De competitie in de derde klasse C krijgt een spannende ontknoping. Vier ploegen strijden om de titel en daar zit Caïssa-Eenhoorn 2 ook bij. Met de 4-4 tegen De Wijker Toren 2 hield het zaterdagmiddag een concurrent achter zich (de Beverwijkers moesten winnen om mee te blijven doen in de kampioensrace) en staat de volgende (Santpoort) in de achtste ronde te wachten. Dan spelen de andere twee kandidaten eveneens tegen elkaar: VAS 2 en ZSC-HWP Combinatie.

Caïssa-Eenhoorn 2 heeft een goed uitgangspunt voor de finale, maar er moeten nog wel enkele prestaties worden geleverd. Allereerst komende zaterdag in Het Octaaf in Hoorn. De op 16 december uitgestelde thuiswedstrijd tegen AAS staat dan in het kerkelijk centrum aan de J.D. Pollstraat op het programma. Bij een overwinning klimt de Hoornse derdeklasser van de vierde naar de eerste plaats en heeft dan één matchpunt en enkele bordpunten voorsprong op Santpoort en oud-landskampioen (jazeker, in 1961) VAS 2. In de achtste ronde, 23 maart, worden onder meer VAS 2 – ZSC-HWP Combinatie en Santpoort – Caïssa-Eenhoorn 2 gespeeld en in de slotronde op 20 april Caïssa-Eenhoorn 2 – De Waagtoren 2, AAS – Santpoort en VAS 2 – De Wijker Toren 2.

Maar allereerst was daar zaterdag het zeker niet gemakkelijke thuisduel tegen De Wijker Toren 2. Het achttal uit Beverwijk had door een duidelijk lager aantal bordpunten dan de concurrenten alleen baat bij een overwinning, maar daar zag het halverwege de middag niet naar uit.

Peter Doggers opende de score met een remise tegen Wim Rakhorst, een van de vele routiniers in het gastteam. Nu heeft Peter ook heel veel partijen op behoorlijk tot hoog niveau achter zijn naam staan en hij werd daarom warm noch koud van wits openingszet b3. Al snel had de zwartspeler het loperpaar dat hij overigens even rap afstond. Met alle zware stukken op het bord plus de witveldige lopers hielden de twee elkaar in evenwicht en na 21 zetten werd ½-½ een logische uitslag.

 

Kopman David Verweij scoorde rond half vier maximaal. Bij De Wijker Toren 2 kreeg invaller Dennis Roijers een plaats aan het eerste bord en hij maakte het de Caïssa-Eenhoorn-speler knap lastig. Hij won een centrumpion en zadelde zwart met een dubbelpion op de c-lijn op. Wel had David ontwikkelingsvoorsprong en kon zo met een toren op d3 binnenvallen. Met een verdubbeling van de torens op die open lijn kantelde de partij. Wit onderschatte de kracht van beide zware stukken die – eenmaal op de tweede rij geposteerd – aan de basis stonden van de winst.

Ron Deen bracht de stand een uur later op 2½-½. Stefan Jorritsma en de witspeler hadden kort gerokeerd, toen zwart met 14. … h5 besloot het vuurtje op de koningsvleugel op te stoken. De meeste stukken gingen naar die flank en 19. g3 beantwoordde hij met een paardoffer. De g-lijn viel open en met veel wit materiaal wat centraler opgesteld leken daar kansen te liggen voor de speler van De Wijker Toren 2. Na de lokzet 24. … Lc5 misten beiden dat na 25. Lxc5 de blokkadezet … Td4 goed was voor een mat in twee. Door het verkeerde aanvalsplan kon Ron het voor hem gevaarlijke veld g1 verdedigen en had zijn opponent, met inmiddels twee stukken achterstand, geen tegenspel meer.

Net als zijn collega Tom Balla in het eerste moest teamleider Robbert van Dijkhuizen door een late afmelding aan de bak. Hij trof het niet met Hendrik Koopman tegenover zich. Oud A-jeugdkampioen van de Noordhollandse Schaakbond en eind jaren zeventig als twintiger hoofdklassespeler bij VHS (Haarlem). De Caïssa-Eenhoorn-voorzitter werd, spelend met zwart, vanuit de opening onder druk gezet. Op de elfde zet moest hij drie aanvallers op een gepend paard op c6 afweren en ten koste van de a-pion lukte dat. Daarmee waren de zorgen niet voorbij. Nog voor de twintigste zet hielden beiden de torens en een paard over en met vijftien pionnen op het bord lag een manoeuvreervervolg voor de hand. Wit kreeg een pionnenmeerderheid – drie om één – op de damevleugel, maar na een ruil van alle torens verzuimde zijn opponent om de actieve rol van de koning te verlengen. Een aanlokkelijk paardschaakje op e5 werd het begin van de ondergang. Het paard moest op de damevleugel blijven om de dreigende opmars van de verbonden pionnen op de a-, b- en c-lijn te blokkeren dan wel te verhinderen en nu kreeg de routinier van De Wijker Toren de gelegenheid om zijn koning en paard goed neer te zetten voor de beslissende aanval.

Jochem Woestenburg boekte een nuttige remise tegen Cas Kok. Na de eerste schermutselingen kwam dat resultaat al in beeld. Het zware materiaal was overgebleven alsmede lopers van ongelijke kleur en pionnen tegenover elkaar. Met voor beiden veel ruimte op de open c-, d- en e-lijn. Voor aanvalskansen gaf wit zijn b-pion, maar de speler van De Wijker Toren 2 hield zijn verdediging gesloten. Het werd nog even opletten voor Jochem, toen zwart zijn dame en de torens op de d-lijn had alsmede een oogje op de f2-pion. Na een geforceerde dameruil gingen ook de torens in het doosje en waren de twee spelers tevreden met een halfje.

Een tegenvaller was de nederlaag voor teamtopscorer Peter van den Brink (4½ uit vijf). Net als Robbert vond hij een oud-hoofdklassespeler van VHS tegenover zich: Peter Uylings. Het eerste initiatief was in handen van wit, maar al snel nam de routinier van Caïssa-Eenhoorn dat van hem over. Hij oefende druk uit op de damevleugel, terwijl zijn opponent zijn aandacht richtte op de andere flank en ook zijn positie in het centrum versterkte. Met de opstoot 30. f5 nam de spanning toe. Zwart wilde geen opgesloten loper op g7 en speelde … gxf5, waarna Peter Uylings optimaal gebruik maakte van de open f-lijn en met name de controle had over veld f7. Toen hij daar een toren op zette, besloot Peter van den Brink tot een dame-offer (voor toren en loper) dat niet goed uitpakte. Zijn stukken stonden passief opgesteld – dat kon ook niet anders – en beetje bij beetje bracht de Wijker Toren-speler zwart in het nauw. Uiteindelijk was partijverlies niet te voorkomen en kwam de gastploeg op gelijke hoogte: 3-3.

 

De nieuwe teamtopscorer is na zaterdag Nick Manshanden. Inclusief een reglementaire zege staat hij na zijn triomf tegen Nico Kok op vijf uit vijf. Beide spelers hielden al het materiaal lang vast. Als eerste werd een paard geslagen, op de 22^e zet. Nick had over de hele breedte van het bord zijn pionnen iets meer naar voren, waardoor het voor zwart lastig was om goede velden te vinden. Met 23. … Pe7 blokkeerde hij een eigen loper, waardoor de Hoogkarspeler de d6-pion kon veroveren. Die voorsprong hield hij niet vast. Alle zwaren stukken werden geruild en dat kostte wit zijn a-pion. In een eindspel met het wederzijdse loperpaar behield Nick een iets betere stelling. Zwart had een isolani op a6 en met enkele handige zetten won de Caïssa-Eenhoornaar enkele tempi en was zijn koning eerder op die flank om de aanvalskracht te vergroten. Met een dubbel loperoffer in een inmiddels verloren positie hoopte Nico een vrijpion aan de overkant te brengen, maar de witspeler zag het gevaar en kon precies op tijd de belangrijkste velden controleren. De thuisploeg nam een 4-3 voorsprong.

Aan Ardjan Langedijk de klus om de wedstrijdwinst veilig te stellen. Tegen Paul Spruit lukte dat niet. De twee deden lange tijd niet voor elkaar onder. Er was eerst een loper- en wat later een dameruil op d3, waarmee wit een dubbelpion op de d-lijn kreeg. De eerste pion ging er pas op de 22^e zet af en kort erna beschikten beide spelers over een toren, paard en zeven pionnen. Met achtergebleven pionnen van Ardjan op b2 en d3 stond zwart op die flank iets prettiger. Met het opschuiven van de c-pion werden de problemen groter. Al het materiaal daar verdween van het bord, maar aan het eind van de slagenwisseling kon Paul de d4-pion veroveren. Daarna moest nog wel ruim twintig zetten manoeuvreren om het gelijkspel voor zijn ploeg veilig te stellen.

De 4-4 betekende voor Caïssa-Eenhoorn 2 dat het wat minder speling heeft in de laatste ronden. Santpoort uit moet minimaal hetzelfde resultaat opleveren om de titelkansen te behouden. Een nederlaag is einde verhaal. Maar eerst staat de inhaalwedstrijd tegen AAS van komende zaterdag op het programma.