‘Krek wak wou’ is een Westfriese uitdrukking die ‘precies wat ik wilde’ betekent. Eén letter erbij en we zitten in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn: in De Kreek. Deze wekelijkse rubriek gaat over de dinsdagse clubavond, precies wat ik elke week wil.

Caïssa-Eenhoorn in De Kreek: meer dan anderhalvemeterschaak.

De avond van de tiende clubronde verloopt anders dan gepland. In plaats van schaken in Alkmaar is het schaken met gewijzigde omstandigheden in De Kreek. Een dinsdag eerder dacht ik mijn eerste doordeweekse bondspartij sinds 25 februari 2020 te gaan spelen, maar de wedstrijd De Waagtoren N3 – Caïssa-Eenhoorn N2 is afgelast. De Alkmaarse vereniging is gehuisvest in wijkcentrum Overdie, waar door de nieuwe coronamaatregelen de deur om 22.00 uur dicht gaat. En dan wordt het lastig om voor de NHSB-competitie in actie te komen.

De gedachten gaan even terug naar eerdere ontmoetingen met schakers uit de kaasstad. Ik heb nog in sportcentrum Hoornsevaart gespeeld. Een van de ‘ouders’ van De Waagtoren is 0-0-0 dat daar op de eerste verdieping zat en waar de chloorlucht van het zwembad en het lawaai van de kinderen niet onopgemerkt bleven. Daarna verhuisde de club naar ’t Gulden Vlies, in de binnenstad. Als onze snelste chauffeur met de drie ploeggenoten aan de bar zaten te wachten, gezeten op de bekende hoge en ronde stoel, konden wij – van de tweede en langzamere auto – het niet nalaten om te zeggen: ,,Ah, de krukken zijn er al.’’

In de speelzaal in De Kreek, die wel tot middernacht open is, staat alles ruim opgesteld. We schaken weer op anderhalve meter, met één partij per tafel. Door de geopende tussenwand kunnen we gebruik maken van de volledige ruimte. Het horecagedeelte is wel gesloten, vanaf 20.00 uur. Menig clubgenoot heeft daarom zelf iets te drinken meegenomen, maar Caïssa-Eenhoorn beschikt deze avond over een eigen ‘cafe’.

Het is nog geen acht uur geweest. Ton van Dijk (links) en Lex Griffioen hebben een kop koffie gekregen.

Het is acht uur geweest, de bar is gesloten. Er wordt gesport in de speelzaal, gespeeld in de sportzaal en Nederland en Noorwegen hebben kort gerokeerd.

Robbert van Dijkhuizen ontpopt zich als een duizendpoot. Wedstrijdleider Sernin en coronacoördinator Rinus van de Krol zijn afwezig, waardoor de clubvoorzitter beide taken overneemt. Tevens draait hij overuren als barman. In het proeverijzaaltje, tegenover de schaakzaal, kunnen we bij Robbert koffie krijgen (geen koek), frisdrank en bier. Af en toe neemt hij een kijkje bij de partijen om te zien of alles goed verloopt.

Lenie Terpstra maakt haar debuut in de clubcompetitie. Een maand geleden kwam ze langs om kennis te maken met Caïssa-Eenhoorn en heeft daarna wat partijtjes gespeeld in de barruimte. Daar kan ze ditmaal niet terecht en voor haar wordt een partij tegen Laurie Wegman gepland. Lenie is na Aranka, Jessica, Laurie, Mai, Robin en Stella de zevende schaakster dit seizoen op de clubavonden. Net als zoveel debutanten verliest ze haar eerste partij. Laurie heeft iets meer ervaring, verovert de dame en laat een gewonnen stelling niet ontglippen.

Lenie is bezig om de openingszet van Laurie met ... e5 te beantwoorden.

Weer een vrouwenpartij op de clubavond. Laurie Wegman - Lenie Terpstra is drieënhalf zet onderweg.

Zelf speel ik tegen Steven de Waart die in een goede en spannende partij revanche neemt voor zijn nederlaag van ruim een jaar geleden. In een lange zit sta ik onder een vrijwel constante druk. De politiek met haar coronawijsheid worstelt momenteel met 2G, maar voor Steven is het de beslissende zet. Hij plaatst een toren op g2 en verzekert zich van de overwinning.

Niet veel later is het middernacht. En petit comité praten enkele clubgenoten buiten een half uurtje na. Het gaat ditmaal over het wel en vooral wee van het virustijdperk, niet over partijstellingen en analyses. Wij schakers passen ons snel aan aan de actualiteit.