Na drie redelijk ontspannen woensdagavonden is opeens een lichte vorm van koorts voelbaar. Terwijl de temperatuur al dagen rond de twintig graden zit, lijken de wangen te gloeien en voelt het voorhoofd warm aan. De thermometer geeft kampioenskoorts aan. Voor het eerst in mijn schaakleven speel ik om een titel.

Voor het open kampioenschap van Drechterland hebben 24 spelers zich aangemeld. Namens Caïssa-Eenhoorn behoren Nizar Alayoubi, Rik Slaman, Renzo Snel en schrijver dezes tot het deelnemersveld, al vertegenwoordigen Rik en Renzo ook Torenhoog. De club uit Hoogkarspel is twee avonden gastheer, net als Degoschalm/Revanche (Westwoud). Na zes van de zeven ronden – speeltempo 45 minuten – sta ik bovenaan, met een half punt meer dan Klaas Silver en een heel punt meer dan Bert Jongsma en Floris Dop. Er komen schaakkriebels naar boven.

Zullen Dimitri Reinderman en Robin Duson hetzelfde gevoel hebben gehad? Beiden speelden ook een succesvol  zevenrondig toernooi met een kampioenschap als inzet. De huidige Amsterdamse grootmeester deed dat in juli 2013. In de eerste ronde verloor hij van Wouter Spoelman die twee dagen later met zijn drie uit drie anderhalf punt voorsprong had op het voormalig Caïssa-talent. Daarna volgden voor de koploper drie remises en zo sloop de plaatselijk favoriet – er werd in ’s lands hoofdstad geschaakt – beetje bij beetje dichterbij om met zijn concurrent op 5½ punt te eindigen. Dimitri won de beide barragepartijen en kroonde zich, na een week van zinderende spanning, tot kampioen van Nederland.

Bij Robin ging het in april 2017 andersom. Na drie ronden had de speelster van Caïssa-Eenhoorn als enige een score van honderd procent en beetje bij beetje liep ze verder uit op haar concurrentes. Met 2½ punt voorsprong op Iris Schelleman veroverde Robin – in het Van der Valk Hotel Assen – de nationale titel bij de B-meisjes. Ze had alle partijen gewonnen.

Daar zit ik zo’n beetje tussenin. De vooruitzichten zijn gunstig, maar er moet nog wel één goed resultaat worden neergezet. Het lijkt erop dat remise al voldoende is om dankzij een hoog aantal weerstandspunten de titel te veroveren.

Niet helemaal op mijn gemak neem ik plaats tegenover Floris. Het 12-jarig talent uit Wervershoof schaakt sinds een paar maanden en heeft liefst 4½ punt. Zo versloeg hij onder meer Hendrik Kager, de Drechterlandse kampioen van 2017. Floris speelt met de witte stukken en opent Siciliaans. Ik neem geen risico en weet uit ervaring en de schaakverhalen dat jonge spelers graag materiaal willen veroveren. Na 5. Pxc6 kies ik voor … dxc6 en niet voor … bxc6, omdat nu de d-lijn openvalt en hij vast de dames gaat ruilen. En dat gebeurt. Zonder het sterkste stuk is het voor menig jeugdspeler lastiger om een plan te bedenken, maar bij Floris gaat die vlieger niet op. Er komen louter prima zetten uit zijn hand en na 21. … Lf5 bied ik remise aan, omdat de stelling gelijkwaardig is. Alleen mijn loper op de zwarte velden staat niet zo geweldig.

Hij moet winnen om gelijk met mij te eindigen en wijst het aanbod af. De juiste instelling. Ik moet nog enige tijd op m’n tellen passen. De lucht klaart op als de zwarte torens op de open c-lijn worden verdubbeld en een Wervershoofse loper daar een minder sterke positie inneemt. Het levert mij kwaliteitsvoorsprong op. Concurrent Klaas Silver verslaat Rik Slaman en ik besluit om door te gaan voor de winst.

Even later valt min of meer de beslissing. Een onnodig loperoffer van de jonge witspeler breekt hem op. Na een flinke ruil heeft hij geen stukken meer en ik een loper die een pion op promotiekoers kan tegenhouden. Mijn eigen vrijpion op d4 stoomt probleemloos door naar d1.

We schudden elkaar de hand en het lijkt op een dubbele felicitatie. Ondanks het verlies wordt Floris de beste van de B-groep en ik vorm met Bert Jongsma (derde) en Klaas (tweede) het erepodium van A. Dat geeft een bijzonder gevoel. Zoals de namen van Dimitri en Robin zijn opgenomen op een imposante NK-erelijst, staat mijn naam ineens bij die van Sjors Broersen, Vincent Duin, Wilko van der Gracht, Peter Holscher, Bert Meester, Piet Reus, Kevin Smit, Lourens van Veelen, Peter van Waert en ook Dirk Mantel en Rik Slaman die allebei vier keer de wisselbeker in handen hebben gehad. Een topveld.

Het kampioenschap is drie weken eerder meteen goed begonnen, als Piet Sinnige sporthal De Sluis binnenloopt. Piet was er al bij in 1979. Toen werd het eerste – en tevens laatste – schaakkampioenschap van Bangert gehouden. De gemeenten Blokker, Hoogkarspel en Westwoud waren per 1 januari samengegaan als de gemeente Bangert. Door een vergissing bij de naamgeving (De Bangert was een buurtschap en fruitteeltgebied en lag voor een deel in de gemeente Hoorn), veranderde de naam per 1 januari 1980 in Drechterland.

Piet heeft in die bijna halve eeuw zelden een keer niet meegedaan en verovert ditmaal drie punten. Schaken verleer je niet zo snel. Hij is een van de vele vaste deelnemers die door de jaren heen present waren. Toch lijkt er een kentering zichtbaar, want de afgelopen woensdagavonden streden verschillende nieuwe spelers op de 64 velden en is ook de gemiddelde leeftijd gedaald. Met de prestatie van de 12-jarige Floris Dop als hoogtepunt.

In de loop der jaren zullen zeker een dikke honderd schaakliefhebbers de weg naar het Drechterlandse kampioenschap hebben gevonden. De partijen vinden in een gemoedelijke sfeer plaats (maar er wordt gezien het geringe aantal remises wel verwoed gevochten om de overwinning) en de locaties zijn snel en gemakkelijk bereikbaar. Voor de autorijders: bijna altijd parkeren voor de ingang.

In een tijd, waarin alles zo snel mogelijk moet gebeuren, is een evenement op vier opeenvolgende woensdagavonden opvallend. Niet voor niets zijn toernooien als het open Hoorns en het open Alkmaars kampioenschap van zeven avonden naar weekendformaat gegaan. Anderhalve maand wachten op de beslissing is niet meer hip. Maar het open kampioenschap van Drechterland moeten we koesteren. Op de 22^e dag wordt de eindstand bekend en je speelt per avond twee partijen, vaak één met wit en één met zwart. Dan is het de moeite waard om naar het centraal in Westfriesland gelegen Hoogkarspel en Westwoud te rijden, te fietsen of misschien wel te lopen.

Bovendien is er al het een en ander verloren gegaan. Waar is het Boerenkool-met-Worst-toernooi gebleven, het Anders-dan-Anders-toernooi, het Westfries kampioenschap, het NHSB-rapidkampioenschap voor viertallen? En het Midzomertoernooi staat op omvallen. De schaakagenda dunt flink uit.

En zo bewijzen Torenhoog en Degoschalm/Revanche hun waarde. Beide verenigingen hebben in het verleden vaker bijzondere activiteiten gehad. Dat is doorgezet met de Drechterland Derby in oktober – gelijktijdig met een gemeenteraadsvergadering – en eten tussen de partijen kan aan het einde van elk jaar. Geen boerenkool met worst, wel oliebollen. Volgend jaar zal ik, ook voor het eerst, een titel verdedigen.

Hieronder wat sfeerbeelden van het open kampioenschap van Drechterland.