Het gezellige Winterswijk is vanuit Hoorn na dik twee uur auto rijden te bereiken. Ik was hier niet eerder geweest. De kans dat je hier per ongeluk beland, is niet zo groot want het ligt diep in de Achterhoek dicht tegen de Duitse grens. We waren gewaarschuwd, parkeren kan hier wel eens lastig zijn...  En inderdaad Winterswijk wordt elke zaterdag overspoeld door Duitse bezoekers want in Duitsland zelf zijn de winkels kennelijk niet geopend. Parkeren was niet het enige dat lastig was, want winnen van de plaatselijke W.S.G. lukte ook niet. Uitslag 4-4.

Alexander (1) had op papier de lastigste tegenstander maar kwam al heel snel goed te staan.

Joseph (2)  had de balans in ons voordeel kunnen doen doorslaan maar hij verloor.

Arjon (3) overspeelde zijn tegenstander vanuit de opening.

Ronald (4) had over geluk niet te klagen. Hij stond twaalf zetten lang slecht maar zijn tegenstander weigerde de trekker over te halen. En je weet het als jij niet scoort dan doet de tegenstander het wel. Ronald krijgt een opgelegde kans en rond deze keurig af.

Abel (5) speelde een knappe partij en was als laatste bezig. In de dying seconds waren de toeschouwers ervan overtuigd dat de winst op handen was en daarmee 2 match punten. Helaas het werd remise.

Bas (6) dacht dat hij zijn hand had overspeeld maar het viel erg mee. De opening en middenspel gaven geen voordeel dus het moest maar uit het eindspel komen. Door een aardig offer van wit werd het halve punt toch nog gered.

Het eerste en tweede hadden gezamenlijk weer vijf invallers nodig. Drie voor het eerste en twee voor het tweede. Aangezien het eerste de loodzware wedstrijd tegen de Groninger Combinatie moest spelen, leek verlies voor het eerste hoe dan ook onafwendbaar. Ergo spelers van het tweede afstaan, leek nutteloos. Niels en Fred zouden voor het tweede spelen om de acht compleet te maken.

Niels (7) deed zijn best maar werd al heel snel afgestraft voor wel heel frivool spel.

Fred (8) zag iets leuks maar werd met een tactisch grapje om de oren geslagen.

Na afloop werd een goede traditie nieuw leven ingeblazen, de gezamenlijke maaltijd. Op voorwaarde dat we het kort zouden houden, schoof iedereen aan tafel. De kok was hier niet van op de hoogte dus na eindeloos lang wachten, konden we eindelijk aanvallen. Het moet gezegd, het was zeer de moeite waard. De bananenboot hebben we maar laten varen zodat we toch nog voor donker ... op tijd .... voor middernacht thuis waren.