Titelrace in beslissende fase met nog 3 ronden te gaan

Wie bij de start van het nieuwe seizoen gevraagd was naar mogelijke kandidaten voor het clubkampioenschap had zeker niet de naam van Gijs Leene genoemd. Maar de laatste maanden is  duidelijk te zien geweest dat zijn ijzersterke optredens menigeen al in het stof heeft doen bijten.

Peter Holscher - Peter Poncin is een halvefinalepartij van Caïssa-Eenhoorn die geen winnaar krijgt. Pas in de tweede verlenging slaat Peter Poncin toe en plaatst zich voor de finale tegen Ton Wessels.

Mentaal niet stuk te krijgen gaat hij risico's niet uit de weg en dat heeft hem gebracht op de plaats waar hij nu staat. De net uitgekomen ratinglijst bevestigt deze progressie met een flinke stijging. Tegenstander Bert Spil ging lang mee in een soort strategisch spel, zocht moedig de aanval en bekommerde zich niet om zijn damevleugel. De dreigingen op de witte koningsvleugel wist Gijs evenwel goed te pareren en nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleef Bert met een verloren dame-eindspel zitten.

 

Concurrent Sjoerd Kelder moest tegen JP Hendriks alle zeilen bijzetten om zijn eigen kansen niet om zeep te helpen. Voor de zoveelste keer slaagde hij erin om in zijn tijdnoodfase de ander beslissende fouten te doen maken. Best wel knap en voor de man met de meeste remises deze jaargang lonkt nog steeds de eerste plaats.

 

Mijn halve finale in de beker tegen Peter Poncin zou geen gemakkelijke worden, omdat hij tegen mij altijd kansen ziet om de partij te doen kantelen. Daar heb ik inmiddels meerdere malen kennis mee gemaakt. Zo langzamerhand begin ik er aan te wennen dat hij pas echt verloren heeft als mij de hand wordt geschud.

Ook nu weer was mijn voorbereiding niet voor niets. Zijn onterechte pionoffer op de damevleugel gaf alle gelegenheid om voor de winst te gaan. De keuze om op b8 de torens te ruilen was geen goede en het ontstane eindspel bleek ook niet meer te winnen. Dat ik in de extra vluggertjes in hem toch mijn meerdere moest erkennen mocht geen verrassing heten en dus geen finale in de beker.

 

Ger Roos is aan een prima seizoen bezig. De winst in groep B bij de lenteveteranen vorige maand is niet toevallig tot stand gekomen, want in veel van zijn partijen word de strijd niet geschuwd en dat betaalt zich laat op de avond dus uit. De "clash" tegen talent David Verweij was voor beiden een testcase. Vanuit de opening kreeg Ger makkelijk spel en werd David langzaamaan teruggedrongen. Met de sterke 18e zet Pe5 werd zijn voordeel uitgebouwd en toen er ook nog op g4 een pion werd veroverd, was het een kwestie van tijd om het punt bij te schrijven.

 

Dat vele schakers ook fervente voetballiefhebbers zijn was te zien op deze dinsdagavond, toen Ajax zijn heroïsche wedstrijd in Londen speelde. Met slechts 14 borden was de zaal ongebruikelijk leeg.

Caïssa-Eenhoorns clubavond, als Ajax voetbalt: slechts veertien partijen.

 

Heel curieus was het slot van de partij tussen Aad Laan en jeugdtalent Kevin de Rooij. Op alle mogelijke manieren had Aad al vroeg het punt moeten pakken, maar hij weigerde de beslissende klap uit te delen, wat uiteindelijk nog resulteerde in een zg. "dolle toren". Kevin liep na afloop met een stralend gezicht rond, terwijl Aad een beetje beschamend afdroop. Dit miniatuurtje was nog niet reconstrueren, maar volgt wellicht volgende week in mijn verslag.

Dissonant van deze 31e ronde was het zonder afbericht niet verschijnen van Nick Manshanden. Achteraf misschien een misverstand, maar tegenstander Robbert v. Dijkhuizen had zich met een goede voorbereiding erg verheugd op deze partij. Nu restte wat vluggeren in de bar.