Na een mooie start in de topklasse van de NHSB-competitie met een overwinning op De Wijker Toren N1 mocht Caïssa-Eenhoorn N1 in de tweede ronde richting Haarlem om het op te nemen tegen het sterke Kennemere Combinatie N1. Lang zag het er goed uit maar werd er misgegrepen in tijdnood wat leidde tot een nipte nederlaag.

Vrijdag de 13e wordt gezien als een pechdag maar daar waren wij totaal niet mee bezig. Op volle sterkte met een gedegen voorbereiding en voldoende motivatie konden we namelijk afdalen richting het zuiden van Noord-Holland om de topper te spelen tegen Kennemer Combinatie. Ons team bestaat immers uit allemaal getalenteerde en energieke spelers (dankjewel Vlad!) dus er was vertrouwen genoeg. Datzelfde kan natuurlijk ook worden gezegd over de enorme inboedel aan sterspelers die KC heeft. Het was daarom ook even aftasten wie zij zouden opstellen in 't Trionk. Dat werd gewoon een op papier sterk team.

Aan het laatste bord speelde ik met zwart tegen de symphatieke Vlad Omota wat al snel eindigde in remise zodat wij beiden alle tijd hadden om alvast te beginnen aan het verslag. De witspeler was niet echt geinspireerd teruggekomen van de ECCC ondanks zijn gewonnen CM titel en bood snel remise aan toen er dreigde ongelijke lopers over te blijven met een symmetrische structuur. Met het oog op de gunstige ontwikkelingen op andere borden en mijn inmiddels ook gezakte inspiratie nam ik het aan.

Roy Kerkhoven kreeg met wit Joel Groenewoud als tegenstander die zo in één week tijd twee keer tegen Caïssa-Eenhoorn speelde. In de tweede ronde van de KNSB-competitie was hij namelijk vorige week zaterdag mijn tegenstander in de wedstrijd tegen Amsterdam West. Net als in die wedstrijd kwam de witspeler ook nu weer heerlijk te staan door een wat passief gekozen opstelling van zwart. Roy weet daar over het algemeen wel raad mee en nu ook. Met heerlijke offers overspeelde hij zijn opponent op de koningsvleugel en zorgde voor de eerste voorsprong.

Op de overige borden werd het toen steeds spannender en kon het alle kanten op gaan. Langzamerhand leek het toch onze kant op te gaan vallen door een aantal sterke middenspelen. Zo ook bij Sjoerd Kelder. Tegenstander Rafael Goudriaan was van alles aan het proberen om Sjoerd door de tijd te jagen in plaats van goede zetten te spelen. Sjoerd bleef rustig - is immers gewend om onder druk te presteren - en kwam in het T+L tegen T+P eindspel steeds beter te staan. Net toen hij het af leek te wikkelen naar een makkelijker eindspel werd hij pardoes matgezet midden op het bord.

Kopman Nick Manshanden had het toen wel lastig tegen Onno Elgersma. In een gecompliceerde pot leek Nick aanvankelijk voldoende compensatie te hebben voor een pion maar moest erg nauwkeurig spelen. De zwartspeler bleek hier toch net iets  handiger in en kon de partij langzamerhand naar zich toe trekken en een punt over de streep trekken voor KC.

Robin Duson kwam ondertussen steeds meer in haar element tegen Christopher Brookes. Door een snelle h4-h5-h6 had Robin een mooi aanknopingspunt gecreërd voor het naderende eindspel na een flinke afruil over de c-lijn. Nadat de zwarte koning het bord over was gejaagd met kansen over en weer mistte wit in tijdnood een kans om af te wikkelen naar een gewonnen eindspel waarna Robin even later in remise moest berusten vanwege eeuwig schaak.

Ondanks de tegenvallers en een 3-2 achterstand zag het er nog allerminst slecht uit. Mason Brouwer had zich namelijk knap teruggevochten tegen Esper van Baar en leek een technisch gewonnen eindspel te hebben en had Peter van den Brink een ver opgerukte vrijpion die hij leek te gaan verzilveren tegen Juan Quattordio. Daarnaast stond Abel Romkes als een huis tegen Jurriaan Boeren.

Peter wist inderdaad goed gebruik te maken van de vrijpion nadat hij op handige wijze zijn lelijke pionstructuur had gefixt. In het toreneindspel dat volgde was Peter behendiger en pakte daarmee een nuttig punt waarmee de stand weer gelijk getrokken werd.

Met wit had Abel nog alles onder controle en was Jurriaan constant aan het keepen. Hij won een pion maar lukte het niet om de genadeklap uit te delen. Na een afwikkeling waardoor Abel een sterk paard op e5 kreeg voor een kwaliteit mistte hij enkele goede voortzettingen waarna de zwartspeler een net iets handigere snelschaker in tijdnood bleek. Toen zwart de dame en toren de koningsstelling in had gekregen was mat niet meer te voorkomen.

Met een 4-3 achterstand in het achterhoofd probeerde Mason toen nog van alles om het inmiddels therotische remise-eindspel (toren+randpion tegen toren) te winnen met zwart. Esper bleef ondanks zijn continue tijdnood erg rustig en had het geluk dat Mason het in een eerder stadium van het toreneindspel niet praktisch ingewikkelder had gemaakt. Na een lange zit en van alles te hebben geprobeerd zat er echter toch niks anders op dan remise te geven. Ondanks goed spel wist de N1 zich dus net niet te belonen en stond er uiteindelijk een 4,5-3,5 nederlaag op papier. Het spel biedt zeker perspectief waardoor we met opgeheven hoofd de terugreis konden aanvaarden en toe kunnen werken naar de volgende wedstrijden.

Aardig detail is nog dat dit na in totaal 20 wedstrijden (in één jaar tijd) pas weer de eerste nederlaag is van een CE team waarvoor ik zelf speelde in diverse competities. Ik ben benieuwd wat het record is maar het lijkt mij in ieder geval verstandig om mij niet meer op te stellen als we spelen op vrijdag de 13e. Gelukkig is de volgende ronde op dinsdag de 14e.