De reacties zijn unaniem enthousiast. Honderden mensen en kinderen kijken op de Roode Steen hun ogen uit. Het gebreide schaakspel in het centrum van Hoorn is een publiekstrekker.

,,Ohhh, kijk, wat is dat mooi gemaakt! De paarden, kijk Mien, die koningin, prachtig.’’ Slenterend over de straatstenen, wandelend met een kinderwagen, lopend met een fiets, iedereen blijft even staan om de blauwe en rode stukken van Brenda Schmitz en Briggus Dropsie te bewonderen. De twee Hoornse vrouwen hebben fantastisch werk verricht met hun aankleding van het tuinschaakspel. Een koning met een koninklijke mantel, een koningin met een koninklijke tiara, de paarden met leidsels, jong en oud komen ogen te kort. Op een zonnige zondagmiddag worden ontelbare foto’s van de schaakstukken gemaakt.

Voor Robbert van Dijkhuizen en Co Buysman vliegt de tijd voorbij. De twee leden van schaakvereniging Caïssa-Eenhoorn hebben kort na het middaguur, als het bord op de grond ligt en de beginstelling zichtbaar is, nog even tijd voor een partijtje. Als veel materiaal naast het bord staat en ze op weg zijn naar een gelijkwaardig eindspel van toren, lopers van dezelfde kleur en een gelijk aantal pionnen, tekenen ze de vrede. Langzamerhand wordt het drukker en veel mensen vinden het leuk om het complete spel te fotograferen.

Zo’n tien meter verderop is het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen versierd met een breisel, waardoor de  voormalige gouverneur-generaal van de Vereenigde Oostindische Compagnie er nu uitziet als een inlands monster. Menig toerist twijfelt wat hij voor de lens wil zetten: het opvallende, hoog geplaatste beeld of kinderen die met de schaakstukken spelen. Er is voldoende ruimte en tijd om beide onderwerpen te kieken. Het schaakspel ligt op een prachtige plek. Want in de omgeving zijn ook verschillende gebreide lantaarnpalen te zien. Allemaal onderdelen van het wildbreiproject, waarmee Hoorn zich spectaculair op de kaart zet.

Heel veel jongens en meisjes lopen, als ze vanuit de zijstraten bij de Roode Steen komen, haast automatisch naar het schaakspel toe. De dame is duidelijk het favorietste stuk. Schitterend aangekleed, met een al even fraai  versierde tiara op het hoofd. ‘Dame’ is deze middag een te gewone benaming voor het schaakstuk. Alle kinderen noemen haar ‘koningin’ en zij verdient ook die titel.

We begroeten clubgenoten. Liesbeth, Romke en Bouke Dijkstra lopen een rondje door het historische centrum van Hoorn en maken een praatje. Halverwege de middag komen Anouk Buys en Marijn Smith langs. Natuurlijk mogen ze een partijtje, tegen Co, spelen. De zomervakantie is bijna voorbij en het is even wennen aan de gebreide schaakstukken; zeker als ze in het begin dicht bij elkaar staan. Menig toeschouwer vindt het prachtig dat de beide jeugdleden van Caïssa-Eenhoorn zo dapper stand houden.

Opvallend zijn de reacties. De meeste kinderen blijken goed op de hoogte van het schaakspel te zijn. Ze herkennen de stukken, weten hoe ze moeten worden verplaatst en hebben snel door dat een stuk aangevallen staat. Oudere belangstellenden fluisteren tijdens een partijtje dat zwart een matdreiging moet pareren. Merkwaardig toch dat zo weinig Nederlanders schaken, terwijl deze middag zeker tachtig procent van de langslopende mensen precies weet wat er aan de hand is.

Aan het einde van de middag valt het niet mee om de stukken te moeten opruimen. Het is zes uur geweest, als een jongetje van een jaar of vijf zijn oog laat vallen op de paarden. Hij zet ze keurig allemaal bij elkaar, tot plezier van menig terrasklant die met een glimlach alles van een afstandje bekijkt. Schaken blijft aantrekkelijk.