Soms kan een gelijkspel een mooi resultaat zijn. Caïssa-Eenhoorns sterkste bondsteam handhaafde zich onlangs met 5-5 in de bovenste regionen, het tweede kwam op dezelfde zaterdag met 4-4 weer terug boven de degradatiestreep en een paar dagen later stond er in De Kreek 3-3 op het denkbeeldige scorebord. Waar is trouwens het echte gebleven? Met die uitslag trad N2 in de voetsporen van N3 dat twee weken eerder de titel veroverde. Onze vereniging mag een tweede kampioensploeg begroeten.
De kampioenen van Caïssa-Eenhoorn N2. Staand vlnr Ger Roos, Roy Kerkhoven en teamleider Martijn de Wit. Zittend vlnr Bert Spil, Co Buysman en Fred Avis.
De laatste competitiewedstrijd werd een echte finale. De Waagtoren 3 kwam op de tweede aprildinsdag op bezoek en het Alkmaarse zestal had net als Caïssa-Eenhoorn 2 acht punten. Het verschil: een half bordpunt in Hoorns voordeel. En dat betekende dat een gelijkspel voldoende zou zijn om de vlag te kunnen hijsen. Om die reden besloot teamleider Martijn de Wit tot een tactische opstelling. De ‘kneuzen’ Fred Avis en Co Buysman zaten aan de hoogste borden om Roy Kerkhoven, Bert Spil, Ger Roos en Martijn zelf in staat te stellen de drie broodnodige bordpunten veilig te stellen. Het viertal kreeg overigens hulp van de ‘toppers’, want Fred en Co remiseerden alletwee en zo hoefden hun teamgenoten nog maar twee bordpunten te pakken. En dat lukte.
Co en Martijn waren gelijktijdig klaar en zorgden voor een 1½-½ voorsprong. De oud-voorzitter was op de bondszaterdag geïnspireerd geraakt door mede c4-speler en clubgenoot Daan Zult die tegen LSG 2 (landelijke eerste klasse) met 2. a3 op proppen kwam en na een fraaie aanval op de koningsvleugel toesloeg. Tegen Guido Florijn – met een kleine tweehonderd ratingpunten meer de sterkste Waagtoren-speler – kwam er na die zet veel ruimte op het bord en in een open strijd deden beiden niet voor elkaar onder. Wits 17. Pa7 leek riskant, maar stelde de Caïssa-Eenhoorn-routinier in staat een voor hem vervelend paard op c5 op te ruimen en de diagonaal voor zijn loper op b2 te openen. Nadat alle zware stukken waren geruild, koos wit voor zekerheid door naar een eindspel met lopers van ongelijke kleur toe te werken. Het kostte hem weinig moeite de remisestelling vast te houden.
Aan het zesde bord stak Martijn met 11. Da4+ de lont aan. Paul Toepoel had nog niet gerokeerd en zou dat ook niet kunnen doen. De Blokkerse teamleider zorgde voor enkele penningen die de Alkmaarse stelling er zwakker op maakte. Aan het einde van een afruil had wit een toren op de zevende rij en prachtige diagonalen voor een sterk loperpaar. De hulpeloze koning op e8 kon niet worden gered en na de matzet 23. Lh6 werd er al voorzichtig afgeteld. Nog anderhalf bordpunt.
Gelegenheidskopman Fred Avis bracht de titel nog een stukje dichterbij met zijn remise tegen Marten Coerts en kroonde zich en passant tot teamtopscorer (vijf uit zes). Hij moest wel hard werken voor dat halfje, want wit had al snel een doelwit op het oog: een achtergebleven pion op e6. Na dameruil viel de druk weg en uiteindelijk belandden ze in een toreneindspel met een actief Waagtoren-paard contra een Hoornse loper.Via de open d-lijn kwam Freds toren in de verdediging van Marten en die actie was voldoende om zich te verzekeren van remise. Nog één bordpunt.
De qua zetten kortste partij werd gespeeld door Roy Kerkhoven en Waagtoren-invaller Ruud Niewenhuis. Aan twee kanten was voorzichtigheid troef en behoudens een pionruil op d4 bleef al het materiaal op het bord. In het centrum zat de stelling dicht en verschoof het accent naar de c-lijn. Beiden behielden de controle en met 18. c3 werd de vrede getekend. Nog een half bordpunt.
Bert Spil en Ger Roos leken allebei kandidaat om dat te pakken, tot Bert in een gelijkwaardig eindspel plotseling in de problemen kwam. En toen waren alle ogen gericht op de partij Ernst Hoogenes – Ger Roos. De witspeler is na Guido Florijn de succesvolste van De Waagtoren 3 en haalde met 7. Lb5+ de rokademogelijkheid uit de Hoornse stelling. Na de nodige schermutselingen op de damevleugel volgde een wat rustiger fase, bedoeld om alles goed neer te zetten. Het plan van Ger veranderde na 19. b4, waarmee zijn opponent een achtergebleven pion op a3 kreeg. Beide spelers hadden de zware stukken plus een paard tot hun beschikking en al het materiaal werd ingezet om die pion aan te vallen dan wel te verdedigen. Die strijd bleef in evenwicht en met zetherhaling kreeg de partij geen winnaar. CAÏSSA-EENHOORN N2 WAS KAMPIOEN.
Ondertussen probeerde Bert overeind te blijven tegen Fabio Pasti. Aanvankelijk was er niets aan de hand. De eerste pion ging op de twintigste zet van het bord en daarna kwam er meer ruimte. Alle pionnen stonden tegenover elkaar, Bert (met wit) had de open c-lijn. Daarop werd de vier torens geruild en niets leek remise in de weg te staan. Cruciaal was de stelling na 37. … exf4, ofwel het voltooien van een dameruil. Fabio had een actieve witveldige loper die meteen een achtergebleven pion op e4 aanviel. De Caïssa-Eenhoorn-speler verdedigde die met 38. Pd2, waar doorschuiven de beste voortzetting was. Zwart haalde zijn koning erbij, waarna zetdwang en de sterke positie van de Alkmaarse monarch en loper de partij besliste.
Voor de wedstrijd maakte dat niets uit. Het Hoornse zestal had vooral in uitduels uitstekend gepresteerd (tweemaal een 5½-½ zege, concurrent Aartswoud 2 in Abbekerk met minimaal verschil verslagen) en daar de basis van het succes gelegd. Het halve bordpuntje meer dan nummer 2 De Waagtoren betekende ook dat iedereen - inclusief Robbert van Dijkhuizen als enige invaller - een bijdrage aan het kampioenschap had geleverd. En bijzonder is dat onze vereniging door de twee promoties komend seizoen in alle klassen van de NHSB-competitie vertegenwoordigd zal zijn.