Het doek gaat op, de pauze is voorbij. De films van Alfred Joseph Hitchcock, vernoemd naar de achtste- en derdebordspeler van Caïssa-Eenhoorn 2, draaien verder. En passant wordt de tweede tegenstander in de bondscompetitie in een thriller met 4½-3½ verslagen.
De partij Fred Avis - Hans de Vries op de voorgrond. Niet alleen in onze clubcompetitie mogelijk, ook in de wedstrijd Caïssa-Eenhoorn 2 - En Passant 2.
‘Number seventeen’. Invaller Fred Avis neemt het op tegen Hans de Vries. Ook in Bunschoten-Spakenburg hebben ze een speler met die naam en net als op 22 november 2016 in de clubcompetitie van Caïssa-Eenhoorn krijgt de partij Fred Avis – Hans de Vries een 0-1 uitslag. Wit speelt voor zijn doen wat voorzichtig en schat op de zeventiende zet de stelling verkeerd in. En Passants Hans de Vries lijkt een paard weg te geven, maar dat is valse schijn. Een Hoornse loper op h4 staat in en zwart dreigt met een vork op e3. In eerste instantie blijft het verlies beperkt tot een pion. Wel is de verdediging behoorlijk aangetast. Supersterke paarden zorgen in samenwerking met de dame snel voor een winnende stelling.
‘The wrong man’. Voor Nick Manshanden is Raymond van den Bos de verkeerde man. Wit speelt een Trompowsky-achtige opening en kan al snel een paard op g5 in laten staan, omdat het Hoornse talent een open h-lijn moet vermijden en een mataanval moet voorkomen. Nick – die kort heeft gerokeerd – onderschat de kracht van de druk op de koningsvleugel. De witspeler, met bijna 250 ratingpunten minder, offert zijn paard op f7 en heeft na amper twee uur schaken het punt binnen: 0-2.
‘Notorious’. Arjon Buikstra is berucht om het overleven van mindere stellingen en vervolgens als overwinnaar uit de strijd te voorschijn te komen. Sjoerd Drent is niet op de hoogte van zijn reputatie. Fritz kan bij de juiste voorzetting al snel plus 1 aanwijzen voor de kopman van En Passant 2, maar na een vlotte dameruil op e7 komt er meer evenwicht. Arjons glimlach, als hij zich af en toe bij de bar laat zien, wordt groter. Hij kan niet rokeren, maar dat hoeft ook niet. Zijn koning op e7 staat veilig tussen een wirwar van eigen pionnen. Er ontstaat een half open g-lijn, waarop zwart zijn torens verdubbelt. Wit onderschat het opschuiven van de h-pion naar de derde rij. Hij denkt de driemaal aangevallen pion op g2 te redden met 24. gxh3, maar staat na het antwoord (… Lc8) ineens verloren.
‘Downhill’. Vanuit de opening is Abel Romkes bezig met een prachtige partij tegen Johannes Kossen. Dat resulteert in pionwinst op de damevleugel en een prima stelling. Ineens gaat het echter bergafwaarts. Een zwart paard komt tot leven en dat kost Abel twee pionnen. Omdat ook het verband uit zijn stelling is verdwenen, dreigt hij meer materiaal te verliezen. De tussenstand komt op 1-3.
‘Young and innocent’. De 15-jarige Robin Duson heeft vorig seizoen al eens ingevallen in Caïssa-Eenhoorn 2 en debuteert nu als basisspeelster. ‘Rockin’ Robin’ op bord 6, maar welke Robin rockt? Michael Jackson zong het nummer naar een grote hit in de tijd dat schrijver dezes ongeveer de leeftijd had van Robin Duson en zij is het die de sterren van de hemel speelt. Tegen Robin Reichardt combineert ze een aanval op de koningsstelling met een aanval door het midden. De zwartspeler probeert met de pionnendiagonaal e4-f5-g6-h7 zijn verdediging sluitend te krijgen, maar verslikt zich in een paardoffer. Dat levert Rockin’ Robin twee pionnen op, terwijl een zwart stuk gepend staat. Na een grote afruil blijft een toreneindspel over met vijf witte contra drie zwarte pionnen. De afronding is ook van hoog niveau.
‘Vertigo’. Verschillende ontknopingen in Hitchcock-films spelen zich af op duizelingwekkende hoogte en in de partij van Seréyo Bekkink en Jasper Reichardt spelen torens een belangrijke rol. Van begin tot einde gaat de strijd gelijk op en na een ruil van alle lichte stukken en de dames blijven de vier torens en veel pionnen over. Pion na pion wordt gesnoept; beide spelers geven geen krimp. Wit heeft een vrijpion op b4, zwart op h6. Er volgt een eerste torenruil, de laatste pionnen vallen eveneens en na de tweede torenruil staan alleen nog de koningen op het bord.
‘Topaz’. Een edelsteen verdient Sjors Broersen voor zijn winstpartij tegen Arie van den Hoogen, al is er wel een moment van grote spanning geweest. Wit laat een toren op d1 onverdedigd, maar de zwartspeler mist met 22. … d4 de kans op groot voordeel. Daarna glanst het Westfriese spel. Sjors krijgt een vrijpion op e7 en met lopers van ongelijke kleur staat die daar ijzersterk. Beiden hebben ook een dame en een toren, maar de zware stukken van wit kunnen veel actiever zijn. De finale fonkelt. Met 51. Ta2 doet hij een aanvals- en verdedigingszet in één vloeiende beweging. Vervolgens offert de Caïssa-Eenhoorn-speler zijn loper voor damewinst, maar is dan door zijn opponent al gefeliciteerd.
‘Dial M for murder’. De ‘M’ staat natuurlijk voor Molenaar die in de langste partij van de dag het laatste sprankje hoop bij de ‘vijand’ op een gelijkspel vermoordt. Joseph staat een groot deel van de strijd een tikkeltje beter, omdat hij één losse pion minder heeft dan Arie van Diermen. Na 28 zetten beschikken beide spelers over twee torens en vier pionnen en begint een adembenemend eindspel van bijna vijftig zetten. Na zorgvuldig spel krijgt zwart een vrijpion op b3; hij heeft er al één op h7. Witte pionnen bezetten de velden d4 en g3. Koning en torens van Joseph doen mee in de aanval, al moet hij secuur blijven. Na twintig koningszetten bereikt zwart, met ondertussen twee pionnen meer, de ideale stelling. Hij kan torenruil afdwingen en daarna bevindt zijn monarch zich veel dichter bij de vrijpion op de h-lijn dan de witte vorst. Promotie of torenverlies is niet te voorkomen.
Aan de bar in Chez Dick neemt de drukte toe. Het thuisfront viert het ‘eind goed, al goed’, zoals in de films van Alfred Hitchcock, op gepaste wijze.
Lachende gezichten aan de bar. Bij gastheer Karel is Caïssa-Eenhoorn tevreden over de tweede bondszaterdag.