Over de mysterieuze krachten in de sport is regelmatig geschreven. De tweede finalepartij van het Nederlands vrouwenkampioenschap leverde een nieuw hoofdstuk op. Na de remise een dag eerder stond Robin Duson op het punt om tegen Machteld van Foreest de nationale titel te veroveren, maar op het moment om een winnend eindspel af te ronden stokte het bij de speelster van Caïssa-Eenhoorn. Met een aantal listige zetten greep de Groningse de kans om een tweede remise veilig te stellen. In de snelschaakbarrage kroonde zij zich voor de tweede maal tot landskampioene.

Waren er hogere machten in het spel of moest het gewoon gebeuren? Robin speelde ongewild een hoofdrol in het succesverhaal van de schaakfamilie Van Foreest. Sinds 1935 is er naast het NK ook een vrouwenkampioenschap en niet eerder zijn twee leden van één gezin in hetzelfde jaar op beide eerste plaatsen geëindigd. Dat gebeurde gisteren in de kapelruimte van stadsherberg Ald Weishoès in het centrum van Venlo, waar Jorden van Foreest – ten koste van Loek van Wely – en zus Machteld de finale naar zich toetrokken. Het was hun tweede titel en langzamerhand treden ze in de voetsporen van de broers Dirk en Arnold van Foreest die zich vijf generaties eerder elk driemaal tot ’s lands beste schaker kroonden. Overigens is Lucas van Foreest, de jongere en oudere broer van respectievelijk Jorden en Machteld, ook al eens Nederlands kampioen geweest.

Met het bereiken van de finale heeft Robin voor een hoogtepunt in haar carrière (ondanks de beroerde afloop) en in de historie van Caïssa-Eenhoorn gezorgd en dat stimuleerde schrijver dezes om zaterdag de rit naar de Limburgse stad te  maken. Twee vrijdagse wandelingen met de hond kregen onverwachte gespreksonderwerpen. ,,Ga je nog leuke dingen doen dit weekend?’’ vroeg de eigenaar van de jackrussellterriër Lampie. Na ‘Ja, ik ga naar de finales van het Nederlands kampioenschap schaken’ fronste hij zijn wenkbrauwen.

Na ruim tweehonderd kilometer kwam op de A73 ineens afslag 12 in beeld: Grubbenvorst. Meteen gingen de gedachten terug naar Jan van Kalken, jeugdbegeleider van Caïssa, die op 22 september 1984 met de vier fanatiekste talenten van de Hoornse vereniging (Jan Groenewold, Niek Narings, Dimitri Reinderman en Jasper Seelemeijer)  naar Grubbenvorst reed om deel te nemen aan het viertallentoernooi van schaakclub De Witte Dame. Het kwartet meldde zich die zaterdagmorgen om half zeven bij Jan om met zijn auto koers te zetten naar de zuidelijke provincie. In groep 1 van spelers tot 16 jaar legde Caïssa beslag op de eerste plaats, maar de eerste prijs ging naar een ploeg uit een lagere poule. Toch ging het Hoornse gezelschap niet met lege handen naar huis. Een jaar geleden was er een medaille blijven liggen en de Limburgse organisatie meende die te geven aan de spelers die zo’n lange reis hadden gemaakt.

Eenmaal aangekomen in het centrum van Venlo bleek de Koninklijke Nederlandse Schaakbond en de 100-jarige Venlose Schaakvereniging geen medaille te hebben voor een verslaggever die na een rit van 239 kilometer het historische pand binnenliep. De samenwerking met de organisatie verliep evenwel prima en ik mocht in de kapelruimte van Ald Weishoès (oude weeshuis) dicht bij de borden komen om foto’s te maken. Het volgen van de zetten vanaf een willekeurige plek achter een afzettingskoord was lastiger, maar in de commentaarruimte had je een uitstekend beeld van de borden en de stukken. Met daarbij deskundige en soms humoristische teksten van internationaal meester Stefan Kuipers die eerst kort terugblikte op de eerste partij. ,,Waanzinnig goed, hoog niveau en door beiden sterk gespeeld.’’

De attractiewaarde van de vrouwenpartijen op dit NK was sowieso hoog en de tweede finalepartij paste prima in het rijtje. Rond half twee werden Robin en Machteld opgeschrikt door applaus. Kuipers, in een belendend zaaltje zittend: ,,Dat is niet voor ons, er komt een bruidspaar uit de kerk.’’ Tegenover de stadsherberg staat de Sint-Martinusbasiliek en op een hoogte van zo’n 45 meter is het carillon te zien. Terwijl het gelukkige stel naar buiten schreed, speelde de beiaardier ‘Daar komt de bruid’.

Op de website ‘schaaksite.nl’ is een uitgebreide analyse van oud-Caïssa-lid en grootmeester Dimitri Reinderman te lezen, is Machteld van Foreest – Robin Duson zet voor zet na te spelen en daarom houd ik het kort. De vrouwenfinale kreeg – ook voor de neutrale toeschouwer – een dramatische ontknoping, maar de eerlijkheid gebiedt te schrijven dat wit in een eerder stadium zeker drie mogelijkheden had (het loperoffer 17. Lxh6, kansen na de opstoot 23. … d5 en de beslissende blokkadezet 37. c4) om de partij naar zich toe te trekken. Ze koos voor een andere voortzetting, waarna Robin met haar vechtlust, durf en kennis de strijd deed kantelen. Het blijft jammer dat het door Dimitri aangewezen slotakkoord 67. … Pe3+ 68. Pxe3 Tc1+ 69. Pd1 Txd1# het niet heeft gehaald, want dat zou een passende afsluiting van een door onze clubgenote goed gespeeld NK zijn geweest.

De Caïssa-Eenhoorn-speelster moest nu door een zure appel bijten. Misschien stond het in de sterren geschreven dat Jorden en Machteld van Foreest samen Nederlands kampioen (een uniek historisch moment) zouden worden, want het zal niet vaak voorkomen dat ze alletwee gelijktijdig meedoen aan de nationale titelstrijd. Misschien staat het ook in de sterren geschreven dat er voor Robin nog iets moois in het verschiet ligt: het cijfer 5. Haar voor- en achternaam tellen vijf letters en haar eerste nationale jeugdtitel pakte de Hoornse op haar vijfde NK. En bij de vrouwen heeft ze er nu vier edities opzitten.

Hieronder een foto-impressie van de slotdag.