Herinneringen gaan terug naar bijna vier jaar geleden. Op woensdag 3 april 2013 wordt de vijfde ronde van het lenteveteranenkampioenschap van de Noordhollandse Schaakbond gespeeld. De toernooicommissie is in de weer geweest voor een jarige Job, Job Bueno de Mesquita. Als hij nietsvermoedend de speelzaal betreedt, ziet Job een fraai versierde stoel met slingers en vlaggetjes met ‘75’. Daar speelt hij die middag zijn partij. De drukte speciaal voor hem hoeft eigenlijk niet, vindt de jarige Job, maar de Hoornse schaakliefhebber geniet er wel van.
Job Bueno de Mesquita (1938-2017).
Job Bueno de Mesquita is dinsdag, zes dagen voor zijn 79e verjaardag, overleden. Een markante schaakpersoonlijkheid die tientallen jaren een aimabele clubman is geweest en zich daarnaast voor diverse schaakorganisaties heeft ingezet. De Koninklijke Nederlandse Schaakbond, de Noordhollandse Schaakbond, de Westfriese Schaakkring, allemaal konden ze bij Job terecht.
Maar eerst leert hij als 12-jarige jongen schaken. Als Job op 35-jarige leeftijd van Amsterdam naar Westwoud verhuist, meldt hij zich als lid bij De Schalmloper. In 1976 slaagt hij voor de arbiterscursus en wordt al snel voor het IBM-toernooi gevraagd. Het is een mooi gezicht, een Westfriese schaakliefhebber langs de tafels van grootmeesters als Viktor Kortchnoi (die na het evenement in Amsterdam asiel aanvraagt), Tony Miles, Gyula Sax, Dragoljub Velimirović, Friđrik Ólafsson , Borislav Ivkov en Hein Donner, die overigens onderaan eindigt.
Later is de Westwouder ook scheidsrechter bij bondswedstrijden. Halverwege de jaren tachtig heeft Koningsclub (Bergen) een thuiswedstrijd tegen Volmac/Rotterdam, waar Jan Timman – tegen Job de Lange – aan het eerste bord zit. De belangstelling in De Rustende Jager van publiek en pers is enorm en tussen de rijen mensen door ‘worstelt’ arbiter Job zich tot bij de Nederlandse topspeler om te vragen of hij zich aan de drukte stoort. Dat blijkt niet het geval te zijn. Het typeert Job Bueno de Mesquita: eerst overleggen met de betrokkene, niet meteen een reglementenboek erbij halen.
Bij het Westfries kampioenschap van 1981 grijpt hij overigens wel in. Dat gebeurt tijdens de laatste partij van de beslissingstweekamp tussen Arie Karreman en Bert Meester die samen bovenaan zijn geëindigd. In dorpshuis De Schalm in Westwoud wordt het na verloop van tijd aan de bar druk, als schakers van De Schalmloper, een gezelschap vergadertijgers en trainende sporters elkaar daar ontmoeten en heel wat te vertellen hebben. Wedstrijdleider Job Bueno de Mesquita dirigeert Bert en Arie rond de dertigste zet van de speelzaal naar de vrijgekomen vergaderruimte van het dorpshuis, waar het veel rustiger is.
In 2003 vormt hij met Gerard van der Graaf en Auke Nicolai het trio wedstrijdleiders bij de KNSB- en NHSB-cupfinale, gespeeld bij het jubilerende Kijk Uit (IJmuiden). De bekers gaan naar het Hilversums Schaakgenootschap en HSV De Eenhoorn. Job is in functie bij het Westfries kampioenschap en maakt deel uit van de organisatie van het NHSB-veteranenkampioenschap. Eerst in Beverwijk, met Gerda en Dick Schiermeier als gangmakers, later in Hoorn met Gerard van der Graaf en Aad Laan.
Maar Job is ook clubschaker. Bij De Schalmloper (Westwoud) en Torenhoog (Hoogkarspel) neemt hij het op tegen de Caïssa- en De Eenhoorn-spelers Rob Veerman, Daan Tuinman, Gerrit van der Hoff, Niek Hauwert, Co Buysman, Jasper Seelemeijer, Jan van Kalken, Wout Druijf, Frank Tieken en Niels van der Mark. In 1987 wordt De Schalmloper kampioen van de vierde klasse B met Piet Bakker, Tom Beerepoot, Nico Doodeman, Rob Laan, Joop Oostendorp, Henk Sijm, Henkjan Visser en… Job Bueno de Mesquita. Er volgt in 2002 een kampioenschap met Torenhoog en daar zijn Piet Boot, Paul Deken, Vincent Duin, Cor Fels, Ed Hornick, Leo Neeft en Piet Schoutsen de ploeggenoten van Job die vaak aan de hogere borden plaatsneemt.
In 2005 maakt Job zijn debuut in de clubcompetitie van Caïssa. Hij woont inmiddels in Hoorn en zal in totaal 181 partijen spelen op de dinsdagavonden. Hij wint er 53, speelt 31 keer remise en delft 97 maal het onderspit. De bondswedstrijden maken plaats voor het lenteveteranenkampioenschap. Van de meer dan tweehonderd deelnemers vanaf 2004, toen er voor het eerst in het Hoornse verpleeghuis Lindendael werd geschaakt, was Job vorig jaar een van de twaalf die geen enkel kampioenschap hadden gemist.
En zo komen we weer bij 3 april 2013, als Job zijn 75e verjaardag viert te midden van ruim tachtig schaakveteranen. Toernooicommissievoorzitter Frits Bouwman spreekt de jarige Job in dichtvorm toe, eindigend met:
,,Vandaag ben jij de koning
en ontvang je als beloning
een driewerf hoera.’’
Het ‘hoera, hoera, hoera’ valt samen met een daverend applaus. De jarige trakteert zichzelf op een mooie winstpartij tegen Wim Dam. Voor de laatste maal op deze website is Job Bueno de Mesquita aan zet.
Mijn vraag is of hier gesproken wordt over Job Bueno de Mesquita
die bij de ABN, later ABNAMRO werkte op de beursafwikkeling
administratie. Wij noemden hem ; Bueno!
De ABN -Bueno was een geweldige en zeer deskundige collega.
Een unieke persoonlijkheid met gebruiks aanwijzing!.
Gaarne bericht en groet voor nu , Jules See
Van iemand die hem lang geleden heeft gekend, en die een rouwkaart zonder afzender heeft gekregen, heb ik begrepen dat hij inderdaad bij een bank heeft gewerkt. Volgens hem is met het verscheiden van Job een geslacht dat eeuwen geleden naar Nederland kwam ten einde.
Ik schrijf voor Trouw de rubriek Naschrift, levensverhalen van overledenen. Ik zou graag in contact komen met mensen die Job goed hebben gekend. Wie was hij, wat deed hij en wat was de achtergrond van zijn familie? Dus voor contact graag een reactie (Jules, Co?) naar: naschrift@trouw.nl.
Jules,
Volgens mij gaat het om dezelfde Job. Van clubgenoten en schaakvrienden heb ik begrepen dat hij veertig jaar bij de ABN en later ABN AMRO heeft gewerkt. Hij heeft vele jaren meegedaan aan het veteranenschaakkampioenschap in het Hoornse verpleeghuis Lindendael, waar hij door het personeel ‘meneer Bueno’ werd genoemd. Na afloop van een ronde ging hij daar vaak eten. Job was een heel aardige man. Hij moest niet veel van poespas hebben. In 2013 werd de vijfde ronde gespeeld op zijn 75e verjaardag. Het comité had een stoel versierd, er hingen ballonnen, kortom veel toeters en bellen. Hij liet het wat gelaten over zich heen komen, maar vond het toch wel leuk. Volgens mij is het verslag nog wel te vinden op internet. Kop van het verhaal was ‘Zilver en goud maken albast’. Na de recente jaarwisseling ging het met zijn gezondheid niet goed en hebben we helaas afscheid moeten nemen.