Voor aanvang van een schaakpartij is het gebruikelijk dat de beide spelers een praatje met elkaar maken. Zo ook op 21 maart 2007, als Wim Prins in de tweede ronde van het NHSB-lenteveteranenkampioenschap – in de recreatiezaal van het Hoornse verpleeghuis Lindendael – tegenover Mireille Rubert zit. Zij is de moeder van de Amerikaanse FIDE-meester Ralph Zimmer en zegt bij het voorstellen: ,,You are the prince, I am the princess.’’

Wim Prins, bij de viering van het 90-jarig bestaan van Caïssa in 2002.

Wim is vorige week op 93-jarige leeftijd overleden. De partij tegen de speelster uit Wijk aan Zee, destijds lid van De Wijker Toren, eindigde in ½-½ en die uitslag past wel bij de schaakliefhebber uit Zwaag die bijna een halve eeuw aan Caïssa is verbonden. Wim was een aimabele clubgenoot die een goede partij kon spelen, maar vooral genoot van het schaken zelf en nooit het mes op tafel had. Als na enkele uren van hersengymnastiek de stelling redelijk in evenwicht was, vroeg hij op bedaarde wijze met zijn ietwat donkere, karakteristieke stem: ,,Zullen we maar remise doen?’’

Wim Prins maakt in 1968 zijn entree bij Caïssa dat dan zo’n veertig leden telt. In de bovenzaal van hotel De Roskam voelt hij zich snel thuis bij de Hoornse vereniging die in de jaren zeventig flink groeit. Dat leidt tot het aanmelden van meer bondsteams en Wim wordt op de jaarvergaderingen regelmatig naar voren geroepen, omdat hij de succesvolste bondsspeler is van Caïssa 4 of Caïssa 5. Overigens krijgt hij zelden alleen een prijs. In 1975 is hij met Bas Hardewijn teamtopscorer, in 1978 met Niek Hauwert en Jan van Kalken, in 1980 met Wim Helling.

Aan meer activiteiten van Caïssa, zoals het snelschaakkampioenschap en het Open Hoorns, doet hij mee. In het najaar van 1981 is de gemeente Hoorn met twee ploegen vertegenwoordigd op het Nederlands kampioenschap voor schakers in overheidsdienst. Frans Bouwman en Wim Helling maken deel uit van het viertallenteam Hoorn 1, Ben van Aken als invaller, Bas Hardewijn en Wim Prins vormen driekwart van Hoorn 2.

In 1988 houdt Caïssa voor de eerste keer na het open Hoorns kampioenschap een slotavond, waarop de prijzen worden uitgereikt en in een gezellige ambiance wordt geschaakt. Later in simultaanvorm, op die dinsdag 14 juni met snelschaken voor teams. Er zijn zes ploegen van zeven spelers. Dimitri Reinderman, Dirk Lont, Soes Martojo, Henk van Rietbergen, Leni Poeze, Hans Schouwink en Wim Prins vormen het gezelschap Koning-slopers. Dat Dimitri topscorer wordt aan het eerste bord is geen verassing, dat Wim hetzelfde presteert aan het zevende bord wel

Een zwaar verlies is het overlijden van clubgenoot en schaakvriend Ultje Hofstra op 25 mei 1991. Wim en Ultje wonen dicht bij elkaar en zien elkaar ook buiten de clubavonden om regelmatig. Ze hebben die zaterdagmiddag nog een partijtje gespeeld, als de schaakliefhebber met Friese roots een uur later onwel wordt en overlijdt.

Wim is een speler die de tijd neemt voor zijn zetten en onverstoorbaar overkomt. Dat laatste komt goed van pas in de uitwedstrijd van Caïssa 4 tegen Oppositie 2, op dinsdagavond 11 april 1995 in Heiloo. Er wordt geschaakt in een ruimte op de eerste verdieping van winkelcentrum ’t Loo. Vanwege een verbouwing zijn werklieden tot negen uur bezig en het oorverdovende lawaai van drilboren is niet bevorderlijk voor de concentratie. De thuisploeg staat met 4-3 voor, als Wim nog bezig is tegen Henk Kracht. De Caïssa-speler heeft een pion minder en een paard meer, als zijn opponent probeert vrijpionnen op de f- en g-lijn in stelling te brengen. De stilte in de speelzaal  is inmiddels teruggekeerd. Dankzij een betere samenwerking van de Zwaagse torens en een actieve rol voor de koning kan de zwartspeler het gevaar afwenden en wint en sleept zo een gelijkspel voor Caïssa 4 uit het vuur.

Dat is overigens zijn laatste seizoen als basisspeler in een bondsteam van Caïssa. Na de zomer van 1995 zal de 65-jarige schaakliefhebber alleen enkele keren als invaller in een competitiewedstrijd actief zijn. Bijvoorbeeld op 31 maart 2006. Caïssa 5 verslaat in Noord-Scharwoude Schaakmat 2 met 6½-1½ en een van de zes winstpartijen komt van Wim Prins die een goed eindspel speelt tegen Karel Blokker.

Met het stijgen der jaren zakt het aantal schaakpartijen van Wim. Voor de dinsdagavonden in De Huesmolen is hij niet lang onderweg en dus ook snel weer thuis. Aan het Open Hoorns, op zeven dinsdagavonden na de clubcompetitie, blijft hij tot en met 2009 meedoen. Aan het lenteveteranenkampioenschap van de Noordhollandse Schaakbond, op zeven woensdagmiddagen in Lindendael, tot en met 2013.

Na de fusie in 2012 blijft hij een trouwe deelnemer aan de clubcompetitie en opmerkelijk is dat hij als Caïssa-Eenhoorn-speler in zijn laatste drie seizoenen goed presteert: 43^e, 39^e en 38^e (in een veld van 75 deelnemers), zijn beste eindklassering sinds 1995. Onze club zit inmiddels in De Kreek, ook niet ver weg van zijn huis in Zwaag. Toch is er in de zomer van 2015 de brief, gericht aan voorzitter Fred Avis. ,,Ik ben in 1968 lid geworden en ik heb in alle jaren tot nu toe heel wat prettige schaakavonden bij Caïssa doorgebracht, maar ik vind het nu genoeg geweest.’’

Wim zal zo’n duizend partijen, inclusief in bondswedstrijden, bij onze vereniging hebben gespeeld.