Voor de vierde keer op rij heeft Caïssa-Eenhoorn een nieuwe clubkampioen. Nadat in 2018 Roy Kerkhoven de opvolger werd van Ronald Ritsema (die het jaar ervoor zijn zesde titel op rij pakte), lukte het niemand het succes te prolongeren. Gijs Leene en Peter van den Brink stonden daarna op de hoogste tree van het denkbeeldige ereplatform, ditmaal mag Abel Romkes daarop plaatsnemen. Nick Manshanden kroonde zich voor de vierde keer tot vice-kampioen, David Verweij heeft voor het eerst de top drie gehaald.

Abel (27 jaar) is een bijzondere winnaar van de clubcompetitie. In zijn eerste vijf seizoenen klasseerde hij zich achtereenvolgens als 75^e, 48^e, 22^e, 7^e en 11^e. In de volgende vijf seizoenen speelde hij in totaal slechts 21 partijen (twaalf keer winst, zes remises, driemaal verlies) en kon door dat geringe aantal in de strijd om de topklasseringen niet meedoen. Met een fraaie score van 15½ punt op negentien dinsdagavonden is hij dit jaar een sterke clubkampioen geworden.

Nick (24 jaar) pakte in 2015 voor de eerste keer de tweede plaats en had in 2020 de pech dat COVID toesloeg, toen hij de ranglijst aanvoerde en er geen eindklassement werd opgemaakt. Hij heeft wel de hoogste puntenscore (17½ punt) en de meeste winstpartijen (vijftien). Opvallend, want Nick speelde bij een maximum van achttien zestien keer tegen een opponent uit de top tien.

David Verweij (20 jaar) heeft zich met drie plaatsen verbeterd en staat voor het eerst op het erepodium. Na een geweldige start – in de eerste zes ronden gewonnen – handhaafde hij zich prima in de hoogste regionen.

Uittredend clubkampioen Peter van den Brink zag een uitspraak gedaan op de jaarvergadering bevestigd. De geroutineerde eersteteamspeler sprak op 6 september 2022 de wens uit dat de toekomst van Caïssa-Eenhoorn hem in de komende competitie zou passeren en dat is gebeurd. Met zijn vierde plaats ziet diezelfde toekomst hem ook op de hielen, want vlak achter Peter komt Mason Brouwer (15 jaar). Hij heeft iets meer partijen gespeeld dan vorig seizoen (zestien om negentien), waardoor hij zijn puntenrecord kon verbeteren (11½ om 12½) en van de negende naar de vijfde plaats steeg. Mede door een ongeslagen serie van elf partijen, de hoogste in de clubcompetitie. Dezelfde sprong, vier plaatsen winst, maakte Roy Kerkhoven. De oud-clubkampioen werd een jaar geleden tiende, nu zesde.

Sjoerd Kelder bevestigde zijn status als toptienspeler: zevende. Na de fusie bevindt hij zich voor de vijfde keer in dat topgezelschap. Daar hoort Robbert van Dijkhuizen (27 jaar) ook bij. In 2016 achtste en dit seizoen opnieuw, met daar tussenin – de twee COVID-jaren niet meegerekend – een mooi rijtje: vierde, vijfde, vierde, derde.

Jelle de Jong (19 jaar) stond begin september op de plaatsingslijst 21^e, hij wordt negende. Na de 24^e en dertiende plaats wederom een duidelijke progressie. Met een kleine voorsprong op Martijn de Wit eindigde Bert Spil in zijn 38^e seizoen als tiende. Alle waardering voor die prestatie. Na de millenniumwisseling is hij goed voor vijftien toptienklasseringen. Martijn werd vorig jaar twaalfde, nu elfde en volgend seizoen? Hij tekende wel voor twee persoonlijke records. Die van de puntenscore (veertien) en het aantal winstpartijen (elf).

Zoals elk seizoen hebben verschillende clubgenoten vooruitgang geboekt. Zo was de hoogste eindklassering van Marc Baank de 35^e plaats en werd hij ditmaal 21^e. Merlijn de Zwaan schoot omhoog: achtereenvolgens 71^e, 41^e, 23^e. Aron Langerak verbeterde zich eveneens: van de 38^e stek naar de 28^e. Ook Mai Movrin maakte een sprong. Haar beste prestatie was de 43^e en dat is nu de 37^e plaats en Colin Laan is als 39^e veertien plaatsen hoger geëindigd. Tenslotte hebben de nieuwkomers Rens Douma, Dik Goosen, Marc Heertjes (hij heeft slechts één dinsdagavond gemist) en Sem Laan een mooie start gemaakt.

De clubcompetitie – die een week later dan gebruikelijk was begonnen – telde 29 ronden. Evenveel als vorig seizoen, toen er rond de jaarwisseling een kleine twee maanden niet kon worden geschaakt vanwege het oplaaiende COVID-19-virus. Ditmaal waren er geen partijen op 20 en 27 december en 3 januari. Dinsdag 17 januari stond in het teken van het 100-jarig bestaan en voor het eerst waren er op de vier rapidavonden geen competitiepartijen.

Het lijkt er overigens wel op dat de clubcompetitie er sterker op is geworden. In de top acht heeft Robbert van Dijkhuizen met 1860 de laagste beginclubrating en die is nog nooit zo hoog geweest. Het jaar ervoor had Sernin van de Krol 1734 en in 2019 had JP Hendriks 1748. Opvallend is voorts het aantal spelers dat tien of meer partijen heeft gewonnen. Bij de eerste veertig van het eindklassement zijn dat er negentien, tegen acht in 2022. Het betekent overigens ook een toename van het aantal spelers dat tien of meer partijen heeft verloren.

Tenslotte nog wat meer cijfers over de afgelopen competitie.
Meeste punten: Nick Manshanden 17½.
Meeste partijen gespeeld: Marc Heertjes 28.
Langste ongeslagen serie (achtereenvolgens aantal winstpartijen en aantal remises):
11: Mason Brouwer 5-6.
9: David Verweij 8-1, Robin Duson 6-3.
8: Abel Romkes 7-1, Roy Kerkhoven 6-2.
7: Lex Griffioen 6-1, Marc Heertjes 5-2, Nick Manshanden 5-2, Bert Spil 4-3, Peter van Waert 4-3.
6: Peter van den Brink 5-1, Ger Roos 4-2, Peter van Waert 4-2, Martijn de Wit 4-2, Co Buysman 2-4.
5: Fred Avis 5-0, Nick Manshanden 5-0, Dik Goosen 4-1, Roy Kerkhoven 4-1, Jan Kuin 4-1, Abel Romkes 4-1, Ger Roos 4-1, Arend Stapel 4-1, Sernin van de Krol 3-2, Peter van den Brink 2-3, Kevin de Rooij 2-3.
Meeste winstpartijen: Nick Manshanden 15.
Langste reeks opeenvolgende winstpartijen: Lex Griffioen 6, Abel Romkes 6, David Verweij 6, Fred Avis 5, Nick Manshanden 5.
Meeste remises: Co Buysman 8.
Langste reeks opeenvolgende remises: Mason Brouwer 3 (tweemaal), Co Buysman 3, Ton van Dijk 3, Lex Griffioen 3.