Het NHSB-bekerteam is er in de kwartfinale na een spannende wedstrijd in geslaagd het bekerteam van De Wijker Toren te verslaan. In Beverwijk waren daar na vier remises waar het een en ander over gezegd kan worden wel strafschoppen voor nodig. In de snelschaakloterij was het Hoornse team de sterkste waardoor Caïssa-Eenhoorn de eerste van de vier finalisten is van het bekertoernooi.

Na een moeizame overwinning in de eerste ronde op Castricum en een iets overtuigendere overwinning op Magnus stond er in de kwartfinale een grotere vis op het programma: De Wijker Toren. Op papier waren wij dan ook zeker de underdog gezien de spelers die het team uit Beverwijk had opgesteld.

De Wijker Toren had zich na een vrije eerste ronde door een overwinning tegen Bloemendaal geplaatst voor de kwartfinale na snelschaken. In het bekertoernooi van de NHSB wordt er enkel bij vier remise gesnelschaakt (of geloot) en dat was toen dus het geval. Wedstrijdleider en teamleider Stefan Jorritsma vroeg of wij dit keer ook willen snelschaken bij vier remises. Ja hoor, dat is goed zei ik nog. Ach dat zal toch niet nog eens gebeuren vervolgde ik nog met een lach op mijn gezicht. Eerst in ieder geval maar even een gewone partij spelen.

Koploper in de interne competitie Abel Romkes had met wit aan het eerste bord een zware pot tegen snelschaakliefhebber Dragan Skrobic. De voorsprong in tijd doordat de zwartspeler laat aankwam in het kunse en gehorige Harmoniegebouw waar de club tegenwoordig speelt werd dus snel teniet gedaan. Na een sterk kwaliteitsoffer van Skrobic moest Abel hard werken voor gelijkspel wat met taai verdedigen uiteindelijk lukte. In een eindspel met ongelijke lopers en een toren bleek de pion die zwart meer had namelijk niet doorslaggevend waarna er in remise werd berust.

Zelf kwam ik met zwart prima uit de opening tegen aanstormend talent Sam Cornelisse. De afgelopen periode wil het niet zo lukken om dergelijke stellingen dan om te zetten in meer voordeel en dat lukte nu ook niet. Nadat wit een winnende combinatie had gemist ontstond er ditmaal een tricky eindspel.

Cornelisse - Van Dijkhuizen na 30...Pxd6

Normaal gesproken zijn twee stukken wel wat beter dan de toren maar toch heeft wit hier de beste kansen vanwege de onveilige zwarte koning en twee pluspionnen. Al met al een mooie analyse- en uitspeelstelling. Met kunst-en-vliegwerk bleef ik uiteindelijk overeind na wat speldenprikken, bleef ik vechten en ontstonden er ineens kansjes voor mij in tijdnood. Uiteindelijk moest wit de kwaliteit namelijk teruggeven vanwege een matdreiging maar lag eeuwig schaak op de loer. Dat laatste bleek niet te voorkomen: 1-1.

Vrijwel gelijktijdig werd aan bord 3 ook remise gegeven: het zal toch niet? Met de witte stukken speelde Sjoerd Kelder een zeer degelijke partij tegen Camile Hol maar kon eigenlijk bijna geen voordeel behalen. Nadat de meeste stukken werden afgeruild bleef het toreneindspel in evenwicht en was remise een logische uitslag.

Bij een 1,5-1,5 was Fred Avis nog bezig met een goede partij tegen routinier Peter Uylings. Met zwart pakte hij het initatief met het loperpaar en kreeg een fijne stelling. Na kansen over en weer ontstond ook hier een eindspel met ongelijke lopers. Fred speelde het handiger maar kon in de derde helft van de partij zijn plusje die hij had niet uitbuiten. Weer remise, 2-2 en dus snelschaken. Wie zei ook alweer dat dat toch niet zou gebeuren?

Met vier prima snelschakers waren we ondanks het ratingverschil zeker niet in het nadeel had ik ingeschat. Desalniettemin is het na vier lange en zware partijen ook een beetje een loterij. Nog een keer opladen voor een alles of niet strijd met omgekeerde kleuren. Dat het 5+0 was beloofde in ieder geval niet veel goeds voor de levensduur van de klokken en zo bleek ook.

Fred won zijn partij ondanks dat zijn vlag was gevallen, Sjoerd pakte een keurig punt en Abel speelde ook ditmaal remise. Dat ik in een potje klokrammen waar de stukken over het bord vlogen mijn tegenstander in een verloren stelling vlagde terwijl ikzelf nog 1 seconde had deed er dus niet zo meer toe: we zijn door!

Niet mooi, niet fraai maar we bekeren wel verder. Bekerschaken is toch net weer even anders en gaat het nog meer om effectiviteit. Op de avond dat AZ na strafschoppen de halve finale (van de Conference League) bereikte pakten wij op de juiste momenten ook de kansen en deden hetzelfde. Zodra de andere drie (halve) finalisten bekend zijn kunnen we ons gaan opmaken voor de finaledag van het NHSB-bekertoernooi met eerst de halve eindstrijd en aansluitend de finale.