Er zijn zo van die clubavonden, waarop veel gebeurt. Bijvoorbeeld in de partij David Verweij – Arnold van der Wolff. De zwartspeler sleurt schrijver dezes bijna van zijn plaats bij de bar vandaan, want hij moet de stelling zien. Het enthousiasme werkt aanstekelijk en even later is inderdaad iets bijzonders te zien. Na dertig zetten staat alles nog op het bord. ,,Ik eis een clubrecord’’, roept Arnold, denkend dat ik alle ruim tienduizend partijen in mijn archief in mijn hoofd heb. ,,Dit is nog nooit gebeurd.’’

David Verweij - Arnold van der Wolff, de stelling na 30. ... Pce7. Er is nog niets geslagen. Een clubrecord?

De avond begint anders: met een cadeau van de schaakbond. Alle kampioenen in de KNSB-competitie ontvangen een digitale klok en voor de tweede maal op rij heeft Caïssa-Eenhoorn 2 de titel veroverd. Met twee promoties op rij verbeteren de spelers zich sportief gezien aanzienlijk en met twee schaakklokken op rij blijft de materiaalkast goed gevuld.

Maar niet alleen ons tweede team staat bovenaan in 3C, ook individueel is er een eerste prijs. Nick Manshanden heeft zich met een score van 7½ uit acht (de remise was in de slotronde) tot topscorer van de derde klasse C gekroond. In de hogere regionenen van de KNSB-competitie verkeert hij in goed gezelschap. Zo zijn ook Casper Schoppen (meesterklasse), Hing Ting Lai (1A), Jan Timman (1B; zeven uit acht, dankzij onder meer zijn remise tegen ‘onze’ Bas de Boer) en Erik van den Doel (2C) in hun klassen topscorers. En let even op de succesvolste speler in de zesde klasse I: Barry Plukkel. Inderdaad, ooit een zeer gewaardeerde clubgenoot bij Caïssa en HSV De Eenhoorn.

Nick Manshanden, topscorer in 3C. En wie is dat in de zesde klasse I?

Na elke ronde van de zaterdagcompetitie wordt de New in Chess-schoonheidsprijs uitgereikt. Op de website ‘www.schaakbond.nl’ is er een verslag over geschreven en komen tevens partijen van kandidaat-winnaars aan bod. De prijs gaat naar Casper Schoppen, uitkomend voor de kersverse landskampioen Kennemer Combinatie. In een modelpartij en op z’n Karpoviaans versloeg hij in de wedstrijd tegen De Waagtoren Michaël van Liempt, afgelopen dinsdag nog actief in De Kreek in het bekerduel tegen Caïssa-Eenhoorn. Een van de vijf overige kandidaten is Jerrel Thakoerdien. Inderdaad, ooit een zeer gewaardeerde clubgenoot bij HSV De Eenhoorn en Caïssa-Eenhoorn. Schakend bij Rijswijk versloeg hij met zwart ASC’er Paul de Vries met de 47^e zet als matzet. ,,Een briljante partij!’’ vindt de super-engine Komodo Dragon.

Menig hierboven beschreven onderwerp wordt op de dinsdagse clubavond besproken, maar de partij David Verweij – Arnold van der Wolff blijft heel lang hangen. Die stimuleert mij in ieder geval om eens te kijken of ik meer bijzondere partijen van clubgenoten heb. Dat zal wel enige tijd duren, want ruim tienduizend partijen…

Al op de elfde zet denk je onwillekeurig: moet er niet een centrumpion worden geslagen? David schuift zijn e-pion door en dat past wel bij zijn stijl. Ingewikkelde en minder gebruikelijke stellingen zie je vaker op zijn bord. Er volgt een korte periode van manoeuvreren, maar na 18. g4 lijkt … Pxh4 19. Pxh4 g5 wel aardig. Ook Arnold slaat niet; hij handhaaft de spanning, Na weer een manoeuvreerperiode bereiken de twee de dertigste zet. Het is dan heel druk geworden op de koningsvleugel; op de zwarte dame en een zwarte loper na staan alle stukken op die flank. De volledige h-lijn is volgebouwd, de g-lijn heeft alleen g4 en g7 als lege velden. Beiden verlengen het mogelijke record met een zet. Dat is een passend vervolg. Op de 32^e clubavond (inclusief de hands-and brains-avond, het snelschaakkampioenschap en het rapidschaken) komt er op de 32^e zet een einde aan een bord met 32 stukken en pionnen.

David Verweij ziet er de humor wel van in, als na dertig zetten al het materiaal nog op het bord staat.

En ook Arend Stapel kan de unieke stelling wel waarderen.

De aanval die David inzet, is niet te pareren en met 40. exf6# zorgt hij voor een mooi slot. Het leuke is dat het eindspel lange tijd doet denken aan de probleemstellingen die de Hoornse postume grootmeester Jac. Haring heeft gecomponeerd. Vaak tweezetten, maar eveneens driezetten. Een van de regels van het probleemschaak is dat de eerste zet van de oplossing nooit een schaakzet mag zijn. En Arnold – want hij levert er natuurlijk ook een bijdrage aan – en David voldoen daaraan na 37. … d4. Wit aan zet geeft mat in drie.

En we hebben er ook een foto van. Arnold van der Wolff piekert zich suf hoe hij aan het mat in drie kan ontsnappen.

Ziet-ie het of ziet-ie het niet? David Verweij rekent het mat in drie uit.

Arnold van der Wolff in een karakteristieke houding, met naast hem zijn karakteristiek 'notatieboekje'.

Hij heeft het gezien. David Verweij heeft zojuist de matzet (40. exf5#) gespeeld, al lijkt clubgenoot Bert Spil niet helemaal overtuigd.

Terwijl het bekerduel Caïssa-Eenhoorn – De Waagtoren in de beslissende fase zit, krijgt de clubavond een slotpartij die geschikt is voor het Stappenplan en de eindspeltheorieboeken. Marc Heertjes is met 13½ punt topscorer in de clubcompetitie en hij lijkt tegen toptienspeler Sernin van de Krol op weg om daar een puntje aan toe te voegen. Beiden hebben lopers van gelijke kleur en Marc als extraatje twee vrijpionnen. Hij blijft evenwel op remise steken, want Sernins loper kan de promotie van de witte d-pion ongedaan maken en het promotieveld voor de a-pion heeft de, voor Marc, verkeerde kleur. Met de zwarte koning op het hoekveld a8 valt er geen vooruitgang te bereiken.

Witspeler Marc Heertjes (met ook een pion naast zijn koning) en Sernin van de Krol hebben een interessant eindspel op het bord gebracht.

Dit seizoen zijn er wekelijks – weer – veel afmeldingen, waardoor ondanks een ranglijst met 65 namen er al maanden een rondeprogramma is met minder dan twintig partijen. De wegblijvers hebben op de laatste dinsdag van april geen gelijk gekregen.