Als het om het maken van een schaakmagazine gaat, huist de wereldtop in Alkmaar. Jarenlang heeft New in Chess een rating van tegen de 3000. De in 2017 overleden Wim Andriessen begon in 1968 met Schaakbulletin dat in 1984 transformeerde naar New in Chess. Over de oprichter is een biografie, van de hand van Marten Coerts, verschenen: ‘Meester in het schaken, grootmeester in het uitgeven.’
Coerts, speler van VVV, 0-0-0 en De Waagtoren en clubgenoot van Andriessen geweest, heeft de titel van het boek geleend van Gert Ligterink die Wim Andriessen als schaakjournalist van de Volkskrant opvolgde en hem zo in zijn in memoriam benoemde. Het is een boeiende biografie, waarvan de eerste helft over de schaakliefhebber, uitgever en manager Andriessen gaat en de tweede helft over de schaker en schrijver Andriessen.
In het begin van het millennium heb ik Wim Andriessen en Ardjan Langedijk geïnterviewd voor de sportbijlage van het Noordhollands Dagblad dat traditioneel vlak voor het begin van een sportseizoen werd uitgebracht. Het idee was om bij het verhaal over New in Chess een foto van een schaakbord te plaatsen, waarbij 32 covers van het schaakblad – toen nog op het kleine A5-formaat – de 32 zwarte velden moesten vervangen. Met een schaakbord en 32 exemplaren van New in Chess reed ik naar het hoofdkantoor van de krant en na enkele uren praten, overleggen en proberen bleek het bij het bedrijf met een miljoenenomzet onmogelijk het idee te realiseren. Weer thuisgekomen ging Margreet, mijn vrouw, aan de slag. Alle covers van de 32 nummers gingen in de scanner en de langwerpige foto’s werden vierkant gemaakt om ze met het betere knip- en plakwerk te verplaatsen naar de zwarte velden van een schaakbord.
Ardjan was in de periode 2001-2005 officemanager en niet de enige speler van HSV De Eenhoorn die bij New in Chess heeft gewerkt. Peter Doggers was enkele jaren later actief als schaakverslaggever voor het Engelstalige blad.
Er zitten enkele Hoornse aspecten in het boek. Wim Andriessen verhuisde in 1980 naar Alkmaar en de schaakliefhebber meldde zich aan bij VVV. In het seizoen 1981-1982 maakte hij deel uit van het eerste tiental dat net als Caïssa in de promotieklasse speelde. De prestaties waren omgekeerd evenredig. In de vijfde ronde leden de Alkmaarders hun eerste nederlaag (4½-5½ tegen Purmerend), terwijl Caïssa bij MSC uit Den Helder met 6-4 pas zijn eerste zege boekte.
Een maand later troffen beide ploegen elkaar in Het Kontaktcentrum in Hoorn. VVV was naar de tweede plaats gezakt – met een punt achterstand op de Purmerenders – en Caïssa vocht voor lijfsbehoud. De degradatiekandidaat verraste de titelkandidaat door met het kleinst mogelijke verschil te zegevieren. In Caïssa Schaaknieuws van februari 1982 staat een klein verslag om ruimte te maken voor een grote analyse van de partij Robert Otto – Jan Haijer (0-1). De Hoornse teamleider Henk van Rietbergen schreef daarin dat bij de tijdcontrole Caïssa met 3½-1½ leidde en vijf partijen nog niet waren beëindigd. Om arbitrage te voorkomen werd in overleg met de spelers besloten dat Caïssa akkoord ging met remise voor Peter van den Broek, Ruud Velthuis (alletwee invaller), Dirk Lont en Rein Hoogkamp en dat de partij van Bert Meester werd opgegeven. Zijn opponent was Wim Andriessen.
De overwinning hielp Caïssa overigens niet. Het bleef in de negenrondige competitie steken op de negende plaats en degradeerde, terwijl VVV net naast het kampioenschap greep. Hoornse en Alkmaarse schakers, zij zullen elkaar vaker dwars zitten.
Wim Andriessen heeft ook tegen Dimitri Reinderman gespeeld en die partij staat enkele pagina’s verder in het boek. De huidige Amsterdamse grootmeester was destijds overgestapt van Caïssa naar Het Witte Paard dat in het seizoen 1992-1993 weer uitkwam in ’s lands hoogste schaakklasse. Promotieklasser 0-0-0 had ten koste van Bergen de NHSB-cup veroverd en mocht uitkomen in het KNSB-bekertoernooi. Daarin werd het door de Zaankanters met 1-3 uitgeschakeld. Wim Andriessen, met zwart, greep in een gelijke stelling mis en verloor.
Kort voor het boek werd bezorgd plofte New in Chess 2020-8 via de brievenbus op de grond van de gang. Na het uit het plastic halen van het magazine rook je, zoals altijd, een bijzondere papierlucht. Dezelfde lucht was een dag later waarneembaar bij het doorbladeren van de biografie van Wim Andriessen.