In de tweede ronde van de KNSB-competitie wordt Hitchcockschaak gespeeld. De grandmaster of suspense is aanwezig bij de wedstrijden van Caïssa-Eenhoorn tegen Philidor en En Passant 2. Ditmaal in Chez Dick, petit restaurant. Maar er wordt een grote maaltijd opgediend, om nog even in de stijl van clubgenoot en culinair schaakverslaggever Peter Doggers te blijven.

In de knusse interim-speelzaal van Chez Dick zijn Caïssa-Eenhoorn 1 (rechts) en 2 aan hun eerste thuiswedstrijden van het seizoen begonnen. Beide teams zitten aan de rechterkant.

Philidor uit Leiden is de club waar onze oud-voorzitter en nieuw erelid Fred Avis in zijn studententijd heeft gespeeld. En En Passant is de vereniging uit Bunschoten-Spakenburg, niet die van Texel die ook altijd op zaterdagmiddag voor haar bondswedstrijden actief is. De spanning in de Hoornse binnenstad loopt op naar grote hoogte en krijgt, zoals een goede film betaamt, een happy end. Onze landelijke teams winnen met respectievelijk 5½-2½ en 4½-3½.

Op de voorgrond is Jerrel Thakoerdien aan zet tegen Herman van Halderen (Philidor, Leiden). Naast Jerrel zit Alexander Geerts. Beiden zijn het langst bezig om de wedstrijdzege veilig te stellen.

‘The man who knew too much’. Van toepassing op Martijn Monteban, kopman en titelhouder en voor tegenstander Guido Bakker de man is die te veel van het schaakspel weet. Wit wil een damegambiet spelen, maar zijn opponent gaat daar niet op in. Op de andere borden moet worden gescoord, weet zwart en hij houdt de stelling in evenwicht. De dames worden geruild, alle torens eveneens en over blijven het loperpaar en de koningspaarden. Zes pionnen van elk staan op dezelfde lijnen. Na 26 zetten weet Martijn genoeg: de beoogde remise is binnen.

‘Suspicion’. Achterdocht is er bij Thijs Roorda die tegenover Arlette van Weersel zit. De witspeelster brengt de ruilvariant van het Frans op het bord, maar verwaarloost met 8. f4 haar verdediging. Of zit er iets bijzonders achter die zet? Nee, toch niet. Die kost haar de kwaliteit en vanaf dat moment speelt ze een verloren partij.

‘Rope’. Peter Doggers zoekt een touw om zich te kunnen redden. Hij raakt snel een pion achter en kijkt tegen een mindere stelling aan. Arres Oudshoorn brengt een passief paard terug in het spel en wit vindt daardoor het touw door het loperpaar te veroveren, ten koste van een toren. Het touw moet worden vastgebonden aan 28. Lf6 en dat gebeurt niet. Opeens komt er veel zwar(t)e gewichten aan te hangen en daar is het touw niet op berekend. Het knapt: ½-2½.

Na deze twee partijen houden we ons vast aan een uitspraak van oud-clubgenoot Erik van Tooren (nu speler van Aartswoud): verliezen als het mag, winnen als het moet.

‘Champagne’. Daan Zult tekent voor de eerste winstpartij en daar moet op geproost worden. In een Engelse partij met de pionopstelling c4-d3-e4 krijgt Jan-Aart van der Steen problemen op de damevleugel. Dat kost hem zijn b-pion en later valt ook de geïsoleerde d-pion. Daan speelt zijn c-pion – met de c van champagne – op de eerste en de laatste zet van de partij. Hij heeft een winnende stelling bereikt.

‘Bon voyage’. Henk-Jan Visser maakt een goede reis van Amsterdam naar Hoorn en terug en ook op het schaakbord. Het gaat heel lang gelijk op om vervolgens tegen Stef van der Zon de geroemde Eenhoornse ausdauer – taaiheid, volhardendheid, doorzettendheid – te demonstreren. Beetje bij beetje verbetert de zwarte stelling en na één mindere zet van zijn opponent slaat Henk-Jan toe. Hij breekt het centrum open en opeens staat zijn d-pion na een lange reis inclusief kwaliteitsoffer op f2. Promotie is niet meer te verhinderen: 2½-2½.

‘The 39 steps’. Ron Deen heeft 39 stappen nodig om op materieel voordeel te komen. Ook hij is een man van de ausdauer, zoals Nico Kuijf ervaart. Een dubbelpion op de f-lijn, de opponent plaatst beide torens op de open e-lijn, zwart kan pas met dameruil op de 23^e zet zijn iets mindere stelling ombouwen naar gelijkwaardigheid. Beetje bij beetje, stap voor stap, ontregelt Ron de samenwerking tussen de Leidse stukken. Na pionwinst blijft een toreneindspel met een sterke Westfriese loper en een passief wit paard over en met bovendien een mooie positie voor de zwarte koning wordt het bordpunt verzilverd.

‘North by northwest’. Jerrel Thakoerdien stuit op een taaie tegenstander. Hij heeft tegen Herman van Halderen lange tijd een iets betere stelling, maar gaandeweg wordt de balans hersteld. Bij een achterstand van een pion zet Jerrel koers naar het noorden. Met wit wint hij eerst de kwaliteit en na dameruil op e8 verlegt hij de koers naar het noordwesten om daar alle pionnen te veroveren ten gunste van een opmars van zijn a-pion. Niet veel later beseft zijn opponent dat die niet meer te stuiten is.

‘Spellbound’. Pas aan het einde van de partij van Alexander Geerts blijkt dat hij met betoverd spel Leonore Braggaar heeft verslagen. Hij offert op de 23^e zet de kwaliteit, komt twee zetten later met een dubbele aanval op zwaar materiaal, waarna de witspeelster besluit aan te sturen op een eindspel met twee torens voor haar contra de zwarte dame. Ze, niet Leonore maar de dame van Alexander, is de baas op het bord. Superactief, onvermoeibaar. Hongerig naar de laatste witte pionnen. En in de eindstelling verzekert zij zich van winst van een toren en daarmee de partij: 5½-2½.

En gelijk bij het kijken van een Hitchcock-film op tv is er nu pauze.

Pauze in Chez Dick.