Ooit wel eens een paard gezien dat schaatssprongen maakt. Nee, het is niet het paard dat we in het nog winterse Wijk aan Zee op het fietspad tegenkomen als we van sporthal De Moriaan naar de tent voor de snertmaaltijd lopen.

In de laatste ronde van het Tata Steel Chess Tournament neemt clubgenoot Roel Ridderikhoff het op tegen Ger Dekker. Zijn Haarlemse tegenstander heeft in de voorgaande acht partijen er slechts één verloren, maar strijkt nu al na zestien zetten de vlag.

Wat gebeurt er in die Italiaanse partij? Roel laat zijn damepaard eerst naar links springen: Pf3. Niet veel later huppelt het naar rechts: Ph4. Vervolgens is veld f5 prachtig voor de volgende sprong. De zwartspeler heeft kort gerokeerd en met de koning op g8 betekent de tweede jump naar rechts (Ph6) schaak. En dan komt het! De zwarte dame staat nog op haar beginveld (e8) en de toren is al van veld f8 verplaatst. Het is duidelijk: de laatste schaatssprong van het paard, naar f7, betekent een vork op het koninklijk echtpaar.

Vorken ontbreken aan het begin van de avond. Massaal zoeken de Tata-schakers de tent op. Voor de gezelligheid en voor de snert. Lange tafels zijn gedekt en met z’n zessen van Caïssa-Eenhoorn – Fred Avis, Gerard Groot, Aad Laan, Dirk Lont, Roel en ik – nemen we vlak bij de ingang plaats. De stoelen naast me en schuin tegenover me blijven onbezet. Als de grootmeesters arriveren, lopen ze bijna allemaal door naar een plek vlak bij het erepodium. Helaas, er komt geen topper naast ons zitten en ikzelf moet het doen met een kort en leuk gesprek met Anish Giri eerder op de dag.

Dat was er ook in de kantine, nadat we koffie en thee hadden gedronken. Aan een tafel voor ons zit Theo Visschedijk, met een prachtige zwarte labrador en een donkerbruine puppy van elf weken. Als hondenliefhebber raak ik aan de praat met hem. Theo is de vader van Marijn en Gillian Visschedijk die zo’n tien jaar geleden – met ‘onze’ Arlette van Weersel – bij de meisjes de nationale jeugdtop bestormden. Hij speelt bij Apeldoorn; inderdaad de club van ‘onze’ Etiënne Goudriaan. ,,Hij meldde zich aan op de dag van de vuurwerkramp in Enschede’’, weet Theo nog.

Op 28 maart 2009 speelde de routinier een bondswedstrijd in cultureel centrum De Huesmolen. NSI/De Eenhoorn, we hadden toen nog twee schaakverenigingen in Hoorn, speelde thuis tegen Homburg/Apeldoorn 2. Het was het legendarische seizoen, waarin onze clubgenoten de promotie naar ’s lands hoogste klasse ternauwernood misten. Dat lag niet aan de wedstrijd tegen de Apeldoorners. NSI/Eenhoorn zegevierde met 6-4, onder anderen dankzij de winstpartij van Peter Doggers tegen de bijna vierhonderd ratingpunten minder hebbende Theo Visschedijk. ,,Maar ik hield het wel vier uur vol.’’

Het zijn dit soort gesprekken die mijn debuut in de tienkampen van het Tata Steel Chess Tournament waardevol maken. Ik ben tevreden over alle partijen en ben weer wat Wijzer aan Zee geworden, maar er is meer dan alleen de zetten. Zaterdag heeft clubgenoot Gerard Groot, na zijn eerste winst, een ereronde gemaakt op de rotonde net buiten de bebouwde kom van het beroemde kustdorp. Nu is Roel Ridderikhoff chauffeur van dienst en neemt hij die vijfkwart keer. In opperbeste stemming rijden we de laatste van de duizend Tata-kilometers.