Caïssa-Eenhoorn heeft in bijna honderd jaar honderden leden gehad. Van veel (oud-)clubgenoten heb ik partijen en die verzameling hoeft niet in een kast bewaard te blijven. Daarom gaat de deur open, wordt het stof verwijderd en komen in de serie ‘De terugzet’ herinneringen te voorschijn. In deel 1: Jasper Vrugt.

Het is alweer een kleine maand geleden. Ineens zit hij midden in de uitzending. De tweede online simultaanwedstrijd, waarin eersteteamspeler Alexander Geerts op dinsdag 13 april het opneemt tegen vijf clubgenoten, is via het Twitch-kanaal te volgen en al snel komt Jasper Vrugt in beeld.

De uit Wognum afkomstige Jasper maakt bij Caïssa kennis met het Hoornse schaakleven. In het seizoen 1987-1988 wordt het 11-jarige talent in de op één na hoogste jeugdgroep – getraind door Jan van Kalken – vierde, achter Gertjan Kliphuis, broer Robbert-Jan Vrugt, Maarten van der Ros en Bas Dudink. Als HSV De Eenhoorn wordt opgericht, gaat hij met nog veel jeugdspelers mee naar de nieuwe vereniging. Een groot voordeel is dat de clubavond op vrijdag valt en dat botst minder met het huiswerk maken en naar school gaan dan de dinsdag. Jasper kroont zich in zijn eerste seizoenen tot vice-jeugdkampioen, in 1989 achter Rogier Hörchner, in 1990 achter Dodo Liem.

Het seizoen erop neemt hij, als 14-jarige, deel aan de seniorencompetitie. Jasper doet meer dan alleen de stukken verzetten. Hij maakt in 1991 deel uit van de jeugdcommissie die met ook de aanwezigheid van broer Robbert-Jan en Alexander Geerts een stevig Wognums karakter krijgt. Een jaar later runt Jasper, inmiddels basiskracht van NHSB-eersteklasser GZ/De Eenhoorn 2, met Peter Doggers het clubblad. Als de club in 1993-1994 met een superliga begint, omdat sterke spelers van De Eenhoorn en van De Groene Zes niet altijd aanwezig kunnen zijn op de clubavonden, behoort hij tot de achttien uitverkorenen die daaraan deelnemen. Een score van drie uit negen is in het gezelschap van onder meer Nam Kyoo Boots, Peter Doggers, Wilko van der Gracht, Nico Hauwert, Bert Meester, Mark van Ojik, Jerrel Thakoerdien, Peter van Waert en William de Wit (die allemaal in het bezit zijn van driehonderd of meer ratingpunten dan Jasper) niet slecht.

Het tweede van GZ/De Eenhoorn is inmiddels gepromoveerd naar de promotieklasse en ook op dat niveau staat Jasper zijn mannetje. In het bondsseizoen 1997-1998 haalt hij, weer terug in de eerste klasse, vijf uit vijf. Op 10 oktober 1998 debuteert de Wognumer in de KNSB-competitie. Het vlaggeschip komt uit in de tweede klasse B en levert in de uitwedstrijd tegen Oegstgeest’80 een knappe prestatie: 4½-3½ winst. Aan het zevende bord verslaat Jasper Eric van ’t Hof. Zes dagen later zit hij, voor het tweede team, tegenover Roy Kerkhoven. Roy woont hemelsbreed enkele honderden meters van De Huesmolen en is net lid geworden van HSV De Eenhoorn. Voor de bond verdedigt hij de kleuren van Straffe Hendrik (Heerhugowaard). De partij eindigt onbeslist.

In de loop der jaren kan Jasper Vrugt zelden een volledige bondscompetitie meedraaien. Wel pakt hij veel bordpunten mee. Door een onverwachte promotie maakt De Eenhoorn op 18 september 2004 zijn entree in de landelijke eerste klasse en bij die mijlpaal is Jasper betrokken. Voor de uitwedstrijd tegen Zukertort Amstelveen 2 stelt teamleider Piet Aardenburg hem op als invaller. Er worden in Amstelveen liefst vier bondswedstrijden gespeeld (dus met 68 man in de zaal) en De Eenhoornaar is van iedereen het langste bezig. ,,Ik speel maar drie potjes per jaar en betaal daar contributie voor, dus ik wil wel waar voor m’n geld hebben’’, verklaart hij. In een eindspel met vier torens zitten allerlei moeilijke verwikkelingen, waarop hij en Michiel Harmsen de vrede tekenen.

Het blijft niet bij dat ene optreden als eersteklassespeler. Ook in de vierde ronde doet Piet Aardenburg een beroep op Jasper. Op 27 november 2004 neemt hij het in De Eenhoorns thuiswedstrijd tegen Dr. Max Euwe (Enschede) op tegen Michiel Snuverink. In een spannende klasse – alleen Homburg/Apeldoorn is oppermachtig en zal alle duels winnen – telt ieder punt en de oostelijke ploeg, overigens met acht man opgekomen, is een concurrent in de strijd om handhaving. Bij de stand van 4½-4½ is Jasper als laatste aan zet. Daar zit symboliek in, want het is ook zijn laatste partij bij de club. Voor een wetenschappelijke carrière gaat de Wognumse schaakliefhebber de oversteek naar de Verenigde Staten maken. Zijn afscheid is in stijl. Hij heeft een stuk meer tegen drie pionnen voor Michiel Snuverink. Jasper zorgt voor een ijzersterke opstelling. De dame staat centraal, het extra stuk (paard) houdt een gevaarlijke pion in bedwang. Als hij een toren achter een vrijpion plaatst en die pion kan laten promoveren, levert zijn slotakkoord de ploeg een belangrijke overwinning op en passeert de speler zelf voor het eerst de 2000-grens. Ruim zestien jaar later misstaat in de Twitch-uitzending zijn aanwezigheid, in gezelschap van de clubtoppers Peter Doggers, Arne Moll en Daan Zult, dus niet.