft een pion meer en veel tijd minder; de strijd eindigt in remise. Bij het podium kan Fred Avis de druk van ranglijstaanvoerder Peter van den Brink niet verlichten en in de andere hoek van de zaal zijn beide vrouwen succesvol. Ze scoren honderd procent. Lenie Terpstra speelt tegen Colin Laan haar eerste winstpartij en twee tafels verder verslaat Laurie Wegman op een keurige manier Pierre van Diepen, van wie zij in de derde ronde ook al heeft gewonnen. Vraag aan Pierre: wat is de vrouwelijke vorm van Angstgegner?

Laurie Wegman is onderweg naar haar overwinning op Pierre van Diepen. Terwijl Bert Spil (links) en Arnold van der Wolff toekijken, denkt de witspeelster na over haar twintigste zet.

 

Aan de rechterkant van de zaal, bij de ramen, gaat Jan Kuin twintig zetten gelijkop met Ton van Dijk. Na dameruil kan Ton in een toreneindspel een pion veroveren en daar komt er later nog eentje bij. Wit kan twee vrijpionnen op de damevleugel niet tegenhouden.

Voor de poster van Anouk zitten Mark Coenradie en Arnold van der Wolff. Het lijkt erop alsof de Haagse popartieste ‘Lost’ zingt. Mark, bezig aan zijn vierde seizoen bij Caïssa-Eenhoorn, houdt het lang vol tegen zijn clubgenoot die al meer dan een halve eeuw de strijd aangaat op de 64 velden. Een aardig detail is dat beiden, en Arnold soms met een sierlijke boog, ieder geslagen stuk meteen in de doos leggen. De ervaren zwartspeler neemt kwaliteitsvoorsprong, wint een stuk als een pion promoveert en kan Marks vrijpion op de a-lijn afstoppen.

De langste partij van deze dertiende ronde wordt schuin aan de overkant gespeeld. Rens van der Klei maakt het Roy Kerkhoven bepaald niet gemakkelijk. Tot bijna middernacht staan er veel pionnen op het bord. De oud-clubkampioen heeft er eentje meer in een dame-met-paard-eindspel. Het plusje is zijn vrijpion op de a-lijn. Wits stukken staan actiever en daardoor kan de roi van roy zich ermee gaan bemoeien. Als de monarch onderweg is in een marathonwandeling om die pion te ondersteunen, vergist Rens zich en komt er alsnog een extra dame op a8. Hij geeft meteen op, maar ook zonder die blunder is de stelling niet te redden.

Het eindspel van de clubavond komt in zicht. Mijn oog valt op de puzzelpagina van de Volkskrant, waar coronacommissaris Rinus van de Krol – die geen partijen speelt – zich over het cryptogram buigt. De omschrijving van vijf horizontaal is ‘Onwaarschijnlijk geconcentreerd’ en dat past deze ronde wel bij menig schakende clubgenoot. Het antwoord is ‘sterk’ en dat past dan weer bij Rinus. Hij heeft het hele cryptogram opgelost.

Met 25. Tc3 wil Ton van Dijk de pion op a3 aanvallen. Jan Kuin laat die een veld opschuiven, waarna de zwarte toren terugkeert tussen de b4- en d4-pion en een van de twee zal veroveren. Ton neemt zo een beslissende voorsprong.

 

Een belangrijke fase in de partij Martijn Quatfass - Aad Laan. In een gelijkwaardige stelling zal wit 17. Pe2 spelen om de dame aan te vallen. Als zij zich naar het veilige veld c5 verplaatst, staat de witte vorstin in de penning.

 

In alle rust bekijken Arend Stapel (links) en Nizar Alayoubi de stelling. Wit heeft de kwaliteit voorsprong genomen en is van plan zijn paard van c2 naar e3 te laten springen.

 

De toptienspelers David Verweij (links) en Nick Manshanden nemen de tijd voor hun openingsspel.

 

Het dagelijks bestuur van Caïssa-Eenhoorn is aan zet. Voorzitter Robbert van Dijkhuizen heeft in zijn partij tegen secretaris Ger Roos een belangrijke vrijpion op b4.