In een van de spannendste clubcompetities sinds jaren heeft Gijs Leene de titel veroverd. Jeugdspeler David Verweij bood gisteravond in de slotronde taai tegenstand en hield de koploper op remise. Sjoerd Kelder maakte alleen bij verlies van Gijs kans op het kampioenschap en deelde in een zinderende strijd tegen Robin Duson het punt.

Op basis van zijn augustusrating was Gijs Leene als tiende geplaatst. Na zijn nederlaag in de vijfde ronde tegen Arnold van der Wolff zakte hij naar de 32^e plaats en was na een bondswedstrijd en de eerste rapidavond zelfs als 42^e geklasseerd. Van 11 december tot en met 7 mei bleef de nieuwe kampioen ongeslagen (tien winstpartijen, vijf remises) en legde in die periode de basis voor zijn succes. Op dinsdag 2 april – na afloop van de 27^e ronde – stond hij voor het eerst bovenaan; als zevende koploper. Eerder hadden achtereenvolgens Nick Manshanden, Peter Holscher, Ton Wessels, Peter van Waert, Robbert van Dijkhuizen en Sjoerd Kelder de ranglijst aangevoerd.

Voor Gijs was er in zijn laatste partij van deze competitie aanvankelijk weinig aan de hand. Hij bereikte tegen David Verweij een betere stelling. Dat veranderde, toen zwart op de open d-lijn meer druk uitoefende. Dat duurde overigens niet lang, want met de witte dame onverwachts in zijn verdediging raakte David een pion achter. Met actief spel gaf hij tegengas en won de pion terug. Vervolgens was het zijn beurt om de vijandelijke defensie binnen te dringen. Er werd in hoog tempo geruild, waardoor er een eindspel overbleef van een wit paard contra een zwarte loper. De slotstelling is overigens in het voordeel van David die een uitstekend seizoen met een knappe remise besloot.

 

De langste partij van de 34^e clubavond werd door Robin Duson en Sjoerd Kelder gespeeld; op dezelfde tafel als de partij Gijs Leene – David Verweij. Het werd een groots gevecht, waarin Robin na negentien zetten drie isolani’s had. Beiden staken veel tijd in hun plannen en al op de 26^e zet hoefde de witspeelster niet meer te noteren en nam clubgenoot Gerard Groot dat over. Door een sanitaire stop werd hij rond half twaalf afgelost door Sernin van de Krol.

In de tijdnoodfase ging het alle kanten op. Sjoerd keek lang tegen een betere stelling aan, maar na veel gemanoeuvreer verdampte het voordeel. Opeens had Robin een dreiging via de diagonaal a2-g8 en de open d-lijn en waren de rollen omgedraaid. Wit kon een pion op c5 winnen met de loper of met de dame. Ze koos voor het lichte stuk en stond daarmee dameruil op d5 toe. Het verlichtte de zorgen voor de zwartspeler die daarna kundig overeind bleef en zijn materiële achterstand omboog naar een toreneindspel met gelijk materiaal. Zetherhaling beëindigde de enerverende partij. Voor de tweede maal op rij is Sjoerd vice-kampioen van Caïssa-Eenhoorn.

We besluiten de verslaggeving van de clubcompetitie met een statistisch overzicht.

Gijs Leene heeft slechts drie seizoenen nodig gehad om de top van Caïssa-Eenhoorn te bereiken. De oud-jeugdspeler van Caïssa kroonde zich na de eerdere tiende en vierde plaats gisteren tot clubkampioen. Met zijn totaal van 16½ punt (in 24 partijen) verbeterde hij zijn persoonlijk record. Daarnaast ontbrak Gijs geen enkele keer. In de vierde ronde had hij door het oneven aantal spelers schaakvrij. De overige negen absenties waren te danken aan bondswedstrijden (vijf) en deelname aan de rapidcompetitie (vier).

Voor de tweede maal op rij is Sjoerd Kelder de vice-kampioen van Caïssa-Eenhoorn. Zijn puntentotaal van 19½ is er eentje meer dan zijn recordscore van zeven jaar geleden. Met zijn vijftien halve punten bezet Sjoerd de tweede plaats op de remiseranglijst aller tijden; achter Ruud Velthuis die in het seizoen 2007-2008 tot achttien onbesliste partijen kwam. Sjoerd verloor in zijn eerste tien clubcompetities gemiddeld zes, zeven keer. Vorig seizoen ging hij driemaal onderuit en dit jaar was Peter van Waert de enige die de vice-kampioen versloeg, op 19 maart.

Als derde staat Peter Holscher op het erepodium. Dat is, bij dertien deelnames, voor de negende keer. Naast drie titels legde hij tweemaal beslag op de tweede plaats en is nu voor de vierde keer derde geworden.

Robbert van Dijkhuizen is voor de vierde opeenvolgende keer in de top tien geëindigd. Vooral zijn serie van de laatste drie competities (4-5-4) ziet er mooi uit en je zou zeggen dat hij staat te trappelen om het erepodium te betreden.

Oud-Caïssa-kampioen Fred Avis – in 2010 – is sinds de fusie een permanente toptienbewoner, maar de nummer 5 van de eindstand boekte wel een laagterecord met zijn aantal winstpartijen. Hij zit altijd in de dubbele cijfers en is nu op negen blijven steken. Ook de zes remises is ongewoon hoog voor de aanvalsspeler.

Bert Spil kan eveneens terugkijken op een goede interne. Met zijn zesde plaats verbeterde hij zich één plek. Opmerkelijk zijn de elf remises, een evenaring van het persoonlijk record van 2010. Bert behoort ook tot het ‘meubilair van De Kreek’. Alleen op 23 april moesten we het zonder hem doen.

Met 14½ heeft Johan Paul Hendriks zijn beste puntenscore sinds hij lid is geworden. In zijn eerste jaar (1998) was hij op veertien blijven steken. Het aantal van elf remises is een evenaring van het seizoen 2016-2017. Dat geldt tevens voor de zevende plaats; gelijk aan 2013.

Na enkele middenmootklasseringen is Ton Wessels teruggekeerd in de bovenste regionen (achtste) en daarin hoort hij ook thuis. Voor de twintigste keer mag Ton zich een toptienspeler noemen.

De favoriete eindklassering van oud-lid Dirk Lont is de negende plaats die hij zes keer behaalde. Ton van Dijk doet een poging hem in te halen en legde voor de vierde maal beslag op die klassering. Voor het eerst sinds 2013 draaide Ton bovenin mee.

Met zijn zege in de slotronde sprong Nick Manshanden nog net de top tien binnen. Voor de vijfde keer alweer sinds zijn debuut in 2014 staat de nu 20-jarige speler in de top van de eindstand.

Van de overige clubgenoten in de eindstand enkele bijzonderheden. Sernin van de Krols hoogste klassering was de dertiende plaats in 2016. Onze competitieleider is nu als twaalfde geëindigd en timmert aan de deur van de top tien. Een enorme sprong vooruit heeft de vandaag 16 jaar geworden David Verweij gemaakt. Zijn KNSB-rating is van 1013 in augustus naar 1755 in mei gegaan en het kan niet anders dan dat dat aantoonbaar is in de clubcompetitie, aangezien de partijen worden doorgegeven aan de ratingcommissie. David won twaalf keer en speelde op zeven dinsdagavonden remise, goed voor 15½ punt en de dertiende plaats. Een geweldige eindklassering voor een debutant.

Een van de trouwste bezoekers van de clubavonden is Hans de Vries. Sinds de fusie heeft hij liefst 203 competitiepartijen gespeeld en de laatste vier seizoenen zit hij steeds boven de dertig. Hans is ook een sterke schaker en zijn zestien winstpartijen is het hoogste aantal van dit jaar. Het is geen record; in 2017 kwam hij tot twintig zeges.

Een van de succesvolste spelers is zeker Peter van Waert: 11½ punt in vijftien partijen. Door zijn vele bbhh-absenties in het voorjaar wordt het moeilijk de top van de eindstand te halen. De Westfriese routinier pakte met de achttiende plaats wel zijn beste klassering ooit.

De 12-jarige Kevin de Rooij is de tweede jeugdspeler en debutant bij de eerste twintig. Met een uitstekende score van vijftien punten (dertien winstpartijen, vier remises) is hij negentiende geworden. Martijn de Wit, ook nog maar 18, verbeterde zijn beste positie in de eindstand met één plek: 23^e in 2017, 22^e nu. En, qua leeftijd, tussen Kevin en Martijn in zit Jelle de Jong. Na Hans de Vries heeft hij de meeste partijen gewonnen (vijftien) en met zijn totaal van zestien punten – goed voor de 24^e plaats – kan Jelle terugzien op een prima debuutjaar tussen de senioren.

Vladimir Bartels, eveneens jeugdspeler, klimt van de 54^e plaats vorig seizoen naar de 27^e nu. Het mooie van jonge schakers is dat ze voor de winst gaan. Aan remise doen ze niet. Vladimir is in dat opzicht de succesvolste van onze jeugdlichting met slechts één halfje dit seizoen: tegen mede-Purmerender JP Hendriks.

Ook Nizar Alayoubi heeft een flinke sprong omhoog gemaakt: van de 51^e naar de 29^e plaats. Goed voor elf overwinningen en zes remises. Hij kwam alle clubavonden naar De Kreek (op de fiets vanuit Wognum), inclusief de vier met rapidpartijen.

Willem van der Veen is een stabiele speler rond de dertigste plaats. Dit jaar 31^e in een seizoen, waarin hij geen avond ontbrak. Eenmaal geen partij vanwege het ‘euvel’ van onevenheid, driemaal een rapidoptreden en twee keer een bondswedstrijd. Elf van de 28 partijen won Willem, een evenaring sinds de fusie.

Als Caïssa-Eenhoorn-schaker haalt Jan Kuin (33^e) zijn beste score: 13½ punt. Met die ene remise – op 9 oktober in de bekerpartij tegen jeugdspeler Jelle de Jong – staat Jan in zeven seizoenen precies op een gemiddelde van twee halfjes per competitie. Lex Griffioen (37^e) viert zijn rentree met het meeste aantal zeges (tien) als speler van Caïssa-Eenhoorn. Het record van dertien stamt uit zijn Caïssa-periode, 2000-2001.

Sidney Vervuurt verbetert zich met twintig plaatsen: nu 38^e. De helft van zijn aantal gespeelde partijen (twintig) is goed voor een winstpunt. Als debutant tekent Jelle Suiker voor een keurige middenmootpositie: veertigste. Hij wint tienmaal en vier avonden leveren een half punt op. Die keurige middenmootpositie geldt ook voor nieuwkomer Jurjen Kieft (45^e) die negen van zijn 23 partijen wint.

Mai Movrin kwam in haar eerste seizoen tot één winstpartij, in de gisteren afgesloten competitie verslaat ze acht tegenstanders. Het levert haar een mooie 49^e plaats op. Gerard Plukkel (51^e) gaat van drie naar negen partijzeges in zijn tweede jaar bij Caïssa-Eenhoorn, waarin hij slechts één avond absent was.

Tenslotte nog wat meer cijfers.
Meeste punten: Sjoerd Kelder 19½.
Meeste partijen gespeeld: Hans de Vries 32.
Langste ongeslagen serie (achtereenvolgens aantal winstpartijen en aantal remises):
19: Sjoerd Kelder 10-9.
15: Gijs Leene 10-5.
10: Peter van Waert 7-3, Bert Spil 5-5.
9: Johan Paul Hendriks 5-4.
8: Erwin Brouwer 5-3, Peter Holscher 4-4, Sjoerd Kelder 2-6.
7: Piet Aardenburg 6-1, Robbert van Dijkhuizen 6-1, Ger Roos 6-1, Peter Poncin 5-2, Co Buysman 4-3.
6: Peter Holscher 6-0, Nick Manshanden 6-0, Robin Duson 4-2, Roy Kerkhoven 3-3, David Verweij 3-3, Ton van Dijk 2-4, Jan Schagen 2-4.
5: Erwin Brouwer 4-1, Kevin de Rooij 4-1, Sidney Vervuurt 4-1, Fred Avis 3-2, Johan Paul Hendriks 3-2, Roy Kerkhoven 3-2, Frans Kragten 3-2, Sernin van de Krol 3-2, Willem van der Veen 3-2, Arnold van der Wolff 3-2.
Meeste winstpartijen: Hans de Vries 16.
Langste reeks opeenvolgende winstpartijen: Piet Aardenburg 6, Robbert van Dijkhuizen 6, Peter Holscher 6, Nick Manshanden 6, Ger Roos 6.
Meeste remises: Sjoerd Kelder 15.
Langste reeks opeenvolgende remises: Sjoerd Kelder 4 (tweemaal), Bert Spil 4.