Kreek wak wou (2)

‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.

Na een halve eeuw onderlinge partijen is de strijdlust bij Fred Avis en Arnold van der Wolff (wit) allerminst afgenomen.

Zabadak, zabadak.
Karakakora kakarakak, karakak karakak.
Zabadak,
shai shai skagalak.

Het refrein van het mooiste nummer van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich – en in Nederland een hit in 1967 – hangt al een week in mijn hoofd. Op de inloopavond van Caïssa-Eenhoorn, op 7 september, staat Jan Smink aan de bar, als ik De Kreek binnenkom. Jan, jarenlang een zeer gewaardeerd clubgenoot geweest, maakt zijn rentree. We halen meteen herinneringen op. Er was een competitieronde in 2018 dat we na middernacht met z’n tweeën, staande aan de tap, met ‘Zabadak’ meezongen. Jan is daarna gestopt bij Caïssa-Eenhoorn en mijn vocale kwaliteiten hebben een rating van drie cijfers, maar hij troost me door te zeggen dat dat niet aan mijn gezang heeft gelegen. Sinds vorige week raak ik ‘Zabadak’ niet meer kwijt.

We zijn op deze 14e september begonnen aan de tiende clubcompetitie van Caïssa-Eenhoorn. Op de huidige deelnemerslijst staan 22 namen van spelers die er op dinsdag 11 september 2012 ook op stonden. Met de kanttekening dat zonder corona nog zes clubgenoten daar bij horen. Jan Smink versloeg toen Sernin van de Krol en hij maakt zijn rentree met een zege op Pierre van Diepen, eveneens herintreder. Pierre is na zes seizoenen afwezigheid teruggekeerd.

Jan Smink (links) en Pierre van Diepen zijn teruggevlogen naar het schaaknest van Caïssa-Eenhoorn.

Het is een bijzondere eerste ronde, met liefst vier debutanten. Twee zitten tegenover elkaar: Laurie Wegman en Martijn Quatfass. Laurie was een week eerder actief op de inloopavond en Martijn heeft aan een van de zomerse rapidvierkampen meegedaan. Peter Boon is een schaakliefhebber die wil kennismaken met het clubleven en Stella Duson is de opmerkelijkste debutante. In de NHSB-competitie (voor viertallen) heeft ze al vijf partijen gespeeld – met een score van 4½ punt – en maakt nu pas haar entree in de clubcompetitie. Met succes, ze verslaat Xander Kaptein.

Twee debutanten treffen elkaar: Laurie Wegman en Martijn Quatfass.

Caïssa-Eenhoorn-debutant Peter Boon (rechts) ervaart tegen Jelle Suiker dat schaken op een club anders is dan thuis.

En daarmee komen we bij nog een bijzonder aspect van dit tiende seizoen Caïssa-Eenhoorn. Niet eerder in de clubhistorie van bijna honderd jaar is de groep jongeren zo groot geweest. Ik weet niet alle geboortedata, maar het lijkt mij dat Mason Brouwer, Robin en Stella Duson, clubvoorzitter Robbert van Dijkhuizen, Jelle de Jong, Xander Kaptein, Thomas van der Knaap, Colin Laan, Dennis en Nick Manshanden, Martijn Quatfass, Kevin de Rooij, David Verweij, Laurie Wegman en Martijn de Wit niet ouder zijn dan 25 jaar. Dat is meer dan een kwart van het deelnemersveld.

Maar we hebben ook nog genoeg routiniers. Een bijzondere partij deze avond wordt gespeeld door Fred Avis en Arnold van der Wolff. Ze treffen elkaar al een halve eeuw en hebben in die tijd ontelbare gambieten en offers laten zien. De aanvalslust is nog immer groot en hun zoveelste onderlinge verloopt opnieuw spectaculair, al krijgt die geen winnaar. Het wordt een van de vijf remisepartijen. Dat zijn er wat meer dan gebruikelijk. Meestal tellen we op de eerste clubavonden een enkel halfje.

We maken deze avond bovendien kennis met de wonderen van de computertechniek. Competitieleider Sernin van de Krol is afwezig en Robbert van Dijkhuizen en Rinus van de Krol nemen zijn taken over. Als Robbert het rondeprogramma uitprint, ziet hij iets merkwaardigs: alleen de oneven partijen staan op papier. Na een paar minuten zoeken naar herstelmogelijkheden, resteert de ouderwetse schrijfpen als oplossing. We zijn bij Caïssa-Eenhoorn van alle markten thuis.

De even partijen zijn met de hand geschreven.