‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.

Concentratie bij Ardjan Langedijk, debutant in de clubcompetitie, in de topper tegen koploper Peter van den Brink.

Met 21 partijen – waarvan drie op het hoogste niveau (het podium van de theaterzaal) worden gespeeld – is de vierde avond de bestbezochte tot nu toe. Voorzitter Robbert van Dijkhuizen maakt in zijn wekelijks welkomstwoord reclame voor de Grote Clubactie, waarmee onze vereniging geld kan verdienen. ,,Een mooi bruggetje naar Ardjan’’, besluit hij en wijst naar de naast hem staande Ardjan Langedijk, de nieuwe penningmeester van Caïssa-Eenhoorn.

We hebben de laatste seizoenen veel nieuwe leden erbij gekregen en een introductie is zo gek nog niet. Ardjan woont al jarenlang in Heemstede, maar is de club steeds trouw gebleven. ,,Het is niet helemaal naast de deur’’, verklaart hij zijn afwezigheid op de dinsdagavonden. Na de kennismaking is er een partij voor hem gepland, tegen koploper Peter van den Brink. En zo debuteert de ‘centenbaas’ van Caïssa-Eenhoorn deze dinsdagavond in de clubcompetitie.

Ardjan is ruim een kwart eeuw lid van onze vereniging en heeft voor Caïssa-Eenhoorn welgeteld 61 bondspartijen in het eerste en tweede team gespeeld. Voor HSV De Eenhoorn zijn het er nog meer. Op de jaarvergadering van 25 augustus 2015 werd de eerste Jan Haijertrofee, de prijs voor de mooiste partij van een speler van Caïssa-Eenhoorn in het seizoen dat loopt van 1 juli tot en met 30 juni, uitgereikt. De schoonheidscommissie vond unaniem ‘Theo Gosman – Ardjan Langedijk 0-1’ de beste. In de partij uit de bondswedstrijd Caïssa-Eenhoorn 2 – Oosten-Toren offerde Ardjan in een vroeg stadium zijn dame om 45 zetten later de beloning te incasseren. Met dat bordpunt werd hij tevens matchwinner.

Peter van den Brink – Ardjan Langedijk is dus een echte topper; we hebben op de dinsdagavond niet vaak een strijd tussen twee spelers met een rating boven de 2100. Beiden doen niets voor elkaar onder en na een aardige finale wordt op de twintigste zet de vrede getekend.

Zelf zit ik tegenover Steven de Waart, de derde speler in vier ronden waartegen ik in de clubcompetitie niet eerder heb geschaakt. Het wordt ook de derde overwinning, dus laat alle nieuwe clubgenoten maar komen. Tijdens het praatje in de barruimte, na de analyse, blijkt dat we wederzijdse interesses hebben. Steven was lid van De Groene Zes, de club uit Bovenkarspel waar voor mij veel bekenden zitten en waar ik altijd graag kom. Hij vertelt over zijn belevenissen in Dieren, het zomertoernooi waar ik in 2016 debuteerde. En in Hoorn zijn Steven en ik als verslaggevers actief geweest, hij bij de radio en ik bij de krant.

Het wordt drukker bij de bar, een mooi moment om te loten voor de eerste bekerronde. In een vuilniszak zitten de naamkaartjes van de deelnemers en diverse clubgenoten moeten die eruit halen. Gelukkig heeft Robbert van Dijkhuizen zich niet vergist en per ongeluk een zak met Kreek-afval gepakt. ‘Operatie Schone Handen’ levert zo weer een flink aantal bijzondere partijen op.