Iedereen kent het Bijbelverhaal van David en Goliath, waarin een arme herdersjongen met niets meer dan een slinger en zijn geloof in God een reusachtige vijand verslaat. Afgelopen donderdag trokken wij echter naar Heerhugowaard als Goliath. Met mijn beste spelers opgetrommeld gingen we de match in met een gemiddeld ratingverschil van bijna 200 punten.
Met de nummer 2 van Aruba, Peter van den Brink, onze oud-clubkampioen die we na een aantal jaar trainingskamp in België weer hadden teruggekregen en beter speelt dan ooit, Abel Romkes, de nummer 7 van de interne competitie van afgelopen jaar, Martijn de Wit, en het zogenaamde jeugdtalent – mijzelf – gingen we vol goede moed richting Café De Swan.
Over de speellocatie viel niets aan te merken: een sfeervol zaaltje achter in het café, goed afgesloten zodat het geluid van de darters in het voorcafé niet te horen was. Vooraf was ik door Martijn wel gewaarschuwd dat het geluidsniveau in de zaal vergelijkbaar was met dat van De Uil. Gelukkig had ik mijn oordoppen meegenomen en was het prima te doen.
Laten we eventjes een ronde langs de borden doen. We zijn een uurtje bezig en ik kijk naast me. Abels tegenstander had zich tot de tanden bewapend met een zijvariantje in de Ragozin. Abel ging al vroeg in de denktank maar kwam er allesbehalve lekker uit. Nou oké kan gebeuren, bord 3 dan maar even kijken. Zag er goed uit bij Peter, maar begon het daarna onhandig aan te pakken. Bord 4 dan maar? Martijn stond straal verloren. Jezus begint lekker want ik had zelf namelijk ook niets maar dan ook helemaal niets bereikt uit de opening. Uurtje later en de situatie was nog erger geworden. Op de eerste 3 borden werden we langzaam overspeeld en bij Martijn was het de vraag hoelang hij het eindspel nog kon doorspelen maar wat gebeurde er nu? Abels tegenstander bood opeens remise aan. Abel ging hier eens even hard over nadenken, want stel Martijn en Peter verloren, zou hij moeten gaan pushen voor winst. Een halfuur later blundert Martijns tegenstander opeens een stuk en geeft direct op. Abel springt hierop meteen over tabel om het remise aanbod van zijn tegenstander te accepteren. Ik had op dat moment de meeste problemen opgelost en kon licht optimistisch gaan denken over mogelijke winstkansjes. Peter daarentegen had het nog wel zwaar. Mijn tegenstander bood ook remise aan maar ik had toch nog het gevoel dat het halfje bij Peter nog niet was veiliggesteld. Paar zetten later en bij mij viel er ook niks meer te halen en op bord 3 was Peters tegenstander dusdanig in tijdnood dat een goed getimed remiseaanbod ook werd aangenomen.
Soepele 2.5-1.5 zeggen we dan. Met maximale inzet hebben we toch daadwerkelijk het minimale weten te bereiken. Gelukkig kunnen we na de kerst nog doorbekeren. Ik wil toch nog wel even lof toekennen aan onze tegenstanders. Ondanks de rating waren ze allesbehalve bang en hebben zij fantastisch gespeeld. Helaas stond het geluk niet aan hun zijde met de 0 op bord 4 en de remises op de eerste 3 borden waar waarschijnlijk ook wel meer te halen viel. Voor de volgende ronde moet nog geloot worden maar daar zullen we toch echt van betere huizen moeten komen als we verder willen komen in de beker.
Fijne dagen en gelukkig schaakjaar als ik jullie niet meer spreek!