In seizoen 2010-2011 speelde het tweede team van De Eenhoorn en Dr. Max Euwe voor het laatst tegen elkaar, toen nog een klasse hoger in 2B, toen nog met een gemiddelde rating van 2046, en toen nog tegen het tweede team van Dr. Max Euwe. Ondanks goede invalbeurten in dat seizoen bleef de glorie van de Eenhoorn 2 in de tweede klasse beperkt tot een enkel jaar, direct volgend op het beste seizoen bij de Eenhoorn dat ik mij herinner: 2009-2010. Met de nauwe winst op de nummer 1 met 4.5-3.5 behoudt Caïssa-Eenhoorn 2 kans op het kampioenschap dit seizoen – wat een mooie beloning zou zijn voor de minimaal 682 gereden kilometers per persoon.

Een kampioenschap dit jaar zou grotendeels leunen op de vele invallers waar het tweede wedstrijd na wedstrijd beroep op moet doen. We hebben na vier ronden nu 16 teamleden op de lijst staan . Niet alleen sleepte Nick Manshanden de winst in stijl binnen op 3.5-3.5, ook Piet Aardenburg inde vroeg in de wedstrijd een bemoedigend punt (net zoals hij deed bij 100% van zijn invalbeurten in 2010-2011).

T	Caissa-Eenhoorn 2	1896	SG Max Euwe 3	1947	4½	3½
1.	Ronald Ritsema	1977	Maarten Vinke	2028	0	1
2.	Sjoerd Kelder	1883	Wouter de Haas	1976	0	1
3.	Bas Dudink	1972	Marieke Dirksen	1968	1	0
4.	Arjon Buikstra	2002	Gerrit Jan te Bokkel	2021	1	0
5.	Roy Kerkhoven	1919	Sjoerd van Willigen	2030	0	1
6.	Nick Manshanden	1827	Kristianne Tempelman	1927	1	0
7.	Piet Aardenburg	1762	Vincent Vleeming	1854	1	0
8.	Dirk Lont	1822	Remko Algera	1771	½	½

In de opening pakte Dirk het rustig aan. Hij greep niet het centrum met e4 toen het kon, maar speelde rustig door met e3. Na vriendschappelijke afruil van stukken en dames bleef een gebalanceerd middenspel over met kansen voor beide kanten, maar iets fijner spel voor wit. Toen het spel compleet gelijk werd spraken ze remise af.

Piet bracht een zeer belangrijk punt binnen nadat hij zijn tegenstander een stuk afhandig maakte. Hij kon de wittee dame aanvallen waarmee de laatste verdediger van zijn tegenstanders paard moest wijken en bracht daarmee vertrouwen in een goede uitkomst van de hele wedstrijd. Het was echter zeker geen geluk, al vanuit de opening had hij het spel in handen – elke zet stond hij iets beter.

Ik speelde zelf op bord 4 de minste partij van de dag. In de opening maakte ik op de vijfde zet al een blunder – en dat is best knap als je bedenkt dat ik deze variant al meer dan 15 jaar op het bord krijg (dankjewel Niels voor de training tijdens het West-Fries jeugdkampioenschap – helaas heeft niet mogen baten). Na een inhalige actie waarbij ik de toren op a8 eraf pakte stond ik enkele zetten lang een toren voor, maar met nog minder vertrouwen dan dat ik gehad moet hebben in de stelling waarin ik met wit al snel een -2 evaluatie had bereikt in 2010-2011. Deze keer werd het –1, toen –4, toen –6, en dat ging richting meer minpunten dan er stukken op het bord staan.

Toen ik moest kiezen tussen Dd3 en bxc3 in de stelling na Pxc3 was ik mijn objectiviteit verloren en koos ik niet voor de variant die het beste leek, maar de variant waarin ik het meeste kans had op een fout van mijn tegenstander, en sloeg op c3.

De computerevaluatie alleen is echter niet genoeg om te winnen. Het bleek nog knap lastig voor mijn tegenstander de juiste winnende variant te vinden wat mij de kans gaf de trukendoos erbij te halen. In de analyse kwamen we alsnog niet tot de winnende variant voor zwart.

Spelend op increment vanaf zet 18 maakte ik elke keer dat ik goed kwam te staan weer een fout, maar door een enorme blunder van mijn tegenstander op zet 40 kon ik een vol punt incasseren – niet terecht, maar wel erg fijn. Wellicht was hij ontdaan door mijn beslissing om na 30s op zet 40 niet het winnende LL-T eindspel in te gaan.

Ronald moest op bord 1 aantreden en kwam met zwart goed uit de opening. In het middenspel moest hij kiezen welk pad het beste was voor hem, waarbij hij niet hebberig was en het positionele voordeel behield. In wat een partij uit een stuk leek kwam zijn tegenstanders 26. Dh4 onverwachts hard binnen. In deze stelling is er niets meer aan te doen, 1-0.

Roy Kerkhoven kon het verhaal van Piet niet nabootsen: zijn 100% score uit invalbeurten in klasse 2B in 2010-2011 werd geen eer aangedaan. Hij trof de sterkste speler van onze tegenstander op bord 5 en kreeg in de opening op bekend terrein een complexe stelling op het bord. De witte pion die het van d2 tot c7 had geschopt werd snel van een zwakte het belangrijkste pluspunt voor wit. Roys tegenstander pakte het vervolg vakkundig aan waarna verlies niet voorkomen kon worden.

Ondanks Sjoerds uitgebreide voorbereiding tot diep vrijdagnacht, aangemoedigd door Holger en Sernin en 'geliked' door Niels Out, lukte het pas na twee pogingen zijn plan om de e4 pion te offeren op het bord te krijgen. Het e4 gambiet nam zijn tegenstander op zet 11 wijselijk niet aan, op zet 21 probeert Sjoerd dit thema uit zijn voorbereiding alsnog op het bord te krijgen en deze keer werkt de tegenstander wonderwel mee. Hoewel dit natuurlijk beter is voor zwart staat Sjoerd met wit 4 zetten daarna weer goed, op +0.50.

Helaas was er op dit moment in zijn partij nog te weinig tijd om gebruik te maken van zijn verminderde grip op het centrum. Na een wilde aanval in tijdnood maakte hij helaas een blunder op zet 27 en werd het punt voor de tegenstander getekend na enkele desperado's.

Bas verkeerde in zeer bekend terrein. Zijn tegenstandster maakte enkele incorrecte beslissingen in zijn favoriete opening en hij nam het initiatief. Een middenspel kwam op het bord waarin Bas iets te veel ruimte had gepakt – een probleem dat meestal alleen wit ten deel valt in de Aljechin. Hij pakte zijn problemen echter goed aan en kwam in een iets beter, complex eindspel terecht.

Op 2.5-3.5 bracht hij kansen terug op winst. Na nog enkele minuten te dubbelchecken (en laten we eerlijk zijn, even te genieten van de situatie) maakte hij het af met mat op h1.

De match of the day was de partij van Nick tegen zijn tegenstandster op bord 6. Hij trad aan tegen Kristiane Tempelman, tegen wie ik me nog vaag een verliespartij herinnerde. Toen ik mijn partij opzocht werd het pijnlijk duidelijk waarom ik me weinig kon herinneren van mijn partij uit 2010-2011 (verdrongen). Zijn partij verdient extra aandacht – hij lijkt heel vloeiend de winst binnen te slepen, maar met alleen extra tijd was het erg spannend in de laatste zetten van de finale met de stand op 3.5-3.5.

In een Sveshnikov kwam Nick na een zeer goed getimede Lxf6 beter te staan tegen zijn tegenstandster. Na een ingewikkelde middenfase kwam er een TTP-TTL eindspel op het bord met gelijke kansen. Veel stille zetjes tussen 27 en 40 eindigden in een duidelijk beter paard tegen een slechte loper. Vanuit hier bouwde Nick rustig zijn stelling op.

Een paardvorkje op zet 49 toen tijd begon te dringen maakte de stelling duidelijk winnend voor wit. Met de druk van het hele team op zijn schouders moest hij het hier afmaken, maar zijn tegenstandster gaf niet zomaar op:

Hij maakt het op zet 72 in stijl af door zijn toren voor de loper te geven en zwart totaal kansloos achter te laten. Er klonk applaus, en het tweede team kan met vertrouwen op naar de volgende wedstrijd.