Het was alweer de vierde West-Friese derby tussen Aartswoud en Caïssa-Eenhoorn dit seizoen, en de tweede in deze week. Nadat beide N2 teams afgelopen dinsdag in De Kreek 4-4 speelde, konden de N1's vrijdag in Hoogwoud aan de bak. Lang leek Aartswoud op weg naar twee kostbare matchpunten, maar in bloedstollend slot werd het toch weer gelijk.

Na een goed begin in de eerste klasse van de NHSB met een ingecalculeerde nederlaag op topfavoriet HWP Haarlem, een lekkere 4-4 tegen De Waagtoren, en een belangrijke overwinning op concurrent Magnus/AP zakten we langzaam weg. Bij Castricum werd verloren, en eind januari ook van KTV. De laatste was nogal zonde, ietwat onnodig, en bracht ons toch wel in een lastig parket. Vier ploegen gaan nu strijden om twee plaatsen voor behoud.

Magnus/AP, En Passant (Texel) en CE staan namelijk op 3 matchpunten, terwijl Aartswoud er 1 heeft. Het doelsaldo zou dus wel eens bepalend kunnen gaan worden, hetgeen niet bepaald in ons voordeel is op dit moment. Maar ja, als we nu gewoon winnen hoeven we ons niet meer druk te maken.

Aartswoud heeft nog weinig geluk in de eerste klasse, en ook in de onderlinge duels dit seizoen met CE zat het niet bepaald mee voor de schakers uit Hoogwoud. Zo won het derde KNSB team van CE van het tweede KNSB team van Aartswoud eerder dit seizoen, en was CE met 2,5-1,5 te sterk in de beruchte eerste ronde wedstrijd van de NHSB beker.

Enfin, zeker het N1 team had nog wel een appeltje met ons te schillen. De psychologische oorlogsvoering begon daarom al ver voor de wedstrijd. Tussen de boerenkool door werd er vorige week in Wadway bijvoorbeeld al veel over gesproken, en werden de vermoedelijke invallers al gegist. Zou Michael Lie gaan spelen, of komt Henk-Jan Visser naar Hoogwoud? Het kan allemaal!

De avond was daar, en na een korte teambespreking aan de bar van het Huis van Egmond, werden de opstellingen eindelijk gedeeld, en was alleen Jasper Seelemeijer aan de kant van Aartswoud afwezig. Gewoon dus 15 opgegeven spelers die aan de bak konden.

Na het openingswoord van Peter Couwenhoven, die als wedstrijdleider fungeerde, barstte de strijd los. Het laatste bord was na bijna twee uur spelen als eerste uit: remise. Bert Spil had daar om kwart over 8 (ja, op aanvraag van mij begonnen we later) plaatsgenomen om met zwart tegen Peter Roskam te spelen. Bert kon rustig aan zijn systeem spelen tegen, waarmee er niks aan de hand was. Ondanks dat had wit wel wat meer ruimte, en stond wellicht iets beter. Na overleg nam Bert het aanbod even later logischerwijs dan ook aan.

Ondertussen zag het er aan het derde en vierde bord echter niet goed uit. Zelf nam ik plaats aan het vierde bord, en was niet bepaald happy dat ik Wilko van der Gracht als tegenstander kreeg daardoor. Vorig jaar verloor ik, ja, zag maar een beetje ongelukkig in de eerste ronde van het Westfries kampioenschap van Wilko in een gelijke stelling. Ik had geen zin in hetzelfde.

In de partij koos Wilko een andere variant dan destijds. Ook deze variant speelde makkelijk voor wit, en eentje waar ik weinig tegen over kon zetten als ik zo moeilijk zit te denken. Nadat ik de avond ervoor tegen clubgenoot Roy Kerkhoven voor het Westfries kampioenschap iets totaal nieuws speelde met prima resultaat, was ik nu totaal inspiratieloos. Wilko was alert en kon mij er eigenlijk vrij makkelijk afschuiven.

Gijs Leene nam het op tegen Marc Helder, waarbij in rap tempo de eerste zetten op het bord kwamen. De ervaring (en talent?!) van Marc kwam gedurende de partij bovendrijven, wat oppassen geblazen is. Gijs verloor een pion, en zag zijn pogingen om wat te creëren, dan ook teniet gedaan worden door Marc. De zwarte zware stukken kwamen de koningsstelling in, waarna Gijs even later midden op het bord mat werd gezet.

Kopman Peter Holscher wilde graag aan het eerste bord plaatsnemen om mogelijk tegen Marc te spelen. Teamcaptain, en oud-clubgenoot Erik van Tooren had andere plannen, en nam zelf plaats aan bord 1. Het werd dus een kopie van de bekerwedstrijd in januari. Zelfde plaats, zelfde kleur, en tijd voor revanche voor Peter. Weer kwam Peter prima uit de opening, waarna er na een afruil een paardeindspel ontstond. Peter bleek handiger, en kon optimaal profiteren van zijn beter opgestelde paard en pionnenstructuur. Hij kon even later de verdiende felicitaties ontvangen. Een mooie aansluitingstreffer.

Ondanks het punt van Peter werd het toch billen knijpen. Op veel andere borden stonden we duidelijk minder namelijk. Zo ook bij Roy Kerkhoven. Hij investeerde veel tijd, en kon eigenlijk weinig potten breken tegen Yvo Veenis. In hevige tijdnood, en in een slechtere stelling, kreeg hij remise aangeboden. Ondanks de stand, en in het achterhoofd ook de andere stellingen, was er niks beters dan dat gewoon maar aan te nemen.

Aan het zevende bord speelde Ton van Dijk ondertussen tegen zijn oud-leerling Rowan Louter. Zal de leerling, de meester verslaan? Het antwoord is duidelijk nee. Ton, die bezig is aan een goed extern seizoen, was uiterst geconcentreerd achter bord gaan zitten, en hield deze focus goed vast. Met wit hield hij de druk er steeds op, en kon met een leuke combinatie een pion meesnoepen op b7. In het resterende toren plus paard eindspel doorzag Ton de trucjes, en kon Rowan even later mat zetten: 3-3.

Fred Avis en Ton Wessels gaven toen nog alles om hun stellingen ofwel te keepen, ofwel proberen te winnen. Fred speelde tegen invaller Jean-Paul Ory, en had het zwaar met de zwarte stukken. Jean-Paul voerde langzaam de druk op, en drong Fred steeds verder terug. Nadat wit materiaal won en het af kon gaan maken kwam de tacticus in Fred naar boven. Hij had mooi wat grapjes in de stelling geworven, en kon daarmee nog een belangrijk halfje redden in tijdnood.

Door het niet berekende halfje van Fred, was het ineens 3,5-3,5, en gaf de partij tussen Ton Wessels en Toine Molenaar de doorslag. Toine, die de avond ervoor van Fred won voor het Westfries kampioenschap, kreeg in Ton weer een speler die snel de opening speelde. Spelen alle Hoornse spelers zo snel vroeg hij aan mij? Ik ontkrachte dat, want ik heb er ook een handje van om de beurskoersen te berekenen tijdens mijn partij.  Toen ik dat aan Ton vertelde, antwoordde hij nuchter: ja, wij hebben onze theorie paraat. Nou ja goed, het zal wel :P.

Met wit had Ton in de partij steeds ruimtevoordeel, maar een duidelijk winstplan was moeilijk te vinden. Langzaam maar zeker ging de tijd wringen voor Toine, maar bleef er koel onder. Nadat er een aantal stukken afgeruild waren, leek het er op dat Ton een stuk ging winnen. Dat werd handig teniet gedaan door Toine waarna het eindspel remiseachtig leek. Er werd aan beide kanten nog flink geprobeerd, maar het evenwicht was daarna niet meer zoek: 4-4.

Toch wel opgelucht en licht euforisch dat we niet hadden verloren tekende ik het wedstrijdformulier. Even later, de stand in de poule bekijkende, is het wel leuk dat we 4-4 hebben gespeeld, maar we zijn er nog niet. Zeker omdat de 4 concurrenten in de laatste ronde tegen elkaar spelen, en wij een slechter doelsaldo hebben.

Helemaal toen ik vanavond de NHSB site keek was ik toch enigszins verbaasd dat En Passant, HWP Haarlem op 4-4 had gehouden (gemiddeld ruim 200 ratingpunten verschil!). Omdat KTV won van Magnus/AP met ruimere cijfers lijkt een 4-4 in de laatste wedstrijd tegen En Passant voldoende voor ons, terwijl een nederlaag waarschijnlijk degradatie betekend (ja, tenzij... of,of,).

Nou ja, laten we het speculeren maar aan de mensen over die daar goed in zijn. Daar ben ik niet zo goed in, dus laten we vooral van onze eigen krachten uitgaan. Dat houdt dus in dat we op zaterdag 23 maart, als we aantreden tegen En Passant, op en top moeten zijn. Omdat Aartswoud de avond ervoor dan al heeft gespeeld tegen Magnus/AP weten we wat er van ons wordt verwacht.

Voor de geïnteresseerde, zo staan we ervoor:

De wedstrijd onze tegenstanders uit Texel start op 23 maart om 13:15 uur in de Copernicus. Op dezelfde locatie, en dag als het Noord-Hollands kampioenschap voor basisschoolteams.

En nog een dingetje, er komt nog een vijfde Aartswoud - Caïssa-Eenhoorn dit seizoen. Op vrijdag 29 maart: Aartswoud N4 - Caïssa-Eenhoorn N3.