Jaren geleden had ik een aankondiging gelezen over een van de grootste schaaktoernooien in Duitsland. Het Offene Internationale Bayerische Meisterschaft, kortweg OIBM genoemd, wordt elk jaar eind oktober begin november gehouden in Bad Wiessee, aan het Tegernmeer (circa zestig kilometer onder München).

De wens om daar ooit een keer aan mee te doen werd dit seizoen ingevuld. Af te wachten is hoe het weer zich houdt in deze periode van het jaar. Wat dat betreft hadden we geluk, want met zonnig weer rond de twintig graden bij een meer is geen straf. Naast het schaken was er in de omgeving zoveel moois te zien dat mijn vrouw hier erg van genoten heeft.

De al vroeg gereserveerde vakantiewoning lag op loopafstand van de speelzaal en wordt normaliter gebruikt voor kuurgasten. Organisatie en catering waren prima in orde en met 480 deelnemers, onder wie meer dan vijftig titelhouders, waren de verwachtingen hooggespannen.

In de tweede ronde trof ik de Indische grootmeester Sandipan (rating 2603) met zwart en kon ik meteen al aan de bak. Zonder enige schroom gaf ik hem goed partij en heel opvallend was dat veel van deze sterke schakers hun partijen degelijk en voorzichtig opzetten om vooral niet verrast te worden door voor hen onbekende tegenstanders. In de beslissende tijdnoodfase stond ik zo comfortabel dat remise niet was uit te sluiten, maar een verkeerde ruil en een blunder leidden plots tot mat. De analyse met deze GM was leerzaam en ook hem was duidelijk dat de remise een logische uitslag had kunnen zijn.

Na vier ronden had ik 2½ punt en moest weer met zwart tegen de ervaren IM Donchenko (2297), tegen wie ik al na vijftien zetten de kwaliteit achter kwam. Eigenlijk had ik op kunnen geven, maar door het te rekken tot zet 40 had ik voor mezelf nog het idee een redelijke partij gespeeld te hebben. De ‘kwal’ was doorslaggevend voor het verlies.

Met een score van 3½ uit zes kon ik in dit sterke veld alleszins tevreden zijn. Mijn beste partij was de zevende, tegen de Duitser Carsten Schmitt. Een partij op het scherp van de snede met spectaculair aanvallend en verdedigend schaak.

De achtste partij ten IM Zude (2284) trok ik wederom aan het kortste eind. De afsluitende partij werd een anticlimax, omdat ik – eigenwijs als zo vaak – een vroeg remise-aanbod afsloeg en later alsnog ten onder ging.

Met de uiteindelijke 4½ punt kon ik niet tevreden zijn, want zes punten was eigenlijk wel verdiend. Al met al een mooie schaakreis waar mijn vrouw ook erg van heeft genoten. Waar ik volgend jaar in Duitsland ga spelen is nu nog niet te zeggen, maar plannen heb ik wel.

PETER HOLSCHER