Caïssa-Eenhoorn heeft zijn rentree in de hoogste klasse van de NHSB-competitie gevierd met een overwinning. In eigen huis werd De Wijker Toren, vorig seizoen afgesloten als vice-kampioen van de topklasse, met 4½-3½ verslagen.

Door de gesloten tussenwand zaten de schakers in de verkleinde theaterzaal van De Kreek, waarin ook achttien partijen voor de clubcompetitie op het programma stonden. Zodoende was er sprake van een volle bak. Ons vlaggeschip in de Noord-Hollandse Schaakbond speelde in het seizoen 2014-2015 voor het laatst in de promotieklasse. In de eerste ronde, op 27 september tegen en in Heerhugowaard, maakten Robbert van Dijkhuizen en Nick Manshanden hun debuut op dat niveau en zij waren de enige spelers van het Hoornse achttal die de terugkeer ook meemaakten.

Er was gisteravond sprake van een primeur. Voor de eerste keer had Caïssa-Eenhoorn een NHSB-wedstrijd tegen De Wijker Toren. In de zaterdagcompetitie is De Wijker Toren 2 – Caïssa-Eenhoorn 2 (4½-3½, op 23 april 2022) het laatste duel, maar binnen de Noordhollandse Schaakbond moeten we teruggaan naar de tijd van voor de fusie tussen Caïssa en De Eenhoorn. Die hing toen wel in de lucht. Op zaterdag 29 oktober 2011 was promotieklasser Caïssa gastheer voor De Wijker Toren 2 en ontvingen de twee topteams van HSV De Eenhoorn Ricoh/Purmerend en Tal/DCG uit Amsterdam. Scheidsrechter Erwin Denissen heette, destijds in cultureel centrum De Huesmolen, alle schakers welkom. In zijn openingswoord keek de arbiter, aangesteld voor de twee landelijke wedstrijden, ook naar de Caïssa-hoek en noemde het team De Eenhoorn 3. Dat lokte – uiteraard – veel reacties en gelach uit. De besprekingen over samenwerking dan wel fusie tussen beide Hoornse clubs waren weliswaar in volle gang, maar een naam voor het nieuwe collectief was nog niet bedacht. ,,Ik kom van de andere kant van de Afsluitdijk’’, verontschuldigde de sympathieke Fries zich.

Nick Manshanden debuteert dit seizoen als teamleider en hij gaf meteen het goede voorbeeld door zijn ploeg op voorsprong te zetten. Tegen Arjan Wijnberg nam hij met wit het initiatief en dat leidde op de vijftiende zet tot winst van een centrumpion. Vervolgens trok de zwartspeler ten aanval en Nick moest even in zijn achteruit om het voordeel te verdedigen. De routinier van De Wijker Toren had echter een toren die op h5 niet lekker stond en daar profiteerde Caïssa-Eenhoorns vice-kampioen met zijn slotactie – die goed werd voorbereid – ten volle van. Met het verlies van de toren in aantocht gaf zwart op.

 

Pal daarop handhaafde David Verweij met een goede remise tegen Bart-Piet Mulder de marge. Beiden zadelden zichzelf in het vroege middenspel met een dubbelpion op, maar de stelling bood wit door een iets actievere opstelling van zijn stukken wat meer mogelijkheden. David verloor de voorste van een dubbelpion (c5) en werd enigszins teruggedrongen; met alle stukken op de zevende en achtste rij. Actief spel met een paard en een loper bracht zwart terug in de partij. Hij won de pion terug en in een toreneindspel met lopers van gelijke kleur was er weer sprake van evenwicht.

 

Mason Brouwer is de Sjoerd Plukkel van halverwege de jaren negentig. De oudste van de twee Hoornse schakers was bij HSV De Eenhoorn een groot talent, versterkte zo’n tien seizoenen later zijn vriendenploeg bij De Wijker Toren, zag zijn rating stijgen naar hoog in de 2200 en aan hem werd de FM-titel verleend. Gisteravond zaten ze aan het eerste bord tegenover elkaar. Het verlies tegen Sjoerd hielp voor Mason niet mee om dezelfde weg te behandelen, maar wellicht is dat een steen in een rimpelloze vijver. Hij kwam goed uit de opening, waaraan de kopman van de Beverwijkers een passieve loper op a2 overhield. Wit zette aan met de opmars van zijn g-pion. Masons paard op f6 moest terug en er dreigde een mataanval over de f-lijn. De overbelasting van zijn dame kostte zwart de kwaliteit en aansluitend verzekerde Sjoerd zich met een sterke aanval op de koningsvleugel van de felicitaties van zijn opponent: 1½-1½.

 

De basisploeg van De Wijker Toren heeft een rating van 2104. Door het opstellen van vier invallers was die gisteravond gezakt naar 1988 en daarmee een ietsje lager dan Caïssa-Eenhoorn. Maar aan vijf borden waren de Beverwijkers op papier sterker en op één bord was sprake van gelijkwaardigheid. Dat betrof de partij Cas Kok (2104) – Peter van den Brink (2112). Wit, een van het kwartet, kreeg vanuit het niets een fraaie aanval op de koningsvleugel tegen zich. Die leverde Peter de kwaliteit op. Toch werd het evenwicht niet verstoord. Sterker, in de Beverwijkse tegenaanval stond zwart het teruggeven van de kwaliteit toe en dat leverde een betere stelling voor zijn opponent op. De Beverwijk-speler verslikte zich echter in het venijnige 23 … fxg3 (met een damemat op f2 in aantocht) en bleef na een afruil zitten met een paard dat geen vluchtvelden meer had. De thuisploeg nam opnieuw een voorsprong.

 

Die was van tijdelijke aard. In een duidelijk mindere stelling viel de vlag van Roy Kerkhoven. Aanvankelijk was er weinig aan de hand. Na een vroege dameruil had hij tegen Sam Cornelisse – met zes uit zes en een TPR van 2681 de topscorer van vorig seizoen – een gezonde stelling, terwijl zwart een dubbelpion op de b-lijn had. Beiden zochten de aanval op, maar aan het einde van een afruil won Sam de g2-pion. De witspeler kon niet terugslaan op straffe van torenverlies na een paardvork met schaak. Grappig was dat Roy zijn pionachterstand wegwerkte met 29. Lxc4 en nu kon zwart niet slaan vanwege een torenmat op d8. Toch ging Caïssa-Eenhoorns clubkampioen van 2018 met een pion minder het eindspel in. Op de 38^e zet was zijn tijd op. Met elk een toren plus een witte loper contra een Beverwijks paard had Roy drie losse pionnen en zijn opponent drie verbonden pionnen. De klok voorkwam een lange zit naar de waarschijnlijke winst voor zwart.

 

Robbert van Dijkhuizen tekende voor de derde Hoornse voorsprong. Naast hem stond een speciale digitale klok, een moderner exemplaar dan de overige zeven, die wellicht voor de nodige inspiratie zorgde. Ondanks enig tempoverlies bereikte hij een goede stelling in het middenspel. Na 13. exf5 besloot Stefan Jorritsma om de pion met de toren op f8 terug te nemen en daar zat een risico aan vast. Met een sterke combinatie won wit de kwaliteit en aansluitend zocht hij de beste velden voor zijn stukken op; goed voor pionwinst en heel veel ruimte voor de beslissende aanval met het zware materiaal. Op een elegante wijze kwam de eindstelling (toren contra loper, vijf contra vier pionnen) op het bord: 3½-2½.

 

Van de zestien bondsspelers van gisteravond was Sjoerd Kelder de enige die meedeed in de NHSB-wedstrijd tegen De Wijker Toren 2 op de oktoberzaterdag in 2011. Toen een nederlaag tegen Dennis Bruyn, ditmaal werd Sjoerd matchwinner. Invaller Roel de Haan bood – met zijn bijna zevenhonderd ratingpunten minder – felle tegenstand. De dames gingen vlot van het bord, waarna zwart snel speelde op een zwakte in de Beverwijkse stelling. Na zestien zetten hadden beiden de torens en Roel het loperpaar en de Caïssa-Eenhoorn-speler de paarden. Maar de loper op a2 werd ingesloten door eigen pionnen. Die positie karakteriseerde het vervolg van de partij. Na een ruil van alle torens kon de witveldige loper – vrijwel steeds verblijvend rondom veld g2 – eveneens weinig uitrichten en in een veel betere stelling ontpopte het Hoornse koningspaard zich tot het beslissende stuk. Na een flink springconcours bereikte het op de 62^e zet h5 om de achtergebleven pion op g3 op te peuzelen. Wit had geen serieus tegenspel meer.

 

Voor de thuisploeg waren de wedstrijdpunten binnen. Robin Duson is een vrouw van de lange adem en dat bleek weer tegen De Wijker Toren. In de laatste vijftien maanden heb ik zeven partijen van haar van 64 zetten en meer (zelfs eentje met 112) en voor de strijd tegen Rick Duijker was het notatieformulier van de KNSB te klein. Bij 91. … f3 kreeg de wedstrijd tegen de Beverwijkse topklasser zijn eindstand.

De winnares van het NK-brons had in het eerste deel van de partij het centrum in het vizier. Er werd het een en ander geruild en ook hier moesten, naast de zware stukken, Hoornse paarden het opnemen tegen het loperpaar. Na een tweede ruilrondje bleven de torens over alsmede een paard voor Robin en een loper voor Rick. Een Hoornse vrijpion op e7 zat ingeklemd tussen zwarte pionnen, maar promotiekansen waren er niet. In een eindspel met alleen de torens sneuvelde die en verschenen er donkere wolken boven de witte stelling. Zwart beschikte over een prachtige pionnenstructuur (d7-e6-f5-g4-h5), tegenover pionnen op f2, g2 en g3. De routinier van De Wijker Toren moest na torenruil geduldig manoeuvreren en werkte toe naar een stelling met naast beide stukken alleen nog zijn pionnen op f4 en g4 op het bord. Er was ondanks langdurig verzet geen redding meer mogelijk.

,,Gefeliciteerd’’, zei de witspeelster enkele seconden na middernacht. ,,Gefeliciteerd’’, zei Rick terug. Robin is op 27 september jarig.