Na een overtuigende 6-2 overwinning uit bij KTV werd het eerste NHSB team acht dagen later getrakteerd op een 5-3 nederlaag op Texel. Door de nederlaag tegen En Passant zijn de kampioenskansen in de eerste klasse verkeken en eindigt het team dit seizoen als tweede of als derde in de eerste klasse van de NHSB.

De N1 kwam na een valse seizoenstart bij Aartswoud pas op stoom en werden er flink wat punten gepakt. Zo ook in de inhaalwedstrijd tegen KTV op vrijdag 8 april. Op volle oorlogssterkte met twee sterke invallers (Nick Manhanden en Robin Duson) werd er namelijk een zeer overtuigende 6-2 overwinning geboekt.

Door die overwinning lonkte er onverwachts een kampioenschap. Hierbij waren we wel afhankelijk van vooral Aartswoud en moest er gewonnen worden in de laatste wedstrijd tegen En Passant. Aartswoud moest namelijk minimaal twee punten laten liggen in de resterende twee wedstrijden. Die kans was aanwezig op de avond voor de wedstrijd op Texel. De Noordkopcombinatie Magnus – dat dit keer hun topschakers niet thuis hield – werd echter met maarliefst 6-2 afgedroogd door het team uit Hoogwoud. Bij winst van Magnus in die wedstrijd zou een overwinning tegen En Passant voldoende zijn geweest voor het kampioenschap voor ons. Dat feest ging dus helaas niet op.

Dat wetende was in ieder geval het advies om ‘gewoon’ maar te winnen op Texel op Paaszaterdag. Vol frisse moed waren we dan ook in alle vroegte met twee auto’s vertrokken richting Den Helder. De drukte viel alles mee waardoor we op tijd de TESO op konden voor de overtocht.

Aangezien we een uur voor aanvang al bij de speellocatie waren kon er nog even worden genoten van een zon overgoten Den Burg. Na even de toerist te hebben uitgehangen (we wachten nog op het fotoverslag van Piet) trokken we richting de Buureton waar we na een koffie ruim op tijd konden starten.

Het begon allemaal prima voor de ploeg uit Hoorn. Martijn de Wit stond zowaar goed, en op enkele andere borden zag het er ook niet slecht uit. Kevin de Rooij was echter als eerste klaar. Met wit kwam hij niet onder zettenherhaling uit zonder anders materiaal te verliezen. Remise dus.

Martijn beleeft om het zacht uit te drukken nou niet echt een topseizoen. Ondanks een paar goede partijen was zijn externe score van een half punt uit zes niet  denderend. Daar kwam op Texel gelukkig verandering in. Martijn won een kwaliteit en kon het eindspel met TT-TP keurig afmaken. Een solide en vooral fijn punt: 0-1.

Tegen collega voorzitter Jaap Dros kwam ik zelf als zo vaak weer ontevreden (en ongeïnteresseerd voor de kenners) uit de opening met zwart. Wit had namelijk het loperpaar, en ook nog eens een isolani om tegen te spelen. Dat ik mij echter vaak druk zit te maken om niks bleek maar wel uit het eindspel waar redelijk geforceerd naar afgewikkeld werd. Met enkel de zware stukken nog op het bord kon ik met zwart een vrijpion creëren en voor de winst spelen. Ik vertrouwde het echter niet helemaal vanwege een mogelijk pionverlies waardoor een afwikkeling van de dame en een toren de stelling helemaal in evenwicht bracht.

Ondertussen leek de komst van de plaatselijk verslaggever in de speelzaal de rest van onze spelers niet bepaald positief te beïnvloeden met luidruchtige gesprekken. Het begrip aanmoedigen kreeg een hele andere dimensie, hetgeen mij toch wel een beetje deed denken aan een fragment van het satirische programma Klikbeet.

Ach ja, het kan ook niet altijd feest zijn. Net als bij kopman Fred Avis. Tegen verreweg de sterkste speler van En Passant Jan Willem Duijzer kon Fred het niet bolwerken ondanks verwoede pogingen. Torens op de d-lijn en het verliezen van f2 werden hem fataal: 2-2.

Roy Kerkhoven heeft ook zo zijn ups en downs dit seizoen. Speelt naar eigen zeggen niet goed, maar toch gewoon een mooie TPR in de NHSB-competitie. Onder het mom van slaan op b7 met je dame is nooit goed sloeg Roy in deze partij op b7 en won regelmatig. De korte versie van een prima punt die hij behaalde: 2-3.

Dat het uiteindelijk ‘maar’ bij drie bordpunten voor ons bleef had ik op dat moment niet verwacht. Invaller Sernin van de Krol kwam namelijk prima uit de opening en had een prima stelling met wit. Na wat ruilen over en weer verloor Sernin echter een stuk zonder dat hij daar compensatie voor kreeg. Zo werd de stand weer gelijk getrokken.

Piet Aardenburg en Ger Roos waren op dat moment nog aan het vechten voor hun leven. Piet stond de hele partij al niet zo prettig en kon het tij niet zo makkelijk keren. Ondanks hard werken gingen er twee pionnen verloren waarna de Texelaar het eindspel behendig uitspeelde: 4-3.

Het hoogst haalbare bleek toen dus een gelijkspel te zijn. Dat leek er wel in te zitten omdat de aanval die Ger met zwart had op de damevleugel veelbelovend leek. De vreemde pionnenstructuur waarbij vooral de zwarte loper geen toekomst leek te hebben bleef toch wel een zorgenkindje voor Ger. In tijdnood over en weer werd Ger dat helaas ook fataal. Dat, terwijl hij kort daarvoor in het razend spannende en ingewikkelde eindspel nog op weg leek naar een vol punt met twee gecreëerde vrijpionnen: 5-3.

Au! Dat is niet hoe we het seizoen graag hadden willen afsluiten, maar het zei zo. Snel de boot van 17 uur pakken en als een malle terug naar het vaste land om nog even een hapje te eten. Na overleg hadden we besloten om de plaatselijke Chinees in Julianadorp (of all places) maar om die onveilig te maken. Zelfs de onfortuinelijke eend die ik in alle overmacht aangereden had op de terugweg uit Enkhuizen een week eerder stond op het menu. Met veel bier en een paar goede rijsttafels bij de Pagode werd het verlies in ieder geval snel weg- gedronken en -gegeten alvorens we huiswaarts keerde.

Ondanks Corona en de jammerlijke nederlaag toch weer prettig om ‘gewoon’ een seizoen uit te spelen. En we moeten het maar zo zien: het is natuurlijk ook veel leuker om tijdens ons jubileumseizoen kampioen te worden. Mooi doel voor komend seizoen: op volle sterkte naar de titel. Dank voor dit seizoen!

De teaml(ij)eider.