Na een weer prachtige overwinning is het voor Caïssa-Eenhoorn 6 voor 12 geworden. Maar we hoeven ons vlaggeschip niet te waarschuwen. Zes gespeeld, twaalf punten. Het is de concurrentie die alert moet zijn. Over een kleine drie weken is koploper Paul Keres gastheer voor de Hoornse eersteklasser en dan wordt een echte finale gespeeld. Ook de Utrechtse ploeg heeft een score van honderd procent, behaald in zeven wedstrijden.

Is het die ongekende reeks, waardoor de dagafsluiting een record oplevert? Het avondmaal wordt genuttigd in een gezellig en sfeervol restaurant in het havengebied, waar de gastvrouwen achttien clubgenoten verwelkomen. De tafel is in eerste instantie gedekt voor zestien personen, maar met een beetje inschuiven krijgt iedereen een goede plaats. Caïssa-Eenhoorn brengt veel punten voor de competitie en veel klanten voor de horeca.

Toch zijn de zes succesvolle zaterdagen geen vanzelfsprekendheid of een logisch gevolg van de ratingverschillen. In twee duels (bij Philidor 1847 en bij HWP) was het teamgemiddelde van de tegenstander hoger dan dat van Caïssa-Eenhoorn. Tweemaal had een ploeg in dat opzicht een kleine achterstand (Max Euwe en De Waagtoren) en alleen tegen Groninger Combinatie 2 en zaterdag tegen Wageningen zat het Hoornse moyenne respectievelijk 102 en honderd ratingpunten hoger.

De individuele cijfers zijn min of meer hetzelfde. Het Hoornse tiental beschikte in drie wedstrijden niet over meer spelers met een hogere rating dan hun opponenten. Dat was alleen het geval tegen Groninger Combinatie 2, Max Euwe en Wageningen. Thuis tegen de Groningers had Caïssa-Eenhoorn aan alle borden hogere ratinghouders en won desondanks met slechts 5½-4½. HWP stelde drie weken geleden acht spelers met een hogere rating dan onze clubgenoten op en verloor met 4½-5½.

Misschien is het wel de kracht in de breedte die voor de fraaie reeks heeft gezorgd. Een mindere dag voor de een wordt opgevangen door een betere dag voor de ander. Je ziet het terug bij de invallers, waar slechts één partij van de negen verloren is gegaan. En als alle wedstrijden met 6-4 of 5½-4½ worden gewonnen, dan zijn dat acht waardevolle successen.

Genoeg cijferwerk, we gaan ons bezighouden met het echte schaken. Zaterdag kwam Wageningen naar De Kreek in de wetenschap dat de ploeg alle uitwedstrijden (drie stuks) tegen ons eerste team had gewonnen. Bovendien verscheen het in een best wel sterke opstelling aan de borden.

Peter van den Brink tekende voor zijn eerste overwinning in Hoorns tenue. Na drie remises en twee verliespartijen nam hij plaats tegenover de onbekende Jethro Hartmann. Beide spelers keken na een vlotte dameruil in het vroege middenspel tegen een isolani aan, maar al snel bleek dat de zwarte stelling beter in elkaar stak. De half open b-lijn was een aanknopingspunt voor de dametoren en het loperpaar beschikte over mooie diagonalen. Wit moest flink puzzelen om de druk op zijn verdediging te verlichten en dat lukte niet. Peter veroverde op de zeventiende zet een centrumpion, waarmee de ontstane open f-lijn ook mogelijkheden voor een aanval bood. Zijn torens kwamen op de tweede rij binnen en forse materiaalwinst lag voor het oprapen. Zo ver kwam het niet.

 

De remise van Ron Deen was een tegenvaller. Gezien het ratingverschil werd op een vol punt gerekend, al moet geschreven worden dat Rijk Timmer prima partij gaf. Hij kon de zwakte van een achtergebleven pion op d6 neutraliseren door de sterke positie van een toren op c4. Ron op zijn beurt moest de verdediging van zijn d5-pion in de gaten houden. Uiteindelijk kwam er een toreneindspel op het bord, waarin het Wageningse stuk op h4 passief leek. Zes velden op de vierde rij waren verboden terrein en insluiting leek een mogelijkheid, maar zwart speelde op het juiste moment … g5 en kon met een serie schaakjes zetherhaling afdwingen.

 

Peter Doggers speelde een solide partij tegen Tjerk Sminia. Tot en met de zestiende zet had hij geen enkel gevaar te duchten en na 17. … f5 had zwart zichzelf opgezadeld met een vervelende achtergebleven pion op e6. Echter een zet te laat werd al het zware materiaal op de e-lijn geposteerd, waardoor het oud-talent van Opening’64 uit Sint-Pancras de zwakte kon repareren. Met dameruil in aantocht was het evenwicht hersteld.

 

Misha Dorokhin blijft een klasse apart. Tegen Erwin Oorebeek had hij zeker niet een betere stelling, maar de partij kantelde na een flinke afruil in het centrum. Aan het einde daarvan beschikte onze FM-speler over vier actieve stukken, terwijl een witte pion op e4 eerder een last dan een lust voor zijn opponent was. Dat bleek na de blokkadezet 24. … Pe6. Opeens was het loperpaar van Jan Timmans clubgenoot niet zo machtig meer. Bovendien is Misha een meester in het veranderen van plannen en na zijn dameswitch Df4-b4 moest wit op zijn tellen gaan passen. Caïssa-Eenhoorns topscorer kon het probleem van een gepend paard simpel oplossen en vervolgens miste de witspeler dat datzelfde paard zijn dame aanviel.

 

Aansluitend scoorde ook Alexander Geerts maximaal. Tegen Arjen van Herwaarden nam hij snel het initiatief, al kon wit de stelling aardig dichttimmeren. Een sterke beslissing was de ruil van de witveldige lopers, waardoor Alexander de diagonaal a8-h1 in bezit nam. De druk werd met 23. … Pg5 opgevoerd en na enkele dameschaakjes op h1 en f3 kon de Wageningen-speler niet ontsnappen aan stukverlies. Daarna was het een kwestie van alle stukken mobiliseren om de witspeler op de knieën te krijgen.

 

Met de drie winstpartijen en twee remises leidde Caïssa-Eenhoorn rond de klok van half vijf comfortabel met 4-1. De overige borden gaven geen aanleiding om te veronderstellen dat Wageningen de Hoornse toppers in problemen zou brengen.

Aan het eerste bord begon Arne Moll uitstekend tegen internationaal meester Chiel van Oosterom. De opening werd op de zevende zet afgerond en na de wederzijdse rokades keek wit tegen een dubbelpion op de a-lijn aan en had een pion minder. Hij kreeg zo wel ruimte om met Lb2 en Dc2 van afstand de koningsvleugel onder druk te zetten en de kopman van Caïssa-Eenhoorn moest de kwaliteit geven om in de partij te blijven. Voor de witspeler kwamen er zorgen, toen Arne gebruik wilde maken van zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel. Vervolgens werd ook een pion op de andere flank vervelend voor de Wageningen-routinier die de kwaliteit teruggaf om te proberen zich staande te houden. Met een loper vastgepind op a1 speelde hij eigenlijk met een stuk minder. Zwart wilde daarvan profiteren door zijn derde stuk bij de beslissende aanval te betrekken, maar in een gewonnen eindspel ging die door een dameschaak verloren. Een aantal schaakjes van de Hoornse dame stelde remise veilig.

 

Martijn Monteban deelde het punt met Jeroen Franssen. Geen moment raakte de FM-speler van de thuisploeg in de problemen. Nadat de meeste lichte stukken van het bord waren verdwenen, zocht zwart de pion op b2 als doelwit. In een iets betere stelling voor de Wageninger werden de laatste paarden geruild en viel zijn mogelijkheid om iets te proberen met zijn c6-pion weg. Ook de torens kwamen aan de kant te staan en vervolgens bereikte Martijn in een dame-eindspel de ideale positie om de stand op 5-2 te brengen.

 

Op dat moment stond Daan Zult al gewonnen. De strijd tegen Fred Jonker ging lang gelijkop, maar gaandeweg kon zwart zijn stelling versterken. Het slinkse 29. … Da7 leek als een poging om de koning op g1 te belagen en een wit paard op e3 in de penning te zetten, maar was een verkapte poging om de pion op a3 dubbel aan te vallen. Snel ontstond er veel ruimte en na dameruil was het vooral een kwestie van geduldig uitspelen. Daans koning wandelde naar het centrum en stond daar keurig beschermd achter verbonden pionnen, terwijl de veiligheid rondom de Wageningse monarch te wensen overliet. Met de toren en een sterk loperpaar betrokken bij de slotaanval rondde zwart de strijd met winst af.

 

Aan het tweede bord kreeg Henk-Jan Visser geen kans om zich te revancheren voor zijn nederlaag tegen Sander van Eijk zeven jaar geleden. De internationaal meester van Wageningen zag na zijn korte rokade dat wit voor de lange variant koos en bouwde meteen aan een aanval op de damevleugel. Met geduldig spel voerde hij de druk op en na dameruil bleek de Hoornse stelling kwetsbaar. Tegen het offensief met twee torens en een paard verloor Henk-Jan twee pionnen en hij kon uiteindelijk zijn verdediging niet op peil houden.

 

Nick Manshanden leed zijn eerste nederlaag van dit bondsseizoen. In de langste partij van de dag bleven alle pionnen lang op het bord. Met 20. … cxb5 werd de eerste geslagen en dat leidde tot een flinke afruil. Tegen David van Eekhout had hij een betere stelling, voornamelijk door de grotere activiteit van zijn stukken. Die gebruikte de Caïssa-Eenhoorn-speler voor een aanval over de b-lijn. Tot dan prima spelend ging het echter bij de 32^e zet mis. De actie werd met een verdedigingszet (Db2) afgerond, waar een aanvalszet (Dd8) mogelijkheden op een succesvol vervolg bood. Een toren werd ingesloten en met de kwaliteit voorsprong ging zwart het eindspel in. Door de stelling op de damevleugel dicht te houden waren er wellicht remisekansen, maar toen de zwartveldige loper met een schaakje naar de andere flank liep en niet meer terug kon, gebruikte zwart de open c-lijn om beslissend binnen te vallen.

 

Geen royale zege, maar een ‘gewone’ 6-4; de vierde in deze competitie. Er wordt evenwichtig gepresteerd en hopelijk gebeurt dat ook in de laatste drie ronden.