Een goede voorbereiding is het halve werk. Aangezien bij de beginners cursus gebruik zal worden gemaakt van de Stappenmethode ging cursusleider Ronald Ritsema samen met jeugdleider Robbert van Dijkhuizen naar een workshop van toptrainer IM Cor van Wijgerden. Van Wijgerden heeft samen met, de helaas veel te vroeg overleden, Rob Brunia de Stappenmethode gemaakt. De workshop ging over “schaakliteratuur en computergebruik” en werd afgelopen zondag gehouden in het Max Euwe Centrum in Amsterdam.
Het Max Euwe Centrum (MEC) is gelegen aan het Max Euwe plein vlakbij het Leidseplein. Het MEC organiseert regelmatig cursussen en workshops. Het komende half jaar staan onder andere trainingen met GM Jan Timman (18 februari), GM Robin van Kampen (25 maart) en GM Erwin L’Ami (15 april) op de agenda. De nieuwe directeur is Jan van Run, een oud-lid van de Eenhoorn.
Bij binnenkomst werden we welkom geheten door Eddy Sibbing (manager), Rob Freer (vrijwilliger) en uiteraard de man hemzelf: IM Cor van Wijgerden (toptrainer). Veel bekende gezichten met onder andere IM Piet Peelen, FM Jan Roebers en FM Joost Marcus.
Van Wijgerden is leraar van beroep en dat was duidelijk te merken. Stevig de leiding nemen, goede interactie, goed voorbereid en onderhoudend. Er werd veel gelachen en sommige onder ons hebben mogelijk iets opgestoken (zijn woorden). Hij kwam terug op vorige workshops en testte wat er van de vorige keren was blijven hangen. Geliefd “slachtoffer” was de jeugdige Peter Ypma die wiskunde studeert en een rating heeft van 2256. Van Wijgerden bleek veel meer te hebben onthouden dan Ypma en dat kon natuurlijk niet. Dat een oude man, die probeert te verhullen dan hij aftakelt, zich meer wist te herinneren dan een jongeman. Een uitstekende voorbereiding is vermoedelijk de reden achter het succes van dit spelletje memory. Deze steken onder water maken echter wel duidelijk wat hij van je verwacht. Ga aan de slag met je aantekeningen en toegestuurd materiaal. Bereid je voor. Verwacht een overhoring. Als je beter wilt worden dan zal er gewerkt moeten worden.
Waarom worden mensen die soms honderden boeken hebben, vele uren per dag studeren maar niet sterker? Een paar punten.
-
Mensen gebruiken schaakboeken alsof ze de Donald Duck lezen. Passief. Hetzelfde geldt voor partijen naspelen in ChessBase/Fritz. Volgende zet, volgende zet, volgende zet... Gebruik bord en stukken. Als je de zetten actief naspeelt en analyseert op het fysieke bord blijft het beter hangen.
-
Schaakprogramma’s, boeken en trainers met onvoldoende inzicht geven te vaak wat we nog niet nodig hebben en bieden niet altijd aan wat we wel nodig hebben.
-
Leerboeken moeten binnen een jaar door te werken zijn.
-
Boeken hebben zelden genoeg opgaven om de lesstof te verwerken. De Stappenmethode geeft per thema 36 tot 72 opgaven.
-
Om verder te komen heb je ook een goede trainer nodig.
-
Beter een goede trainer met een lage(re) rating dan een titelhouder met een hoge(re) rating die weinig didactische kennis heeft.
Deze workshop zette de puntjes op de i. Je leerde extra goed nadenken over hoe lessen op te zetten. En hoe de opgedane kennis toe te passen voor je eigen training. Iedereen die zich serieus bezig houdt met trainen, van zichzelf of van anderen, kan ik aanraden de volgende workshop, 31 mei, bij te wonen.
De volgende dag kwam de postbode mij een nieuw boekje brengen. “Jeugdzonden” van Siep H. Postma en is geschreven in het Nederlands. Postma was vroeger de hoofdredacteur van het blad “Jeugdschaak”. Het toenmalige KNSB blad voor de jeugd. Net als in veel van zijn vorige boekjes maakt hij gebruik van fictieve figuren en mooie verhalen om prachtige stellingen en partijen te presenteren. Gijs Hollebolle, de Smurfen, Olie B. Bommel en Dagobert Duck komen onder andere voorbij. In het voorwoord kwam ik een opmerkelijk stukje tegen die een grote glimlach op mijn mond toverde.
-
Een onverwacht compliment kreeg ik van Cor van Wijgerden, de meest serieuze opleider die ik in mijn hele lange leven heb meegemaakt: “Die Donald Duck-verhalen moeten jullie er in houden.”
Blijkt Van Wijgerden die volhardende Donald Duck lezers toch nog een warm hart toe te dragen.
Foto's © Eddy Sibbing